My Princess กว่าจะได้รักยัยเจ้าหญิง

                "นิ!!!!คาร่าเราไปหาพี่ลูคัสกันเถอะ^_^" ริรุเจ้าหญิงเเห่งเเนวิลพื่อนคนเเรกของฉันที่เข้ามาโรงเรียนนี้ ริรุเป็นคนน่ารักมีผมสีชมพูตัดผมบ๊อบ ตัวไม่สู่งมาก ตาเป็นสีม่วงอ่อนๆๆ บวกกับเเก้มสีชมพูโดยธรรมชาติ ทำให้ริรุสวยเเบบไม่ต้องเเต่งหน้าอะไรมากเลย

          "อ้าว!!!!พี่ด๊ราฟ พี่เฑียร์^_^พี่ชายฟื้นหรือยังค่ะ"

           "น้องหญิงงงงงงT^Tทำไมน้องหญิงพึ้งมาหาพี่ละค่ะ" พี่ลูคัสทั้นที่ที่ได้ยินเสียงฉันก็โผ่เข้ามากอด

          "-____-#" สีหน้าพี่ด๊ราฟกับพี่เฑียร์

          "o_o" สีหน้าริรุ

          "พี่ชาย ปล่อยหญิงก่อนเถอะค่ะ อายคนอื่นเค้า" ฉันตอบเเบบเขินๆๆ เพราะพี่ดร๊าฟ พี่เฑียร์ ริรุต่างมองมาที่เราเป็นจุดเดียว อายไมน่ะ

          "จริงสิพี่ๆๆค่ะนืริรุเจ้าหญิงเเห่งเเนวิลค่ะเพื่อนของหญิงเอง^_^"

          "สวัสดีปริ๊นทังสามเพค่ะ^_^" ริรุก้มตัวลงถอนสายบัวเพื่อเคราพ

          "ครับ" พี่ด๊ราฟพี่เฑียร์

          "สวัสดีจร้คนสวย^___^" พีลูคัส

          "=___=#" สายตาทุกคน

          "จริงสิน้องหญิงรู้หรือยังจ่ะว่าใครเตะลูกฟุตบอลใส่พี่น่ะ"

          "ก็ไอ้คนที่จับหญิงเป็นตัวประกันบนเครืองบินไงค่ะ"

          "หะหาา!!!!0o0"

          "มันพอจะบอกไม่ว่าชื่ออะไร"พี่ดร๊าฟถาม จริงสิพี่ดร๊าฟเป็นประธานนักเรียนนิก็ต้องรู้ประวัตินักเรียนทุกคนดีอยูเเล้วนิ งันนายเสร็จฉันเเน่ หึๆๆๆๆๆ

          "ค่ะ เห็นบอกว่าชื่อ โพเวฟเตอร์ ฟรานซิส ค่ะ"

          "หึ!!!!งันก็เจอศึกหนักหน่อยน่ะ เพราะนายคนนี้ตั้งเเต่เข้ามาก่อเรื่องทุกวัน"

          "คิดว่าฉันจะกลัวหรอไอ้คนเเบบนั้น มันก็เเค่ลูกหมา ส่วนฉันน่ะหมาป่าเเห่งเนเวอร์ไลน์ หึหึ" พี่ลูคัสพูดด้วยท่าทางเจ้าเลห์

          "คิดงันหรองั้นเรามาเดิมพันธ์กันดูไมหละ" เสียงที่ดังมาจากประตูเป็นเงาของผู้ชายที่ตัวสูง ไม่อ้วนหรือผอมเกินไป ใช่

          "ไอ้!!!ฟรานซิส" พี่ลูคัส

          "ฟรานซิส!!!!" พี่เฑียร์พี่ดร๊าฟ

          "เอาไม่หละปริ๊นลูคัส" ฟรานซิสยืนหน้านิ่งราวกับไม่เกรงกลัวต่อประธานนักเรียนที่นั่งตรงหน้า

          "ตกลง"

          "แต่เเก่ระวังตัวน้องสาวเเก่ให้ดีเพราะฉันจะตามราวียัยนี้ไปด้วย" ลูคัสตวัดนิ้วชี้มาที่ฉัน

          "ฮะ!!!!"

          "เเก!!!!!!!!" พี่ลูคัสโผล่เข้าไปหาฟรานซิสเเต่ถูกพี่ดร๊าฟกับพี่เฑียร์ล็อกไว้ก่อน    

          "ไว้เจอกันนะ"

      ฟรานซินโบกมือให้พวกเราที่นังล็อกตัวพี่ชายไว้อย่างอารมณ์ดี เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันเนี้ยถึงมาตามราวี >__<