Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 

 ฉันช่วยเธอ

 

                “เฮ้อ น่าเบื่อจริง ฉันก็เริ่มไม่สนุกแล้วเหมือนกัน กลับก่อนล่ะ” ยัยกล่องแก้วผมสีทองนั่นโพล่งขึ้นแล้วเดินจากไปทันที

 

                “งั้นก็กลับกันเถอะ” ร็อปเป้ก็จากไปอีกคน

 

               

                ตอนนี้ฉันกับดินสอได้ออกมาจากสถานการณ์บ้าๆนั่นแล้ว ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องหงุดหงิดทั้งนั้น  ตั้งแต่เรื่องที่ฉันแพ้ตาบ้านั่นยันเรื่องเมื่อกี้ ถ้ายัยดินสอยอมทำตามฉันแล้วหุบปากไปมันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะยัยนี่ไปขอโทษพวกนั้นแล้วทำตัวน่าสงสาร ฉันเลยกลายเป็นคนผิด! ถ้ายัยนี่อยู่เฉยๆฉันคงไม่ต้องโดนตาบ้านั่นเอาเรื่องเก่าๆมาพูดต่อหน้าคนอื่นหรอก ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่กลายเป็นคนที่ดูไม่ดีแบบนี้แน่นอน!

 

                ฟึ่บ!!

 

                ฉันสะบัดแขนออกจากมือของดินสอที่กึ่งลากกึ่งจูงให้ฉันเดินตาม

 

                “ป..เป็นอะไรเหรอทิงเจอร์” ทำไมฉันถึงหงุดหงิดกับใบหน้าที่ไร้เดียงสาของยัยนี่นะ!

 

                “ไม่ต้องจูงฉันแล้ว ฉันเดินเองได้”

 

                “เธอยังโมโหอยู่ใช่มั้ย ใจเย็..”

 

                “แผนฉันพังเพราะเธอ” ฉันพูดเสียงแข็งแล้วเดินตรงไปข้างหน้า และไม่คิดที่หันกลับไปมองหน้ายัยนี่ด้วย

 

                “ฉัน..ฉันทำอะไรเหรอ? ฉันขอโทษนะ ฉันไม่รู้จริงๆ”

 

                “เธอไปช่วยยัยบัทเทอร์นั่นทำไม”

 

               “ก็เขาน่าสงสา..”

 

               “เธอควรจะอยู่ฝ่ายเดียวกับฉันแล้วช่วยฉันสิ! เธอไปขอโทษพวกนั้นทำไม!” ฉันหันกลับไปตะคอกใส่ยัยดินสอ จนยัยนั่นถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก

 

               “ก..ก็ฉัน…ฉันรู้สึกผิดนี่…”

 

               “เพราะเธอทำตัวเป็นคนดีที่น่าสงสารแบบนี้ไงฉันถึงได้กลายเป็นคนผิดคนเดียว!!”

 

                “ใจเย็นๆก่อนสิทิงเจอร์..” ดินสอเอื้อมมือมาจับที่แขนฉันไว้อย่างกล้าๆกลัวๆ แต่มันถูกฉันปัดออก!

 

                “ฉันจะกลับแล้ว” ฉันหมุนตัวกลับและเดินจากไปทันที ทิ้งให้ยัยนั่นยืนแน่นิ่งเป็นก้อนหินท่ามกลางป่าใหญ่ ทำไมฉันถึงได้หงุดหงิดขนาดนี้นะ!!

               

 

                ณ บ้านพักใหญ่ Overnight หมายเลข 4

 

                ก่อนที่จะมาที่บ้านพักนี่ พวกเราทั้งหมด 8 คนต้องแบกของสัมภาระเดินทางกลับไปที่บ้านนั่น เล่นเอาแขนฉันแทบหักเลยล่ะ ก็มันโคตรหนักเลยนี่ ทำไมไม่ให้ขนของขึ้นรถกลับไปเล่า ทำแบบนี้คนสวยทรมานนะ! TOT

 

                แต่บรรยากาศตอนนี้มันไม่ค่อยดีเลย..ไม่มีใครคุยกับฉันแม้แต่คนเดียว..

 

                “ทุกคนคงจะเหนื่อยกันมากสินะคะ และนี่ก็ถึงเวลาพักผ่อนของจริง!! เราจะมอบรางวัลให้กับทีมที่ชนะในวันนี้ค่ะ ขอเชิญทีมสีแดงออกมาตรงกลางด้วยค่า ^O^”   

 

                แปะ แปะ

 

                ทีมสีแดงค่อยๆลุกออกจากที่นั่งของตัวเองแล้วเดินไปกลางโถงกว้างๆนั่น เสียงปรบมือของพวกเราทีมสีน้ำเงินที่แต่ละคนก็ไม่ค่อยจะเต็มใจปรบนักก็ดังขึ้นเล็กน้อย ร็อคนั่งหาวหวอดๆพลางปรบมือไปด้วย  ยัยบัทเทอร์ปรบมือรัวๆด้วยความปรีดีสุดๆ ก็ยัยนี่เชียร์อีทีมนั่นตั้งแต่แรกแล้วนี่นะ -_- ส่วนพี่ร็อปเป้ที่นั่งข้างๆฉันก็ปรบมือด้วยสีหน้านิ่งๆ นี่เขาเป็นอะไร ดูไม่ร่าเริงตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ

 

                “พี่ร็อปเป้เป็นอะไร? ไม่สนุกเหรอ?”

 

                “อืม ไม่สนุก” นี่เขาเป็นอะไรเนี่ย ตอบด้วยหน้าโหดๆแบบนั้นใครมันจะไปกล้าคุยด้วยล่ะ ร็อปเป้เขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ออกจากบ้านหลังเล็กนั่นแล้ว นี่เขาเป็นอะไร หงุดหงิดที่แพ้หรือไง

 

                “น้องดินสอเป็นอะไรไปครับ ไม่ดีใจที่ได้ของรางวัลเหรอ?” คำพูดของพี่เอทำให้ฉันต้องมองหน้ายัยดินสอ

 

                “ดีใจสิคะ ^^” ดินสอส่งยิ้มบางๆให้พี่เอแล้วหันมาสบตาฉัน พอยัยนั่นรู้ว่าฉันกำลังมองอยู่ก็รีบหลบหน้าหนีไปเลย ที่ยัยนี่ไม่ร่าเริงคงเพราะฉันไปอาละวาดใส่ล่ะมั้ง หันไปมองอีตาหัวแดงนั่น เขาทำหน้าไม่พอใจมาทางฉัน มีสิทธิ์อะไรมาไม่พอใจฉันยะ! รางวัลก็ได้ไปครอง เรื่องเมื่อตอนบ่ายก็แฉฉันสำเร็จ เขาทำร้ายฉันด้วยคำพูดมามากมายขนาดนั้นยังมีหน้ามาไม่พอใจฉันอีกเรอะ หมอนี่ควรจะดีใจด้วยซ้ำที่เห็นเพื่อนรักต้องมาทะเลาะกัน

 

                ของรางวัลที่ทีมสีแดงได้รับคือเงินรางวัลคนละ 5 พันบาท กับเซ็ทโล่ชั่นดูแลผิวหน้าผิวกายพร้อมสบู่อาบน้ำที่สกัดจากน้ำนมข้าวและวิตามินบำรุงร่างกาย ที่เด็ดที่สุดคือบัตรนวดสปามาร์กหน้าทองคำฟรี 1 ปีที่ห้างป๊อบปูลาร์เซ็นเตอร์! ฉันไม่น่าพลาดของรางวัลชั้นเลิศแบบนี้เลย ย้อนเวลากลับไปเดี๋ยวนี้นะ!TOT

 

                “เอาล่ะค่ะ ตอนนี้ทุกคนก็กลับไปนั่งที่กันเรียบร้อยแล้วนะคะ และช่วงสุดท้ายของค่ำคืนนี้ก็มาถึง ช่วงที่ใครๆต่างก็รออย่างใจจดใจจ่อ นั่นคือการจับคู่นอนนั่นเองค่า ^O^” พี่อีฟพูดอย่างเริงร่าทำอย่างกับตัวเองจะได้นอนกับเซเลบแทนพวกฉันอย่างนั้นล่ะ แล้วใครมันจะไปรออย่างใจจดจ่อกัน ไม่เห็นจะอยากนอนกับคนพวกนี้เลย มันน่ากลัวจะตายไป แต่คืนนี้ขอให้นอนกับพี่ร็อปเป้อีก เป็นไปได้อยากได้คู่กับพี่เขาทุกคืนเพราะพี่เขาเป็นผู้ชายที่ปลอดภัยที่สุดในตอนนี้

 

                แปะ แปะ

 

                เสียงปรบมือรัวของยัยนางสาวแสนสวยนั่นดังขึ้น สงสัยจะมีแต่ยัยนี่เท่านั้นแหละที่รออย่างใจจดจ่อ หมกมุ่นเรื่องนี้เหลือเกินนะ -_-

 

                “หัวข้อวันนี้คืออะไรเหรอคะ” กล่องแก้วที่นั่งเงียบอยู่นานโพล่งขึ้น

 

                “ฉันช่วยเธอ ^^” จบประโยคนั้น ห้องกว้างๆนี่ก็เงียบกริบทันที เอ่อ...มันหมายความว่ายังไง

 

                “ทุกคนคงจะงงกันสินะครับ งั้นไม่เป็นไร ถ้าได้ดูวีดีโอพวกนี้แล้วคงจะรู้เอง ^^” พี่เอทิ้งท้ายไว้แค่นั้นและไฟในห้องนี้ก็ดับลง เหตุการณ์เป็นเหมือนเมื่อวานที่เฉลยคู่นอนของตัวเอง โปรเจคเตอร์ขนาดมหึมาค่อยๆเลื่อนลงมาจากเพดานและฉายภาพทั้งหมดให้ดู ‘ฉันช่วยเธอ’ อย่างนั้นเหรอ มันหมายความว่ายังไงกันนะ?

 

                ‘ดินสอ & ร็อปเป้’

 

               ร็อปเป้! นั่นมันพี่ชายฉันนี่!! คนที่อยากนอนด้วยมากที่สุดถูกแย่งไปแล้ว TOT

 

               ‘หัวข้อในวันนี้คือ ‘ฉันช่วยเธอ’ ซึ่งทุกๆคนก็พอจะเดาออกแล้วใช่ไหมว่าหมายความว่ายังไงกัน? ใช่แล้วจ้า เป็นไปอย่างที่ทุกคนคิด คนที่จะได้นอนคู่ในวันนี้จะต้องเป็นคู่ที่ดูแลเอาใจใส่กันตลอดเวลา และทุกคนคงจำได้ว่าร็อปเป้เคยช่วยสาวน้อยน่ารักแสนบอบบางคนนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง นั่นก็คือตอนที่เธอถูกชายโหดที่ชื่อร็อคขโมยกระเป๋าไป เป็นภาพที่น่าสงสารเหลือเกิน สาวน้อยผู้อ่อนแอคนนี้ถูกแกล้งยังไงกัน เธอล้มลงไปกองกับพื้น! แต่ทันใดนั้นเจ้าชายสีผมเจิดจ้าคนนี้ก็ปรากฏขึ้น! เขามอบมือที่แสนอบอุ่นให้กับสาวน้อยและพยุงเธอให้ลุกขึ้นมานั่ง ช่างเป็นภาพที่โรแมนติกเหลือเกิน  ไม่แปลกใจเลยที่คู่นี้เขาจะคู่กัน ขอกุญแจเปิดห้องให้คู่นี้หน่อยค่า >O<’

 

               บทบรรยายอันยาวเหยียดนั่นคือเสียงพากย์ของใครก็ไม่รู้ที่เชียร์คู่ของยัยนี่สุดใจ นางพรากพี่ชายของฉันไปนะ เสียใจนะเว้ย ฉันไม่ยินดีด้วยหรอก! แต่ดูจากเคสของดินสอแล้วก็พอเดาออกว่ายัยบัทเทอร์เนยเน่านั่นได้คู่กับใคร

 

               “ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ^^” ร็อปเป้หันไปส่งยิ้มหวานให้ดินสอที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม ยัยนั่นยิ้มตอบบางๆและหันหน้าไปทางอื่น อ๋อ ที่รีบหันไปทางอื่นเพราะเห็นฉันนั่งอยู่ข้างๆพี่เขาสินะ ไม่อยากมองหน้าฉันขนาดนั้นเลย?

 

               ‘บัทเทอร์ & ไอโอดีน’

 

               “อ๊ะ! เราได้อยู่ด้วยกันอีกแล้วนะ สงสัยจะเกิดมาเพื่อคู่กัน ^^”

 

               “นั่นสิ ฮ่าๆ ^O^” เออ! พวกแกทั้งสองก็เหมาะสมกันดี

 

               ‘เป็นที่รู้ชัดกันอยู่แล้วว่าพวกเขาทั้งสองสนิทสนมกลมเกลียวมาตั้งแต่ภารกิจแรกแล้ว จนมาถึงภารกิจของวันนี้พวกเขาทั้งสองก็ยังรักกันดี การแยกทีมกันอยู่ไม่สามารถทำลายความสัมพันธ์ของทั้งคู่ได้เลย บัทเทอร์ สาวสวยหุ่นดีที่เคยลงปกหนังสือนิตยสารมามากมายคนนี้เป็นห่วงเป็นใยไอโอดีนหนุ่มป๊อบคนนี้มากถึงกับทิ้งทีมตัวเองเพื่อช่วยเหลือเขาผู้นี้ไว้ นับว่าเป็นความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นจนของมีคมก็ไม่สามารถตัดสายสัมพันธ์นี้ได้ และนี่จึงเป็นเหตุผลที่ทั้งคู่ได้นอนคู่กันอีกคืนในบ้าน Overnight นี้ค่ะ ^O^’

 

               เป็นไปอย่างที่คิดไม่มีผิด ขอให้นอนด้วยกันจนครบ 4 คืนจริงๆเถอะ คู่นี้เหมาะสมกันเหลือเกิน -_-

 

               เอ๊ะ...ช่วยกันอย่างนี้...หมายความว่าฉันต้องคู่กับเขาใช่มั้ย?

 

               ‘ทิงเจอร์ & กัปตัน’

 

                ว่าแล้ว -_-

 

                ‘เขาและเธอเคยคุยกันบางครั้งและเหมือนจะเข้ากันได้ดี วันนี้ โชคชะตาพาให้เขาทั้งสองคนคู่กันในค่ำคืนสุดวิเศษ ทุกคนคงจำฉากที่สาวน้อยหน้าสวยคนนี้กำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบากได้ เธอถูกเพื่อนในทีมเดียวกันขโมยกระเป๋าไป และสุดท้าย ชายผมดำคนนี้ก็นำกระเป๋าคืนให้เธอทั้งๆที่กัปตันอยู่คนละทีมกับเธอแท้ๆ เพราะเขาเป็นคนที่มีจิตใจดีและมีความยุติธรรม เขาจึงช่วยเธอ ไม่แปลกที่คู่นี้จะถูกโหวตให้คู่กัน ขอให้มีความสุขกับคู่ของตัวเองนะ ฉันก้อยากนอนกับหัวหน้าวงบอดี้สลิมเหมือนกันนะตัวเอง อิจฉาน้องทิงเจอร์จัง >_<’

 

                อ่า...ยัยคนพากย์นี่ต้องเป็นติ่งหมอนี่แน่เลยอะ

 

                กัปตันส่งยิ้มให้ฉันจากโซฟาฝั่งตรงข้ามเพื่อทักทายเพื่อนร่วมเตียงอย่างฉัน อี๊! พูดอะไรออกไป ฉันไม่มีวันนอนเตียงเดียวกับผู้ชายหน้าไหนเด็ดขาด คืนนี้คงต้องไปเจรจาเรื่องที่นอนแล้วล่ะ >_<

 

                “เฮ้ย!! หมายความว่าฉันต้องนอนกับยัยนี่อีกงั้นเหรอ? ฉันไม่ได้ช่วยเหลืออะไรยัยนี่เลยนะ!!” ร็อคลุกขึ้นตะโกนชี้หน้ากล่องแก้วเสียงดังอย่างไม่พอใจสุดๆ

 

                “ไม่ต้องตะโกนเสียงดังแบบนั้นก็ได้ ฉันก็ไม่อยากนอนกับนายเหมือนกันนะ! พี่เอพี่อีฟคะ หมายความว่ายังไง? พวกเราไม่ได้ช่วยกันเลยนะคะ” ยัยกล่องแก้วลุกขึ้นประท้วงเช่นกัน เอ่อ...คู่นี้ก็เหมาะกันดีนะ ปากจัด ขี้วีน โวยวายเสียงดังพอๆกันเลย

 

                “ใจเย็นๆแล้วนั่งลงก่อนนะครับ ^^” พีเอยิ้มอย่างใจเย็นและเกลี้ยกล่อิมทั้งสองอสูรนั่นให้ใจเย็น สงสารพิธีกรรายการนี้จริงๆเลย พวกเขาทำงานหนักมากเลยนะ

 

                ‘กล่องแก้ว & ร็อค ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้ช่วยเหลือกันตามคอนเสปที่ให้ไว้และทะเลาะกันตลอดเวลา ไม่มีท่าทีว่าจะช่วยเหลือกันได้แต่พวกเขาก็ยังถูกโหวตว่าเป็นคู่ที่ทะเลาะกันได้มันส์ที่สุด ผู้ชมทางบ้านเขารักพวกคุณนะ ถ้าไม่เชื่อลองอ่านสิ่งนี้ดู นี่เป็นข้อความที่ถูกส่งเข้ามาในรายการ เจ๊แคปมากับมือเลยนะ ^O^’

 

                สิ้นเสียงนั้น จอโปรเจคเตอร์ก็เปลี่ยนรุปที่ทั้งสองคนทะเลาะกันเป็นข้อความหลายๆข้อความ นั่นเป็นข้อความที่คนทางบ้านส่งเข้ามาจริงดิ!

 

                ‘โอ๊ย! ทะเลาะกันอีกแล้ว ชอบคู่กล่องแก้วกับร็อคมากเลยค่ะ เหมือนฉันกับแฟนเลย คิกคิก  >_<’

 

            ‘พวกพี่ทะเลาะกันมันส์มาก! ถ้าได้นอนด้วกันอีกคืนคงจะดีไม่น้อย หนูจะจดทุกคำด่าของพี่ไปด่าเพื่อนๆเลยค่ะ รับรองคำด่าพวกนั้นมันต้องฮิตมากแน่ๆ!’

 

                ‘ชอบให้คู่นี้อยู่ด้วยกันอ่ะ ทะเลาะกันมันน่ารำคาญดี ผมชอบมากกกกกก >O<’

 

                นั่นคำชมหรืออะไร ชอบเพราะน่ารำคาญเรอะ? ไอ้คี่ส่งข้อความมานี่เพี้ยนมาก! เอ๊ะ เท่าที่อ่านมาเหมือนพวกที่ส่งข้อความมาจะชื่นชอบและเป็นแฟนคลับของพวกนี้นะ เอ...เริ่มอยากอ่านข้อความที่ส่งมาหาตัวเองแล้วสิ ฉันจะมีเอฟซีกับเขามั้ยนะ >_<

 

                ‘และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทั้งคู่ถูกโหวตให้นอนด้วยกันในคืนนี้ค่ะ ขอมให้ทะเลาะจนบ้านแตกนะคะ ฝันดีค่ะ >_<’

 

                “อืม ถ้าเหตุผลมันเป็นอย่างนั้นก็โอนะ อย่างน้อยก็เป็นที่ชื่นชอบ ใจจริงฉันก็ไม่อยากคู่กับเธอเลยนะบอกตรงๆ”

 

                “ฉันอยากนอนกับนายตายล่ะ แต่ก็ดีนะ รายการนี้จะได้เรตติ้งพุ่งกระฉูด คืนนี้นายได้ฟังฉันด่าจนหูช้ำหมดแน่!”

 

                “หึ! ก็เอาสิ ฉันอยากเห็นคอเธอพังอยู่พอดี”

 

                “นาย!!!”

 

                “ตอนนี้ก็ทราบคู่นอนของตัวเองแล้วนะครับ ^^” พี่เอพูดแทรกก่อนที่สงครามทำลายแก้วหูจะเริ่มขึ้น เป็นพิธีกรที่พูดได้ถูกจังหวะมาก! เอาไปเลยหนึ่งร้อยแต้มให้โอเวอร์ไนท์! -O-

 

                “ตอนนี้สัมภาระของทุกคนอยู่หน้าห้องของตัวเองแล้วนะคะ เชิญขึ้นบันไดไปชั้น 4 แล้วพักผ่อนตามสบายเลยค่ะ ^^” พี่อีฟพูดพลางผายมือไปทางบันไดที่ปูด้วยพรมสีแดง บันไดนี้มีด้านซ้ายและขวาเลือกเดินขึ้นเอาเองตามใจชอบ แต่ฉันชอบด้านซ้ายนะ

 

                “ต้องแยกกันแล้วนะทิงเจอร์” พี่ชายพูดขึ้นแล้วลุกจากที่นั่งของตัวเอง

 

                “อื้ม ดูแลตัวเองด้วยนะ ^^”

 

                “บอกตัวเองดีกว่ามั้ง นี่ ทิงเจอร์...เธอกับดินสอทะเลาะกันใช่มั้ย?”

 

                “…” เขารู้ได้ยังไง ยัยนั่นมาฟ้องเหรอ

 

                “รีบๆคืนดีกันล่ะ...” ร็อปเป้พูดไว้แค่นั้นแล้วเดินจากไป 

 

                “สวัสดีทิงเจอร์ โชคชะตาทำให้เราได้อยู่ห้องเดียวกันแล้ว ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ^^” กัปตันอยู่ข้างฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เผลอแป๊บเดียวเขาก็วาร์ปมาอยู่ข้างๆซะได้

 

                “อือ ขึ้นห้องกันเถอะ”ฉันเดินนำนายหัวหน้าวงบอดี้สลิมอะไรนั่นแล้วก้าวเท้าขึ้นบันไดไป ทำไมฉันถึงถูกมองว่าเป็นคนผิดอยู่เรื่อย ฉันไม่ผิดสักหน่อย!