My Princess กว่าจะได้รักยัยเจ้าหญิง

8.8

วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.19 น.

  19 ตอน
  26 วิจารณ์
  25.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2557 21.02 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

15) คามรู้สึก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

                 "คาร่าพี่ลูคัสเป็นไงบ้า" ริรุเอ๋ยถาม

 


                "ก็ นอนหลับอยู่ในห้องนั้นเเหละ คงจะตื่นก็คงจะเย็นนี้"

 


               "ฮ่ะo0o!!เย็นนี้ปกติคนเมาไม่ตื่นช้าขนาดนิ ไปทำอะไรให้พี่ลูคัสหรือป่าว" 

 

 

         "อืม ก็นิดหน่อย ก็ประมาณเที่ยงคืนพี่ลูคัสนึกคึกอะไรไม่รู้ ออกไปเต้นจ่ำบ่ะหน้าระเบียง ฉันก็เลยเอาเเจกันฝาดหัว ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย-__-#" 

 

 

         "จะ เเจกัน!!เนี้ยน่ะ โหดไปป่าว" ริรุพูดอย่างตกใจ ใครเป็นฉันก็คงต้องทำทายาทสืบบังลังมายื่นเต้นจ่ำบ่ะหน้าระเบี่ยงใสเเค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว ฉันเเทบจะเอาหน้ามุดดินหาพระร่วง 

 

 

         "ริรุไปโรงอาหารก่อนน่ะเดียวฉันมา" ฉันเเยกตัวออกจากริรุเดินไปที่ตึกร้างหลังโรงเรียนที่นายฟรานซิสมักจะสิ่งสถิตเป็นประจำ ก็ไม่รู้เหมื่อนกันทำไมฉันต้องมาที่นี้มันคงเป็นเพราะความเคยชินที่จะมาหาเรื่องนายเเฟรงค์เป็็นประจำ วันไหนไม่ได้มาก็เหมื่อนขาดอะไรบางอย่าง

 

 

          "อ้าววมาเเล้วหรอป่ะไปกินข้าวกัน^__^" ฟรานซิสถามฉันยิ้มๆๆ

 

 

           "o0o กินข้าวนี้นายเป็นอะไรจู๋ๆๆก็ลากฉันมาโรงอาหาร ปล่อยๆๆ" ฉันตบมือฟรานซิสจับมือฉันเดินไปที่โรงอาหาร วันนี้สงสัยนายเเฟรงค์กินยาเเกรมม๊อกโซนมาเเน่ๆๆ ปกติจะทะเลาะกับฉันเเต่เช้าวันนี้มาทำดีเเล้วลากไปกินข้าวซะงัน?????

 

 

           "เถอะน๊าา^__^มากินข้าวกัน" 

 

 

          "นายเป็นอะไรไปปกตินายต้องหาเรื่องฉันวันนี้มาเเปลกๆๆมะนาวต่างนุดเข้าสิ่งหรอ"

 

 

             "ฉันเเค่อย่ากทำตัวน่ารักๆๆให้เธอเห็นบ้าง" ฟรานซิสบ่่นในลำคอ

 

 

              "นายพูดอะไรน่ะไม่ได้ยิน" ฉันถามฟรานซิส ใครมันจะไปได้ยินพูดเหมือนกับกลัวดอกพิกุลจะล่วงออกจากปาก ทีตอนนั้นพูดมากปากสุนัข

 

 

              "พรุ่งนี้เธอมากินข้าวกับฉันอีกน่ะ"

 

 

              "บ้าหรอ!!พรุ่งนี้ฉันต้องมากินกับพี่ลูคัส"

 

               "เเต่" ฟรานซิสทำหน้าเหมื่อนจะร้องให้

 

 

                "นายเป็นอะไรไปหะ อยู่ๆๆก็มาทำดีกับฉันนายเป็นอะไร" ฉันถามสิ่งที่ข้องใจทั้งหมด

 

 

                "ไม่มีอะไร ถ้าเธอไม่อย่ากมากินข้าวกับฉันก็ตามใจ" ฟราซิสลุกออกไปด้วยท่าท่างหัวเสียสุดขีด เเล้วทำไมฉันต้องรู้สึกเศร้าด้วยล่ะมันเป็นอะไรน่ะที่หัใจมันเต็นผิดจังเหวะไปหมด พอมองสีหน้าเศร้าๆๆกับเเผ่นหนังที่ที่เดินจากไปของฟรานซิส มันทำให้ฉันอย่ากร้องให้ออกมา โอ๊ยถ้าควักหัวใจออกมาเเล้วไม่ตายฉันจะเอามีดกรีดออกมาดูให้รู้เเล้วรู้ลอดไปเลย

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา