หญิงสาวในตำนาน กับ นายแวมไพร์เย็นชา(อยากแต่งเฉยๆNOรางวัล)
เขียนโดย 
mameigo11
วันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.40 น.
แก้ไขเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 21.57 น. โดย เจ้าของนิยาย
บทนำ
"กริ๊ดดดด!!!"
เสียงสาวๆหนุ่มๆ เสือ สิง กระทิง กระเทย แรดๆ ทั้งหลายต่างก็กริ๊ด ซึ่งตอนนี้ วง 'Satan the brutal' กำลังขึ้นคอนเสริต อยู่บนเวที ซึ่งกำลัง ปิด ท้ายเพลง สุดท้ายของวันนี้และวันนี้เป็นวันสุดท้ายผู้คนจึงมากมายหลั่งไหลเป็นพิเศษ
"วันนี้พวกเราขอขอบคุณทุกคนที่มาดูพวกเราแสดงคอนเสริต และขอขอบคุณที่มา มากมายขนาดนี้นะค่ะ"
ฉันเมโลดี้เด็กสาวธรรมด๊าธรรมดาพูดขึ้น
"แล้วคราวหน้าจะมาอีกไหมค่ะ"
เสียงพิธีกรเสียงใสพูดขึ้น
"มาสิค่ะถ้าทุกคนอยากให้มา...แล้วอยากให้มาอีกไหมค่ะ"
ฉันตอบแล้วถามคุณผู้ชมทั้งหลาย
"อยากค่าา/ครับบ"
เสียงทุกคนตอบพร้อมเพรียงกัน
"ค่าแล้วพบกันใหม่คราวหน้านะค่ะ ส่วนเรื่องลายเซ็นเชิญหลังเวทีนะค่ะ ^_< "
"ขอบคุณค่า"
ฉันขยิบตาหนึ่งทีแล้วเดินเข้ามาหลังเวที
"ปริ้นท์หายไปไหนอ่ะเลดี้ เห็นมันลงมาก่อนนี่หว่า"
ชินมือกีต้าร์ประจำวงพูดถึง ปริ้นท์ซึ่งวิ่งลงเวทีไปก่อนจะกล่าวลาผู้ชม
"ขยับเข้ามาได้ไหม
ขยับมาใกล้กัน
ขยับความสัมพันธ์
มารักกับฉันนะเธอ>>>"เสียงโทรศัพท์ของชินดังขึ้น
"ครับ..อ้าวชิตเตอร์เองเหรอ...อืมๆ...พึ่งลงมาพอดีน่ะ...ได้สิ"
ชินพูดกับ ชิตเตอร์ แล้ววางไป ฉันว่าคงจะสาวคนใหม่แน่ๆ
"ขอโทษนะเดี๋ยวมาเพื่อนบอกให้ไปหาน่ะ"
ชินทำหน้าเหงยเก บอกฉัน ไลน์ ครอส ซึ่งยืนมองอยู่
"ฉันว่าไม่ใช่เพื่อนถ้าเพื่อนก็เพื่อนคนพิเศษ ล่ะสิ "
ไลน์เหยียดยิ้มใส่เพื่อน
"ประมาณนั้นล่ะ"
ชินตอบมา
"ไปเหอะฉันไม่สนใจแกหรอก"
ครอสแกล้งทำไม่สนใจ
"ขอให้จริงเถอะไปและเดี๋ยว'เพื่อนของฉาานน'รอนาน"
ชินแกล้งเน้นคำว่า 'เพื่อนของฉาานน'
"งั้นฉันหาปริ้นท์ก่อนนะเดี๋ยวดึกกว่านี้มันจะมืดกว่านี้"
ฉันก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปตามหาปริ้นท์ฉันเดินไปเรื่อยๆจนถึงตึกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเวทีข้างหน้ามากนัก
"เกร้ง "
ฉันไปส่องที่ซอกตึกเพราะได้ยินเสียงเหยียบกิ่งไม้ของใครบางคนฉันว่าอาจจะเป็นปริ้นท์และก็เห็น
"ฟริม"
ร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังสูญสลายไปและมีชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าซึ่งกัดคอของเธออยู่ที่คอมีเลือดไหลออกมาฉันตกใจมากและไม่รู้จะทำอะไรต่อไปเลยถอยหลังไปเรื่อยๆจน
"เกร้ง"
ฉันเหยียบไม้เข้าจนได้ชายคนนั้นหันหน้ามาตามเสียง และฉันก็ต้องตกใจเพราะผู้ชายคนนั้นคือ'ปริ้นท์เซอร์' คนที่ฉันตามหาข้างปากของปริ้นท์มีเลือดไหลออกมาแน่นอนไม่ใช่เลือดเขาแน่ ปริ้นท์มีเขี้ยวงอก เล็บยาวเฟื้อยแล้วปริ้นท์ก็
"เลดี้"
ปริ้นท์เรียกฉันแบบย่อๆซึ่งคนอื่นๆก็ชอบเรียกเพราะมันแปลกว่าเด็กสาว และฉันว่ามันน่ารักดีแต่ตอนนี้ปริ้นท์เรียกฉันแบบนี้ปริ้นท์ดูน่ากลัวเป็น10เท่าแล้วจู่ๆ เขี้ยวแหลมคม และเล็บยาวๆของเขาก็หายไป ฉันตาค้างไม่พูดอะไรเพราะตกใจกับเหตุการ์นเมื่อสักครู่
"เลดี้..เลดี้..เมโลดี้!"
ปริ้นท์เขย่า
"ค่ะ"
ฉันที่ตกใจเมื่อสักครู่ตื่นตกใจเพราะหญิงสาวสลายไปกับตาและต้องตกใจเพราะคนที่เรียกฉันนั้นคือ ปริ้นท์ ฉันถอยกรู่ทันที เพราะกลัวบุลคลตรงหน้าเป็นอย่างมาก
"ไม่ต้องกลัวฉันนะ"
ปริ้นท์พูดน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ฉันกลับกลัวเขา
"นะ...นาย...จะ...จะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหม"
ฉันพูดกะตุกกะตัก
"อืม"
ชอบไม่ชอบบอกด้วยน้า อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วย >_<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
