23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

"นี่ๆๆๆ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง" เอาอีกแล้วยูมิรู้อะไรมาอีกล่ะสิ

"เรื่องอะไรอีกล่ะ"

"ก็เรื่องของสวนสนุกที่มาเปิดใหม่นั่นไง"

"ทำไม...หรือว่า!!"

"เคยมีคนตายด้วย เรื่องนี้ก็เล่ากันมานานแล้วแหละตั้งแต่สวนสนุกเก่าปิดไปเมื่อห้าปีก่อน" นี่ยัยยูมิไม่มีเรื่องจะเล่าจนต้องหาประวัติของสวนสนุกมาเล่าเลยเหรอ

"ยูมิ ฉันว่านะมันก็คงเป็นแค่ข่าวลือนั่นแหละ"

"นี่ นามิ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะ" อ้าวเห้ย!!! ลบหลู่ตรงไหนฟะ

"เปล่า"

    ฉันก็ต้องทนนั่งฟังยัยยูมิเล่าว่า เมื่อห้าปีก่อนสวนสนุกที่เปิดใหม่ๆ ต่างมีคนมากมายที่เข้าไปลองเล่นเครื่องเล่น แต่เกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อเครื่องจักรทำงานผิดพลาด ทำให้เด็กที่ติดอยู่ในเครื่องเล่นโดนไฟคลอกตาย จากนั้นสวนสนุกก็ถูกปิด อีกสามเดือนต่อมา...มีสวนสนุกใหม่มาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ค่อยมีคนกล้าไปสักเท่าไหร่ แต่ผ่านไปสามเดือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจึงมีคนเข้าไปใช้บริการ เกิดเหตุไม่คาดฝันอีกครั้งเมื่อขี้เมาสองคนทะเลาะกันในสวนสนุก แทงกันตานคาที่ทั้งคู่ จากนั้นหลายวันสวนสนุกที่ถูกปิดตายมีเด็กซุกซนสามคนวิ่งเข้าไปนั่งเล่น เช้าวันต่อมาพบว่าตายคาที่คงเป็นเพราะปีนขึ้นไปเล่นบนเครื่องเล่นแล้วพลัดตกลงมา

"เป็นไง"

"ก็อาถรรพ์นะ...ฉันคงไม่กล้าไปหรอก"

"นามิ มีคนมาหา" ยัยฟางเรียกซะตกใจหมด

    ฉันเดินไปที่หน้าห้อง...นัตเตอร์มาหาฉันถึงที่นี่เลย สงสัยต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ หรือว่าหิมะจะตกในประเทศไทย

"มีอะไร"

"เอ่อ ช่วยฉันสืบคดีหน่อย"

"แล้วคุโระล่ะ"

"ไปเที่ยวกับครอบครัว คดีนี้ต้องใช้อิทธิพลของปู่เธอด้วย"

"คดีอะไรของนาย มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ก็สวนสนุกที่มาเปิดใหม่นั่นแหละ"

      ฉันรู้ทันทีว่าเรื่องเป็นยังไง ที่นัตเตอร์บอกว่าต้องใช้อิทธิพลของปู่ฉันก็เพราะว่าอยากเข้าไปในช่วงที่สวนสนุกปิดแล้ว เรื่องแค่เนี๊ยะ

    วันนี้ฉันก็ขอร้องให้ปู่ช่วยจนได้.....

"ใครเป็นคนจ้าง แล้วจ้างให้สืบอะไร หรือว่าเรื่องที่เล่าว่ามีคนตายที่นี่บ่อยๆ"

"ข่าวนี้ถูกปิดไว้เป็นความลับ...มีผู้ชายขี้เมามาตายที่นี่ตรงกลางของสวนสนุก เขาเป็นนักข่าว"

"อ้าว แล้วใครจ้างนาย"

"ก็นักข่าวคนนั้นนั่นแหละ เขาบอกว่าเขามีข่าวสำคัญมากๆ ถ้าเขาตายให้ช่วยสืบหาตัวคนที่ฆ่าเขาให้ด้วย ตอนแรกก็จะไม่ทำหรอก แต่...มีเงินค่าจ้างส่งมาให้ห้าแสน"

"โห! เป็นคนรอบคอบดีเนอะ...ถ้าค่าจ้างถูกส่งมาที่หลังเขาก็ต้องรู้สิว่าเขาต้องตาย"

"ก็ใช่น่ะสิ"

    ฉันก็ต้องเดินตามนัตเตอร์ตลอดเลย เนื่องจากฉันกลัวผีจะโผล่ออกมาน่ะเซ่ ช่วงนี้สวนสนุกปิดแล้วมืดก็มืด จะมาสืบอะไรตอนนี้ยะ

"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ"

"เอ่อ" เขาเป็นคนอ้วน มากๆ เลยแหละ

"ผมเป็นเจ้าของสวนสนุกนี้ครับ...หาของอะไรอยู่ครับ" เกือบลืมไปฉันหลอกเขาว่าจะเข้ามาหาของตอนที่สวนสนุกปิด

"ไม่เป็นไร...." นั่นมัน นักข่าวที่ตายหรือเปล่าทำไมปากฉีกอย่างนั้น...น่ากลัวสุดๆ ช่วยปรากฏตัวแบบธรรมดาบ้างได้มั้ยยะ เขาชี้ไปที่บ้านผีสิงอ่ะไม่นะฉันไม่อยากเข้าไปเลย "สงสัยคงจะอยู่ในบ้านผีสิง"

       ฉันดึงให้นัตเตอร์เข้ามาในนี้ด้วยกัน พร้อมกับเจ้าของสวนสนุกที่เดินตามมา ว่าแต่เขาจะให้ฉันเข้ามาทำไมเนี่ย...ไม่ตอบอีก เดินมาจนเกือบจะถึงทางออกแล้วนะ

    นักข่าวคนนั้นก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉัน...ทันไดนั้นก็มีแฟ้มเอกสารตกลงมาตรงหน้าของฉัน นัตเตอร์ และเจ้าของสวนสนุก

"นี่แหละที่กำลังหา....นัตเตอร์หาของเจอแล้วไปกันเถอะ ขอบคุณนะคะ"

    ออกมาจากสวนสนุกได้.....

"อะไรของเธอ"

"ก็เป็นแฟ้มเอกสารของนักข่าวคนนั้นไม่ใช่เหรอ"

"รู้ได้ไง" นัตเตอร์แยกเอกสารจากมือฉันไปอ่าน เหมือนเขาจะอึ้งเล็กน้อย

"นี่...ถามจริงๆ ฉันสังเกตมานานแล้ว ทำไมเธอชอบทำหน้าตาตกใจทุกทีแล้วก็เจอหลักฐานสำคัญหรือไม่ก็รู้อะไรบางอย่างแบบนี้ตลอด" เอาแล้วไง แล้วฉันจะตอบยังไงล่ะ

"เอ่อ....ดึกแล้วกลับเถอะ"

"อย่าเฉไฉ"

"ในเอกสารมีอะไรบ้างเหรอ"

"ก็มีประวัติของคนสามคน แต่นั่นไม่ใช่คำตอบ" อ้าว...เวรล่ะสิ ฉันยังไม่พร้อมจะบอกอะไรเลยนะ ทำไงยังไม่มีใครมารับอีก

"เอ่อ...แล้วนายโทรหาคุโระหรือยัง"

"คำตอบ" เหมือนเขาจริงจังนะ

"ก็ได้ ก็ได้....ฉันเห็นผี พูดกับผีได้พอใจหรือยัง"

"เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"คุณนักสืบนี่มันดึกมากแล้วนะ แล้วมีประวัติของใครบ้าง"

      บรืนนนน~

     เอี๊ยดดดดด~