ข้ามรั๊วมาเจอรัก

 (ฮิว)

“พี่ฮิวคะ ลิลลี่อยากไปเที่ยวบ้านพี่ฮิวจังเลยค่ะ”เสียงที่คลอเคลียอยู่ใกล้ๆทำให้ผมรู้สึกรำคาญอย่างบอกไม่ถูก ยัยนี้ชอบมาคลอเคลียอยู่ข้างๆ มือปลาหมึก แถวยังชอบอ้อนให้พาไปบ้านผมอยู่บ่อยๆ แถมยังขอไปนอนด้วยอีกต่างหาก

ยัยผู้หญิงไร้ศุกศรี!!!

“เฮ้ ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าฉันจะไม่มีทางพาใครไปที่บ้านฉันน่ะ อย่าทำให้โมโหได้ไหม๊!”ผมตะคอกกลับไป

“ทำไมพี่ฮิวต้องดุลิลลี่ด้วย ลืมไปแล้วหรอว่าลิลลี่เป็นใครน่ะ”ยัยลิลลี่ทำหน้าอย่างผู้มีชัย ทำให้ผมต้องถอนหายใจยาวด้วยความเซ็ง

“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่ไม่มีใครได้เข้าบ้านพี่แน่ๆ ปล่อยพี่จะกลับ”ผมสะบัดแขนของลิลลี่ให้ออกจากตัวผมก่อนจะเดินตรงออกมาทางประตู เสียงลิลลี่เรียกตามมาแต่ผมไม่สนใจฟัง

“ฮือๆ ทำไมไอ้คนเฮงซวยคนนั้นต้องมาเป็นแฟนฉ้านนด้วย”เสียงร้องไห้ของใครบางคนแถวๆทางออกทำให้ผมต้องยิ้มเยาะอีกครั้งกับความโง่ของพวกผู้หญิงที่ปัญญาอ่อน โง่เง่า

“เอาน่า...ยัยน้ำแกก็คิดสะสิว่าแกรู้ว่าเขาเป็นตุ๊ดซะตอนนี้ดีกว่าไปรู้ทีหลังไม่ใช่หรือไง”เสียงผู้หญิงอีกคนพูดมา

แฟนเป็นแต๋วงั้นหรอ น่าขายหน้าชิบ

ผมส่ายหน้าให้พวกผู้หญฺงพวกนั้นก่อนจะเดินออกมา แต่ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างสะกดให้ผมหันไปมองที่ด้านหลัง ให้ผมต้องหันไปอย่างขัดไม่ได้เมื่อผมผ่านมาแล้วก็ตาม

“...แพรว”

(จบ)