TiMe Love เวลานี้ฉันให้เธอ !!

 บทที่ 17 

 ความสุข ? 

วันต่อมา (วันผึ้งมา)

ณ โรงเรียน

9.50 น.

ทุกคนก็วุ่นวายกับงานของตัวเองมีแต่ฉันที่นั่งโง่ ? รอคนเรียกใช้ จริงๆวันนี้ไม่อยากมาหรอกโรงเรียนบ้าบอเนี่ยยย T^T แต่เพราะว่าใครไม่มาเช็กขาดกิจกรรมนะสิ ToT ทำอะไรไม่ได้  ก็เลยต้อง..... ปล่อยมันไป ~ อย่างที่เป็น ~♪♫  เอลซ่ามาเองเลย 

ฉันนั่งทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวมาหลายนาทีแล้วก็ยังไม่มีคนเรียกใช้งาน ก็เอาเหอะ สบายดีไม่ต้องทำไร ^[]^ 

" หวัดดี ..." ใช่เลยเสียงนี้ ใช่เลยยย !!!! 

ควับบบบ !! โฮม ! ยังไงก็ใช่เธอ T_T ~~ ♪♫

" หวัดดีจ้ะ ^ ^ ; " ฉันพึ่งด่าเขาไปเมื่อวานเองนะจะมาทำดีด้วยทำไม T_T มันทำให้ฉันดุเลวไปเลยอ่ะ ออกไปนะชิ่วๆๆๆ = =

" เป็นไงบ้างละ ? " พูดอย่างเดียวไม่พอมานั่งข้างๆอีก T_T สบายดีไม่ต้องมายุ่งงงงง

" ก็ ... มีความสุขดีอ่ะ " T_T มีความสุขมากๆเลยค่ะ (เหรอ) ดูหน้าสิค่ะ T[]T

" ฉันดูดวงเก่งนะ ^^ " ไม่ได้ถามมมม ไม่ต้องบอก T^T

" อ่าาา...เหรอ ? " แกล้งโง่สักวัน T_T

" ถ้าฉันดูดวงเธอ ฉันขอเดาว่า... " ไม่ต้องเดาาา T^T เห็นหน้าฉันมั้ย ไม่ต้องดูถ้าดูวันนี้คงประสบอุบัติเหตุ อาภัพรัก โดนทำร้าย บลาๆ ลางร้ายชัดๆ Y_Y

"...." เงียบไว้ก่อน แม่สอนไว้

" เธอไม่มีความสุข " เยี่ยมมมม ! ดูดวงเก่งจังเลยค่าาาา ตรงจังเลย ไม่มีความสุขเพราะนายนั่นเเหละออกไปได้แล้ว >< รีบๆไปอึดอัดโว๊ยยยยย

" อ่าาาา..เหรอ ฉันมีความสุขดีใครว่าละ ^^ ; เย้ ๆ วันนี้อากาศดีจัง " แกล้งทำหรอก..

" เธอแกล้งทำใช่มั้ย ... อึดอัดเหรอ ? " เป็นโฮม จิตสัมผัสเหรอค่าาาา Y_Y รู้ดีจังเลย

" เปล่านะ...วันนี้อากาศดีจริงๆนะ ฮู้วววว ~ " ไปแสดงละครได้เลยฉัน T^T

" อากาศดีทั้งที่วันนี้รายงานอากาศบอกฝนตกเนี่ยนะ ? " โฮม ญาณทิพย์ โฮม สัมผัสได้ว่ามีพลังงานบางอย่างอยู่ตรงนี้ T[]T กรี๊ดดดด รู้ดีไปหมดเลยยย

" ฉันชอบฝนตก สดชื่นดี ฮ้าาา ~ ‚☼ " สดชื่นบ้านฉันคนเดียวนะ T_T เปียกก็เปียก

" มีพายุเข้าด้วยละ... " เยี่ยมเลยพายุ Y_Y

" มีพายุก็มีลมไงสดชื่นเหมือนกันแหละ >< " โกหกหน้าตาย - -* 

" ฮ่ะ ๆๆๆ .... อะไรที่ทำให้เธอมีความสุขบอกฉันได้มั้ย ? " หัวเราะอารายย U_U ไม่ตลกเลยสักนิดดดด อะไรที่ทำให้ฉันมีความสุข ? อยู่ไกลๆนายไง T[]T 

" ฉันมีความสุขกับทุกอย่างอยู่แล้ว TvT " เหรอ ?

" บอกฉันได้มั้ย ? " เค้าพูดสีหน้าจริงจัง U_U

"ลูกอมไงมันมีหลายสีถ้าฉันได้กินต้องมีความสุขแน่ๆเลย~"ทำไมฉันเหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลยว่ะ อนาถใจจริงๆเลยยย T_T

" ลูกอมเหรอ? " เขาทวน

" ช่ายยยย ~ น่าอร่อยดีน๊าาา พูดแล้วอยากกินเลยย " โคตรจะปัญญาอ่อน T_T

" อืมมมม....ลูกอมสินะ " จะทวนทำไมหลายรอบขี้เกียจตอบบบ T_T

" คัสตาร์ดดดดดดด ~ มาช่วยกันเย็บผ้าเร็ววววว " ยัยมีนตะโกนมาลากเสียงยาวเชียววว

"อ๋อออ โอเครรร จะไปเดี๋ยวนี้แหละ ~ " ฉันรีบตะโกนตอบแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทิ้งโฮมนั่งอยู่คนเดียวดู ซึมๆดีนะ ไม่สิ !! ฉันต้องไม่สนใจ -*-

" อะ เธอช่วยเย็บชายกระโปรงหน่อยนะเป็นรึเปล่า ? " มีนถาม

" เป็นสิ เรื่องแค่นี้ง่ายจะตาย ^ ^ " ฉันตอบ กุลสตรีอย่างฉันเย็บผ้าเป็นนะย่ะ - -*

" โอเค จ้ะเร่งมือหน่อยนะ O_< " มีนขยิบตาให้ฉัน ฉันเลยยิ้มตอบ

" เฮ้ยยย ~ มีน แกพอจะหาคนเดินแบบได้ป่ะวะ " เซฟเฟอร์รองหัวหน้ากรรมการนักเรียนตะโกนมาถาม พร้อมกับเดินมาหา

" ไม่รู้สิ ฉันจะรู้มั้ยละกำลังทำชุดอยู่หาเองสิ เอ๊ะ ! ....แต่ว่ามีอยู่คนนึงนะ *0* " สองคนนั้นคุยกันอยู่ ส่วนฉันก็เย็บชายกระโปรงต่อไปเรื่อย ๆ เรื่อยๆ จน...

ขวับบบ ►►► O_O ทั้งสองคนหันมามองหน้าฉัน

" คัสตาร์ดดดดด ~ !! ฉันลืมเธอได้ไงวะเนี่ยดาวเด่น รร. เชียวนะ " ฟึ่บบบ !! เซฟเฟอร์ฉุดแขนฉันขึ้นแล้วลากตามเขาไป 

" ไปไหนอ่ะ ? " ฉันถาม

" ห้องซ้อมเดินแบบไง " เขาตอบ

" ไปทำไมละ ? ฉันกำลังเย็บผ้าอยู่นะ " ฉันถามแบบงงๆ

" ไปฝึกเดินแบบไงยัยโง่ ฉันเลือกเธอเป็นนางแบบแล้ว !! "

" ห๊ะ !!!! "

  *โปรดติดตามตอนต่อไป*

-อย่าลืมติดตามนิยายเรื่องอื่นๆอีกนะจ้าาา ☺ ขอบคุณที่อ่านติชมกันได้จ้ะ อย่าด่ากันน๊าาา ☻จะปรับปรุงให้ดีกว่าเดิมทุกตอนนะค่ะ ♥♥♥ ขอบคุณค่ะ ♂♀