My Princess กว่าจะได้รักยัยเจ้าหญิง

                         ~~~~~3วันต่อมา~~~~~~

          "พี่ลูคัสไปกันเถอะเดี๋ยวเสด็จพ่อรอนาน" ฉันยืนเรียกพี่ลูคัสที่เเต่งตัวเสร็จเเต่ไม่ยอมออกมาสักที่ สงสัยตั่งใจจะหลบหน้าเสด็จพ่อเเน่ๆๆ

           "ไปในงานก่อนเลยเดี๋ยวพี่ตามไป"พี่ลูคัสตะโกนออกมา

            "ค่ะงั้นเราเงอกันที่งานน่ะค่ะ"

           "ปริ๊นเซสคาร่าได้โปรดเดินเข้างานกับหม่อนฉันด้วยเถอะ" สะเสียงนี้มัน 0o0 ฟรานซิส

           "ไม่!!!! "

           "โถ่กระหม่อมเเค่เดินเข้างานเองหม่อมฉันว่าจะพาพระองค์ไปรูจักกับพ่อเเม่หม่อมฉันซะหน่อย" จริงสิถ้าเราเข้างานรไปกับฟรานซิส เราก็มีโอกาศรู้ความสัมพันธ์ของฟรานซิสกับจักพรรค์โฟเวอร์เตอร์ ไทน์นายได้ >_<

           "ได้สิ^___^" ยิ้มเจ้าเลห์

          "อ้าวไอ้เเสบมาจนได้น่ะ^___^"จักพรรค์ ไทน์นายทักทายฟราน์ซิสอย่างสนิทสนม

          "อืม "

          "นี้เมีย!!เเก่หรอสวยดีนิ^___^ฉันเป็นพ่อของมันยินดีที่ได้รูจัก"

          "ยินดีเช่นเพคะพระองค์ เเต่หม่อมฉันไม่ใช่"

          "อ้าวเเฟรนเนียวมานี้มาดูไอ้ลูกชายตัวเเสบพาเมียมาเปิดตัวเร็ว" ก่อนที่ฉันจะปฎิเสธิว่าฉันกับฟรานซิสไม่ใช่ภรรเมียกันอย่างที่ท่านคิดเเต่ท่านก็ตัดบทไปเรียกมเหสีแฟรนเนียวเเทน =___=#

          "ใครเพค่ะว่าที่ภรรยาในอานาคตของลูกเรา^___^" พระมเหสีที่ดูสง่างาม สุขุมเเละใจดี เเต่ต่างจากฟรานซิสมากที่ใจร้อน เเละชอบการเอาชนะ

         "คนนี้น่ะหรอจร้^____^สวยจังเลยน่ะสมเเล้วที่จะเป็นว่าที่ภรรยาในอานาคตของฟรานซิส"  ทุกคนไม่ฟังฉันพูดเลยว่าความจริงฉันเป็นเเค่น้องสาวของคนที่เขาเกลียดไม่ใช่ภรรยาอย่างที่ทุกคนคิด นี้!!!ฉันเป็นนางเอกของเรื่องนี้น่ะให้พูดบ้างสิT^T(น้อยใจ)

         "ฟรานซิสบอกคนอื่นไปสิว่าเราไม่ได้มีอะ อะ อ้าว หายไปไหนอ่ะ"

           "ฟรานซิสหรอเเม่เห็นเดินออกไปข้างนอกน่ะ มะเดียวเเม่จะเล่ารายละเอียดของลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนให้ฟัง>_- " เเหล่มเข้าทางเลย
           

              .......................................................................

         หลังจากที่ได้พูดจากับพระมเหสีท่านบอกว่าฟรานซิสเป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเเละยังเพย์บอยตัวพ่อพอๆๆกับพี่ลูคัส(หน้าหม้อเหมือนกัน)เเต่ฟราน์ซินเป็นคนที่คบใครได้ไม่นานคบนานที่สุดเเค่ 3 วัน เเละนายนั้นมักก่อปัญญาไม่เว้นวัน จักรพรรค์เรือยส่งตัวเขามาเรียนที่นี้

             ..........................................................................

          "เจ้าหญิงอันเป็นที่รักของหม่อมฉัน" เฮ้ยยย!!!องค์รักษ์มิติเกลนิมาไงอะT^T

      "ทำไมองค์หญิงอันเป็นที่รักถึงทำหน้าบอกบุญไม่รับอย่างงังล่ะครับ" ก็เห็นหน้านายนั้นเเหละฉันอย่ากจะเเขวนคอกับเส้นขนมจีน -_____- มิติเกลเป็นองค์รักษ์ที่อยู่กับพวกฉันมานานคอยรับใช้ทุกอย่าง ส่วนที่ฉันเห็นหน้ามิติเกลเเล้วจะอ้วก เพราะเจอที่ไรป้อนคำหวานมาเเล้วปวดหมอง

      "เสด็จพ่อกับเสด็จเเม่หละ"

     "ท่านทั้งสองติดงานเลยส่งกระผมมาเเทน"

                          ~~พรึบ~~พรึบ~~~~พรึม~~~~

    "เฮ้ยใครปิดไฟน่ะo00" ------>เสียงทุกคนในงาน

      "กรีดดดดดดดดดดดด>_< Zzzzzzzzzzz" ไฟทั้วห้องได้ดับลงฉันรู้สึกว่ามีคนมาจับฉันจากด้านหลัง เเละเสียงสุดท้ายที่ได้ยินคือเสียงของมิติเกล ก่อนที่โลกมันจะมืดลงไปหมด

         "องค์หญิงงงงง"