รักวุ่นๆ ของสาวจิ้น

ณ  โรงอาหาร 

"เห้ยแกเดี่ยวฉันไปจองโต๊ะไว้ให้นะพวกแกไปซื้อกันก่อนเลย" ฟ้าใสเอ่ยปากบอกเพื่อน

"อ้าว ฟ้าใส มากินข้าวคนเดี่ยวหรอ เพื่อนๆไปไหนกันหมดละ" นายหมอก ถามฟ้าใสด้วยหน้าตาอยากรู้

"อ๋อพอดีมาจองโต๊ะอะคะพี่ พวกเพื่อนไปซื้อข้าวก่อนอะคะพี่ "ฟ้าใสตอบกลับด้วยหน้าตายิ้มๆ

"เอองั้นดีเลย เห้ยพวก เรานั่งกับน้องไหม ไหนๆโต๊ะมันก็เต็มหมแล้ว" หมอกหันไปถามกลุ่มเพื่อนที่ยืนอยู่อีกฝั่งนึง

  ตาลยะคราวนี้ แแล้วถ้ายัยพวกนั้นกลับมาจะว่าไงวะเนี่ย โดนเฉพาะยัยดาว มีหวัวเอาเราตายแน่เลย ทำไงดีวะ 

ฟ้าใส แอบคิดด้วยความที่กลัวเพื่อนจะโกรธ แต่คงไม่ทันซะแล้วเพราะ พวกนายสายลม นั่งลงที่โต๊ะแล้วเรียบร้อย 

  "เห้ยฟ้าใสไปซื้อข้าวดิ" ดาวตะโกนบอกเพื่อน

ในขณะนั้นสายตาของเธอก็ชำเลืองไปเห็นสายลมนั่งอยู๋ที่โต๊ะของเธอ ทำเอาเธสั่นไปทั้งตัว ไม่กล้แม้แต่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะ 

 "เห้ยแก ฉันขอโทษวะ แกอย่าโกรธฉันนะเว้ย พี่เขามาขอนั่งอะ โต๊ะมันไม่มีแล้วจริงๆอะแก อย่าโกรธฉันนะเว้ย"

ฟ้าใสเดินมาด้วยสีหน้าซีดเซียวขอโทษเพื่อน

"เออ ไม่เป็นไรหรอก มันจำเป็นนี่หว่า เห้ย ดาวแกโอเคไหมนี่"  กระถินถามดาว ที่กำลังเพ้อๆ งงๆ อยู่

"ฮะ อะไรนะ อ๋อๆ ได้ๆ ไม่เป็นไรหรอกไปกินข้าวเถอะแกฉันหิววะ"

 ในความคิดดาวตอนนี้ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร ไม่ให้พี่เขาสงสัย ไม่ให้แสดงอาการเขินไปมากกว่านี้ อร๊ายยย จะทำไงดีละควาวนี้ 

"อ้าว สาวๆ มากันแล้วหรอ พี่ขอนั่งด้วยนะ พอดีโต๊ะมันเต็มหมดแแล้วอะ" สายลมเอยปากถามพวกสาวๆ

"ได้คะพี่ ตามสบายคะพี่" กระถินตอบกลับด้วยหน้าตายิ้มแย้ม 

ดาวกับเพื่อนๆ นั่งงตรงกลางโดยมี พี่ๆชายหนุ่มนั่งล้อมอยู่ด้านนอก ดาว ไม่เป็นอันกินเลยทีเดี่ยว เขินอายแบบบอกไม่ถูก และทันใดนั้น

"เออ ดาว พี่อยากจะถามไรหน่อยอะ" สายลมเอ่ยถามดาว

"อะคะ มีไรคะพี่ "

"แถวบ้านเราอะ มันมีบ้านว่างใช่ไหม หลังตรงข้ามบ้านเราอะ"

"อะ อ๋อ ใช่คะพี่ทำไมหรอ"

"พี่ว่าจะย้ายไปนะ เห็นพ่อพี่บอกว่าจะย้ายไปอยู่หลังนั้นอะ มันใกล้โรงเรียนและก็ที่ทำงานพ่อด้วยอะ"

//^^// 

"จริงหรอคะพี่ (//^^//)"

 "อือ น่าจะเป็นอาทิตย์หน้านะ "

   ดาวได้แต่แอบคิดว่าถ้าเป็นความจริงเธอจะทำตัวอย่างไร เธอจะคุยอะไรกับพี่ เธอจะทไอย่างไร แต่ความคิดก็ต้องหยุดลงเมื่อมีเสียงจานข้าวหล่น

โครมๆๆ !!!

"อะตายละ แม่มึงตก" ดาวอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ

"ดาวเป็นไรมั่งอะเจ็บตรงไหรหรือเปล่า" สายลมที่นั่งข้างดาว กระโดดลงไปถามดาวที่นั่งกองอยู่กับพื้นอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรมากคะพี่ แค่โอ๊ยๆๆ เจ็บอะ " 

"ไหนๆ ให้พี่ดูหน่อยดิ นั้นไง เขาถลอกจริงๆด้วย ปะๆ เดี่ยวพี่พาไปห้องพยาบาลลุกไหวไหมคะ" 

"อะ ไหวคะพี่ โอ๊ยๆๆ เจ็บๆ"

  ณ ตอนนั้น ดาวไม่ได้คิดอะไรเลย รู้แค่ว่า ตอนนี้เจ็บมาก ก็เท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปทำแผลเสร็จเรียบร้อย 

"เออดาว เดี่ยวตอนเย็นพี่ไปส่งนะ พี่ว่าจะไปดูบ้านแล้วกก็เป็นห่วงเราด้วย"

"อะ คะ" ดาวตอบอย่างเขินอาย 

 สายลม เดินมาส่งดาวที่ห้องแล้วกระซิบข้างหูเบาๆวะ เป็นห่วงนะ เพียงแค่ประโยคสั้นๆ ทำเอาดาวหน้าแดงก่ำ จนบอกไม่ถูก ไม่ร้จะตอบอย่างไร ได้แต่ แอบยิ้ม และมองสายลมเดินไป

 กระถินพาดาวมานั่งแล้วถามเธอว่า 

"แกเป็นไรไปวะ ทำไมถึงตกโต๊ะได้ แกเหม่อไรวะ คิดไรแน่เลย ไหนบอกมาสิ" กระถินพยายามถามเพื่อน

"แกก็ไม่มีไร  ฉันซู่มซามเองวะ "

"จริงอะ ไม่ใช่แกเขิน พี่สายลมนะเว้ย" ฟ้าใสเสริมขึ้นมา 

 ประโยคนี้ ทำเอา ดาว แก้มแดง เขิน จนเพื่อนๆของเธอเห็นความผิดปกติได้อย่างชัดเจน เพื่อนๆของเธอก็แน่ใจแล้วว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น  เหตุมันเกิดจากความ เขินนี่เอง