23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

       'เบเกอรี่ คับผม'

    ดูจากชื่อร้านแล้วไม่แน่ใจว่าฉันมาผิดร้านหรือเปล่า เพราะฉันจะมาจ้างนัตเตอร์ให้สืบเรื่องนี้แทนฉันที...เหนื่อยมากมาย ฉันยืนรออยู่หน้าร้านนานสองนานกว่าจะเดินเข้าไป

"มาทำไม" พอฉันเข้ามาปุ๊ปก็โดนถามอย่างนี้ซะงั้น

"เอ่อ..."

"อ้ำอึงอยู่ได้ บอกมาสิ"

"ฉันมาจ้างให้นายสืบคดีเมื่อสามเดือนก่อน" 

"เรื่องอะไร"

"นี่นายพูดกับผู้ว่าจ้างอย่างนั้นได้ไง" ฉันเริ่มไม่พอใจมากๆ

"ครับผม มีเรื่องอะไรคร้าบบบบ"

      ฉันเล่าตามที่ตลก (วิญญาณพวกเขานะ) ทั้งสามคนกระซิบ ความจริงพูดดังๆ ก็ไม่มีใครได้ยินหรอกมั้ง ฉันเล่าให้นัตเตอร์ฟังเหมือนเขาจะแปลกใจมากๆ ว่าทำไมฉันถึงไปยุ่งเกี่ยวกับตลกสามคนนั้นได้ แต่ก็ยอมรับงานนี้ (ง่ายดีวุ้ย)

"พรุ่งนี้ฉันจะติดต่อกลับไป"

"ได้ไง...ฉันจะไปด้วยย่ะ ห้ามปฏิเสธเพราะฉันเป็นคนจ้าง" ฉันพูดจบก็เดินออกมาเลย

    ในที่สุดฉันก็ได้มาที่คาเฟ่กับนัตเตอร์และคุโระ (คนที่ฉันมักจะลืมว่ามีเขาอยู่ด้วย) จากที่จะถามชาวบ้านที่มาคาเฟ่นี้บ่อยๆ รู้ว่าตลกสามคนเพิ่งจะได้ขึ้นเล่นตลกเมื่อสามเดือนก่อนที่ แจ็ค จ๊อด และจอนเสียชีวิต ก็เป็นเหตุจูงใจได้แต่ฉันว่าเขาคงไม่ทำอะไรเพื่อผลประโยชน์แค่นี้เนี่ยนะ เป็นแค่คาเฟ่เล็กๆ แต่ถึงกับฆ่ากันเนี่ยแปลกๆ

"คุโระ...นายไปตีสนิทกับสามคนนั้นให้ได้"

"โอเค" ช่างเป็นคำตอบที่ไม่ได้คิดอะไรซะเลย

     ตอนนี้คุโระตีซี้กับตลกทั้งสามได้แล้ว ตลกทั้งสามชื่อว่า เปา ปัง ป๊อด คล้องจองกันซะเหลือเกิน เป็นคนที่นิสัยดีพอสมควรดีจนไม่น่าจะฆ่าใครได้เลยนะ นัตเตอร์ถือโอกาสถามเรื่องของพวกแจ็ค ทั้งสามบอกว่าตอนแรกที่มาทำงานที่นี่พวกเขาโดนแกล้งตลอด

"ไปแกล้งเขาเหรอ" ฉันกระซิบถามจอนเบาๆ

"จริง" ฉันไม่แปลกใจแลยถ้าสามคนนี้จะฆ่าเขา

    นัตเตอร์สืบนานถึงสองวัน (นานไปมั๊ย) กว่าจะรู้ว่าทั้งสามมีนิสัยแตกต่างกันมากๆ เปา เป็นคนขี้ร้อนขี้โมโห ชอบทำลายข้าวของระบายอารมณ์ส่วนปังเป็นคนใจเย็นออกแนวเก็บกดถ้าทนไม่ไหวจะด่าระบายอารมณ์ส่วนป๊อดไม่แน่ใจว่าเป็นคนยังไงแต่รู้ว่าเขาเป็นคนแปลกๆ

     สามวันต่อมาระหว่างทางกลับบ้านฉันเหลือบไปเห็นป๊อดก็เลยสะกดรอยตามไป เขาไปไหว้ศพของตลกทั้งสามมันเกือบทำให้ฉันเชื่อแล้วว่าเขาไม่ใช่ฆาตรกรถ้าไม่มีคำพูดนี้...

"อโหสิกรรมให้ฉันด้วยนะ ทุกอย่างเป็นพี่ทำผมก่อน" ฉันแอบฟังอยู่ห่างพอที่จะได้ยินเสียง จนเขาเดินออกไปฉันถึงเดินแยกออกไปทางอื่น

    ฉันเล่าเรื่องนี้ให้นัตเตอร์ฟังแทนที่เขาจะสงสัยป๊อดแค่คนเดียวแต่ก็ยังสงสัยอีกว่าคนอื่นอาจจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดก็ได้ วันนั้นฉันไปที่คาเฟ่อีกครั้งแต่คนที่นั่นบอกว่าปังเป็นคนฆ่าตลกรุ่นพี่สามคน วันนี้เขาไปมอบตัวกับตำรวจด้วยตัวเอง นี่มันเรื่องอะไรกันทั้งที่เห็นชัดๆ ว่าป๊อดต้องเป็นคนฆ่าแน่ๆ แต่ก็มีอีกคนมามอบตัว

"ปัง...ไม่ได้ทำ" จอนพูดช้าๆ

"แล้วเขาจะมอบตัวทำไม" ฉันถามแบบงงสุดๆ เลยคราวนี้

"ฉันไม่รู้ แต่วันนั้นปังโดนรถชนอยู่ที่โรงพยาบาลเขามาฆ่าพวกเราไม่ได้หรอก" มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนะ

      ที่สถานีตำรวจฉันมาถามว่าตลกทั้งสามคนตายยังไง ได้คำตอบแค่ว่าทั้งสามคนเมามากคงเพราะอย่างนี้ทำให้ลื่นล้มในห้องน้ำเสียชีวิตทันที ส่วนจอนที่ส่างเมาคงขับรถกลับบ้านเองระหว่างคงจอดนอนพักแต่ทำกุญแจตกไว้นอกรถ เป็นจริงอย่างที่จอนพูดวันนั้นปังอยู่ที่โรงพยาบาลทำให้หลุดจากผู้ต้องสงสัย ฉันกลับไปที่คาเฟ่ก็เจอนัตเตอร์นั่งอยู่ที่นี่แล้ว

"นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่" 

"มาตั้งนานแล้ว...จนรู้ว่าคืนที่ตลกทั้งสามถูกฆ่าตายเป็นวันเลี้ยงฉลองปีใหม่ มีแค่เปากับป๊อดที่นั่งดื่มด้วยกันจนเมาจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"

     ฉันลองเดินไปดูที่ห้องน้ำ (แต่มันเป็นห้องน้ำชายฉันจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ) ที่หน้าห้องน้ำฉันเห็นปังกับเปายืนคุยกันอยู่ก็เลยแอบฟัง (ฉันไม่ได้เจตนานะเผื่อว่ามันจะเกี่ยวกับคดี) และมันก็เกี่ยวกับคดีนี้จริงๆ ด้วยเหมือนทั้งสองคนจะรู้ว่าใครเป็นฆาตรกรหรืออาจเห็นฆาตกรก็ได้

"พี่ยังจะช่วยปิดเรื่องนี้ไว้อีกเหรอ...ผมรู้สึกผิด ผมไม่อยากทำแบบนี้"

"ถ้ารู้สึกผิดก็ไปไม่ต้องกลับมาอีกไอ้ป๊อดมันก็เพื่อนเรานะ"

"แต่ก็ไม่น่าถึงกับฆ่ากันเลยนะ ผมรู้ว่าเขาโกรธแต่พวกพี่แจ็คเขาหวังดีกับเรานะ" จากที่ฉันฟังก็แน่ใจได้เลยว่าฆาตกรต้องเป็นป๊อดแน่ๆ

    ดูท่าทางนัตเตอร์จะรู้อยู่เหมือนกันว่าใครเป็นฆาตกร คงรู้มานานแล้วด้วยแล้วทำไมไม่ยอมบอกฉันสักคำยะ ตอนนี้อีตาตลกทั้งสามก็หายหัวไปไหนกันหมดก็ไม้รู้ หรือว่าไปเกิดกันหมดแล้วหว่า และหลังจากนั้นฉันก็ได้เห็นพวกเขา

"ฉันจำได้แล้ว" จ๊อดที่อยู่ๆ ก็โผล่มาพูดจนน่าตกใจ

"จำอะไรได้"

"ก็วันนั้นพวกฉันไม่ได้ถูกใครฆ่าเลย"

"อะไรนะ...แต่ว่า...."

"พวกนั้นเข้าใจผิด จำได้ว่าวันนั้นในห้องน้ำลื่นมากๆ แจ็คเขาเป็นโรคหัวใจพอลื่นล้มก็ตายทันทีส่วนฉันลื่นล้มหัวฟาดพื้นจนตาย แต่ว่าจอนฉันไม่รู้ว่าเขาตายเพราะอะไร"

"ความจริงฉันคิดว่าพวกนายหลับก็เลยกลับไปนอนที่รถ...แต่ฉันเผลอทำกุญแจตกไว้นอกรถก็เลยออกมาจากรถไม่ได้" จอนเล่าด้วยน้ำเสียงเศร้า

        สรุปว่าที่ฉัน จ้างให้นัตเตอร์สืบเนี่ยมันไม่มีความหมายเลนใช่มั๊ยเพราะไม่มีใครเป็นฆาตกรเลยนี่นา

"แต่ฉันจำได้ว่าฉันเปิดประตูรถไว้นะ" จอนพูดอย่างสงสัย

         ฉันกลับมานั่งที่เดิม นัตเตอร์ยังคงจับตาดูป๊อดที่เล่นตลกอยู่บนเวที

"นายสงสัยเขาจริงๆ เหรอ"

"แน่นอน วันนั้นมีคนเห็นว่าเขาเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ รถที่หนึ่งในตลกสามคนที่ตายไปนอนอยู่"

"หมายความว่าไง" ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง

"วันนี้ฉันไปที่โรงพยาบาลมา ทำให้รู้ว่ามีแค่ตลกที่ชื่อจอนคนเดียวเท่านั้นที่ตายเพราะแค่ทำกุญแจตกไว้นอกรถ ความจริงถ้ากุญแจตกนอกรถเขาจะรถไปได้ยังไง"

"ขับรถ..."

"ใช่เขาขับรถออกไปจากคาเฟ่ประมาณสามเมตร ก็เป็นตอนที่มีชาวบ้านเห็นป๊อดออกมาจากรถคันนั้นพอดี"

     ตอนนี้ฉันนั่งสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากๆ แต่อยู่ๆ ป๊อดก็มีอาการหลอนคงเพราะเห็นวิญญาณของจอนเขาคงกลัวมาก ๆจนสารภาพสิ่งที่เขาทำไว้ออกมาจนหมด ที่เขาต้องฆ่าจอนเป็นเพาะว่าจอนรู้ว่าเขาเป็นคนส่งยาบ้าถ้าเขาปล่อยจอนไว้อาจจะเป็นเขาเองที่ต้องเดือร้อน

          ผ่านไปหนึ่งวัน ตลกทั้งสามก็มาขอบใจที่ฉันช่วยพวกเขา ขืนไม่ช่วยฉันก็โดนก่อกวนล่ะสิ ฉันจ่ายค่าจ้างให้นัตเตอร์เป็นที่เรียบร้อยเขาไม่ยอมรับหรอกแต่ฉันให้คุโระเอาไปให้