RaJa “สยบให้...เพราะใจรัก”

10.0

เขียนโดย nooonaa

วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.24 น.

  15 ตอน
  5 วิจารณ์
  23.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) ความคิดที่ 7 : ไม่มีวันนั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

By nooonaa

 

 

 ความคิดที่ 7 : ไม่มีวันนั้น

 

 

"ราฌา หยุดเถอะมึง กูสัญญานะ กูจะไม่ดื้อแล้วนะ นะเมิงนะ" ผมยันหน้าท้องมันด้วยเท้าเปล่าที่โดนถอดออกไปไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้รอยยิ้มไอ้โรคจิตตรงหน้ามันช่างน่ากลัวจริงๆ แถมมุมปากนั้นยกยิ้มอย่างหื่นกระหายจนผมเริ่มขนลุกหือ

"ไม่ทันแล้วละ เพราะมันผงาดอีกรอบแล้ว" มันพูดเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่กลับเล่นเอาผมต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

"สองรอบแล้วนะมึง พอเถอะ กูไม่ไหวแล้ว กูเจ็บคอ" ผมเบี่ยงคอหลบไปอีกทางเมื่อริมฝีปากสวยนั้นเริ่มเข้ามาดมอีกรอบ ไม่ว่าผมจะร้องขอเท่าไหร่แต่ก็ไม่สามารถทำให้อีกคนหยุด แต่มันกลับไปกระตุ้นอารมณ์หื่นของมันให้ลุกหือ

"ก็ครางเบาๆสิจะได้ไม่เจ็บ" มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะเว้ย ก็มึงเล่นกระแทกเข้ามาตรงจุดซะขนาดนั้น ใครโดนก็เสร็จดิ แล้วที่สำคัญ...กูเสียวด้วย

"เอาออกเถอะมึง กูปวดไปทั้งตัวแล้ว" นี่ผมก็ยังคงอ้อนวอนให้มันหยุด แต่ดูท่ามันคงไม่หยุดง่ายๆหรอก เพราะผมรู้สึกได้ว่ามันเริ่มขยายใหญ่อีกรอบจนหัวบานๆนั้นสัมผัสกับผนังด้านในนั้น แล้วเมื่อมันขยาย...ด้านในของผมก็เริ่มตอดรับมันอย่างห้ามไม่อยู่

"อ๊ะ อย่าขยับ พะ พอแล้ว อ๊าา" นั่นไง กูยังไม่ทันได้มีความหวังมึงก็ดันมันเข้ามาอีกจนได้ อ๊ะ...เบาๆสิเว้ย

"อืม ซี๊ดดดดดดด"

พรั่บๆๆๆๆๆ

คราวนี้เอวสอบกระแทกเข้ามาไม่ยั้งจนผมต้องเกาะเก้าอี้ตัวใหญ่ไว้แน่น เสียงเนื้อกระแทกเนื้อเล่นเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งดังผมยิ่งระทวยปล่อยให้มันทำไม่หยุดพัก สักพักมันก็หยุดแล้วดึงแกนมันออก ผมนี่รีบหายใจเข้าให้ทันก่อนจะขาดใจ แต่ได้พักไม่นานมันก็ดันผมให้หันหลังแล้วเกี่ยวขาผมขึ้นข้างหนึ่งให้พาดกับเบาะก่อนจะยัดแท่งร้อนนั้นเข้ามาใหม่อีกครั้ง

"เจ้าถิ่น โก่งก้นอีกนิด อย่างนั้นแหละ อ่าาาาาาา" มันดึงก้นผมให้โก่งมากขึ้นจนมันดันเข้ามาได้ลึกเข้าไปอีก ผมก็คงทำได้แต่ยันเก้าอี้ไว้มั่นเมื่อมันกระแทกเข้ามาไม่ยั้งอีกครั้ง

"อ๊ะๆๆๆ ช้าๆ มึง ชะ ช้าาาา กูเจ็บ!!" ผมจิกมือมันที่จับขาผมไว้แน่น ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเพื่อระบายความเสียวออกมา

"อ่าาาาา พอแล้ว" ขอร้องเถอะ มันเหมือนจะขาดใจ

"อ่าาาาาาา ซี๊ดดดดดดดด" ไม่นานนักมันก็กระตุกปล่อยน้ำคาวสีขาวขุ่นเข้ามาในช่องทางอุ่นของผมจนมันไหลเยิ้มออกมาที่ต้นขาเรียวอีกครั้ง แต่ผมเองที่ยังไม่เสร็จ มันถอนออกจากตัวผมช้าๆแล้วปล่อยให้ผมล้มพับไปกับเก้าอี้อย่างหมดแรงก่อนนะมานั่งประจันหน้ามองผม

พอมึงเสร็จละทิ้งกูเลยนะมึง ไอ้หอก!

"ยังไม่เสร็จไม่ใช่รึไง ช่วยตัวเองต่อสิ" คำพูดยียวนบอกผมได้เสื่อมอย่างที่สุด ผมก้มลงมองน้องชายตัวเองที่ยังคงโด่ไม่แคร์สายตาใคร ก่อนจะคว้ามันมาสาวเพื่อให้เสร็จกิจท่ามกลางสายตาที่หื่นกระหายที่แทบจะตะครุบใส่ผมอีกครั้งถ้ามีโอกาส ผมหายใจหอบอย่างเหนื่อยแต่มือก็ยังชักน้องชายผมไปช้าๆ

"ให้เราช่วยมั้ย เหมือนเจ้าจะไม่ไหว" มันทำท่าจะเข้ามาช่วยแต่ผมก็ร้องห้ามมันไว้ทันก่อนรอยยิ้มกริ่มนั้นจะปรากฏที่มุมปาก

มันกำลังคิดไม่ซื่อกับผมแน่

"ไม่ต้อง!!!" กูไม่ได้โง่นะมึง ถ้าให้มึงช่วยก็รอบที่สามสิวะ ถึงแม้กูจะเสียวแต่มันเจ็บนะเว้ย โคตรพ่องโคตรแม่.งมึงใหญ่กว่าหัวระเบิดอีก

"งั้นก็ตามใจ" มันยกยิ้มให้ผมแบบแล้วแต่คุณต้องการ แต่ตามันนี่จ้องดูผมช่วยตัวเองอยู่อย่างนั้นจนผมเริ่มอาย แต่มันค้างนี่สิแล้วจะให้ผมทำยังไง

"อืม...อ่าาาาา" ผมเผลอครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อมันใกล้จะถึงจุด ผมจึงเร่งมันให้เร็วขึ้นจนมันแตะที่ขอบสวรรค์

"อ๊ะๆๆๆ อ๊าาาาาาาาาาาา" ผมปล่อยออกมาในเฮือกสุดท้ายก่อนจะอ่อนแรงบนเก้าอี้ตัวใหญ่นั้น ผมหายใจหอมถี่พร้อมกับหลังตาที่เริ่มปิดตัวลง

ไม่ไหว...เหนืีอยเกินไป

"เหนื่อยแล้วหรอ มานอนนี่สิ" เสียงนุ่มเอ่ยถามผมอย่างแผ่วเบาจนผมที่นอนพะงาบคุมสติไม่อยู่เลยได้แต่พยักหน้ารับ ร่างหนาสาวเท้าก้าวเข้ามาหาผมช้าๆก่อนจะอุ้มผมที่เปลือยเปล่าไปทั้งตัวให้ขึ้นนั่งตัก ผมเลยซบเข้าที่อกมันอย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นถูกกดลงมาที่หน้าผาก

"กูไม่ไหวแล้วนะ" หยุดลวนลามกูสักทีเถอะ แค่หนึ่งนาทีก็ยังดี

"ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่" ให้มันจริงเถอะมึง! หน้าตาเลวๆอย่างมึงมันไม่น่าสักนิด

"แล้วที่มึงเค้นซะเละคามืออยู่นี่มันคือไรวะ" ผมจับมือมันออกจากต้นขาที่มันลูบๆคลำๆอยู่ มันก็ยิ้มแผ่เหมือนแก้ขัดเมื่อถูกจับได้ นี่ตั้งแต่ผมอยู่กับมันมา มันชอบมาลูบๆคลำๆผิวผมตลอด ยิ่งเวลาผมนอนใกล้ๆหรือนั่งใกล้ๆมันนะ วิตถารกับผมตลอด เหมือนพวกไอ้เสี่ยหน้าหม้อที่ชอบซื้อเด็กยังไงอย่างนั้น

"ก็เราชอบผิวเจ้านี่ มันขาวและเลื่อนมากเลย" เอ่อ! ดีจริงเว้ย

"งั้นอย่าเลิกลูบนะมึง ลูบห้ามหยุด มึงหยุดมึงตายแน่!!" ผมชี้หน้าคาดโทษมันอย่างเหลืออดกับคำตอบที่กวนตีนนั้น แต่ดุท่ามันจะไม่เข้าใจอารมณ์ในคำพุดของผมเลยสักนิด

"ขอบใจนะ เจ้าใจดีมากๆเลย" โห่..ใครก็ได้เอามันไปเก็บที พอเรื่องแบบนี้ละซื่อซะ แต่พอเรื่องบนเตียงนะเก่งดีจริงนะพ่อคุณ

"มึงนี่ซื่อจริงๆหรือมึงแกล้งกูวะ"

"เราจะแกล้งเจ้าทำไมละ ไว้แกล้งตอนบนเตียงดีกว่าอีก" น่ะ...กูว่าแล้วไง วกมาเรื่องนี้ตลอด อื่ย!! อยากเตะคนวะ

"อืม...ตามนั้นแหละมึง กูปลงและ" ปลงจริงๆนะ มันกวนผมทุกอย่าง ยิ่งทำให้ผมอารมณ์เสียนี่ยิ่งถูกใจมันใหญ่ ถ้าเป็นอย่างนี้ผมก็คงรอมันจนกว่ามันจะเบื่อผมงั้นสิ แต่ฝันไปเถอะ!! อย่างไอ้เจ้าถิ่นไม่เคยจนตรอกหรอกเว้ย แต่ตอนนี้หิวแล้วอะ ขอหยุดคิดสักเดี่ยวนะ ขอผมหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมาคิด

"มึงๆ" ผมสะกิดแขนมันยิกๆที่กำลังลูบอยู่ที่หน้าท้องผม มือมันชะงักนิดหนึ่งก่อนจะคว้ามือผมที่สะกิดไปจับไว้แล้วยกขึ้นมาหอมฟอดใหญ่

มึงนี่มันจะเอาทุกเม็ดจริงวะ

"อะไรหรอ" เสียงหวานได้อีก...สยิวเว้ย!!

"กูหิว..."

"งั้นหรอ...งั้นรอเดี๋ยวนะ" เออดี...ให้มันรู้งานรู้การบ้าง ใช้งานกูนักก็ต้องดูแลให้ดีๆ แต่ทำไมมึงไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลยวะ มีแต่กูที่ล่อนจ้อนคนเดียว โกงนี่หว่า...ว่าแต่ตั้งแต่มันทำผม ผมก็ไม่เคยเห็นมันถอดเสื้อสักนิด แค่เอาไอ้นั่นออกมาเอง ส่วนผมก็หมดตัว โกงกันชัดๆ

"ไมเมิงไม่ถอดเสื้อวะ"

"เจ้าถอดคนเดียวก็พอแล้ว" ตอบหน้าตายมากเถอะ

"โกงวะ" ผมบ่นมันมุบมิบแต่มันก็ยังส่งเสียงขำผมได้น่าหมันไส้ มันจะอะไรกันนักหนาแค่ถอดเสื้อ

"อยากเห็นหรอ ถ้าอยากเจ้าก็ต้องครางอีกรอบนะ"

"ไม่ต้องเลยนะมึง!!! ไปไกลๆตีนกูเลยสัด เปิดช่องหน่อยไม่ได้ เสียบเชียวนะมึง" อย่าคิดว่ากูโง่นะเว้ย กูแค่เสียรู้ให้มึงนิดเดียวเอง เอ่อ...ไม่นิดก็ได้ แต่กูก็ฉลาดนะเว้ย ไม่นานร่างสูงใหญ่ก็เข้าเดินมาหาก่อนช้อนคางผมไว้แล้วพูดเสียงนิ่ม

"เจ้านี่น่ารักดีจริงๆ เราหลงเจ้าเข้าให้แล้วละ"

หลงห่.าไรวะ

จุ๊บ...

อ๊ากกกก มันจูบผมอีกแล้วอะ แล้วทำไมผมต้องใจเต้นด้วยเนี่ย มึงทำของใส่กูใช่มั้ยไอ้อาหรับบ้า มึงนี่มันไม่ใช่แค่หล่อแต่บ้าด้วยจริงๆ

"อยู่กับเราตลอดไปนะ"

ตลอดไปงั้นหรอ...คำนี้มันใช้กับผมได้งั้นหรอ ในเมื่อผมเองก็รักใครไม่เป็น แล้วไม่คิดจะรักใครด้วย

"จะอยู่ด้วยกันได้ไง ในเมื่อมึงแค่หลงกู แต่ไม่ได้รัก" ผมถามมันเสียงเบาอย่างไม่เข้าใจ แล้วทำไมผมต้องใจหายกับคำนั้นด้วยละ อย่าเป็นอย่างนี้สิเจ้าถิ่น

"มันเกี่ยวกันรึไง" อะไรนะ นี่ตกลงมึงต้องการอะไรจากกูกันแน่

"พอเถอะ...กูไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว กูจะรอจนกว่ามึงจะเบื่อกูละกัน" แล้ววันนั้นผมก็คงจะมีชีวิตที่ปกติอีกครั้ง แต่อีกคนกลับพูดกับผมเสียงนิ่มพร้อมกับลูบแก้มผมอย่างเอ็นดู ซึ่งมันทำให้หัวใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ

"มันคงไม่มีวันนั้นหรอก เจ้าถิ่น"

 

*******************************************************

130521

รอนานมั้ยคะ เดี๋ยวจะมาอัพให้อีกนะ หาทางอัพให้มันง่ายขึ้นได้แล้ว เจอกันคร้า

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา