Superstar Complex แผนร้ายขว้าหัวใจยัยจอมหยิ่ง

8.3

เขียนโดย Choculs

วันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.15 น.

  5 ตอน
  5 วิจารณ์
  8,406 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2556 21.48 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) การพบกันโดยไม่ได้นัดหมาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

4

การพบกันโดยไม่ได้นัดหมาย

    เช้าวันถัดมาตั้งแต่ตื่นขึ้นมาฉันกับเทลเลย์แทบจะไม่พูดกันสักคำ อาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนที่ทำห็ฉันละเขาต่างคนต่างพูดไม่ออก แค่นอนกอดกันอะนะ แต่มันก็เขินนะเว้ยยย

“นี่” เฮือก! ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ดีๆเทลเลย์ก็มาสะกิดเรียก

“หะ…ห้ะว่าไง”

“เธอไม่สบายรึเปล่าหน้าแดงๆนะ” หน้าฉันแดงหรอเนี่ย ไม่รู้ตัวเลยเอร้ยยย เขินนน>///<

“หรอ ไม่เป็นไรหรอกอากาศคงร้อนฉันไปทำงานก่อนน้ะ”

“ฉันไปส่งวันนี้ฉันว่างเดี๋ยวรอรับกลับบ้านเลย”

“คงว่างมากสินะ ถึงขั้นรอเนี่ยห้ะ”

“ว่างสิ^^”

“นักร้องวงนี้ว่างงานดีจัง จะดับแล้วหรอ^^”

“นั่นปากเธอหรอห้ะ!!! -..-”

“ก็ปากฉันไง ^^”

“เดี๋ยวก็…”

“เดี๋ยวก็อะไร”

จุ้บบ ~

“นี่! นายทำบ้าอะไรห้ะ”

“จุ้บปากเสียๆของเธอไง ไปเอากระเป๋าแล้วไปขึ้นรถฉัน”

“สั่งอยู่ได้วู้วววว คนแก่”

“หนึ่ง…”

“ไปแล้วค้าๆ”

   พอฉันโดนคุณพ่อบังเกิดเกล้า(ประชด-..-)สั่งฉันก็ต้องรีบทำเดี๋ยวโดนบ่น หลังจากนั้นเทลเลย์ก็พาฉันมากองถ่ายเอ็มวีของวง Linking Verb (ที่มี look seem appear….รึเปล่า-..-)ฉันสงสัยว่าคนตั้งชื่อวงนี้คงชอบเรียนภาษาอังกฤษน่าดู แต่เอาเถอะรับงานเพราะได้เงินน่ะฟรีก็ไม่รับหรอก

“อ้าว น้องพีการ์มาแล้วหรอจ้ะ” พี่ไก่ที่เป็น PD เดินมาพูดกับฉัน

“ค้ะพี่ไก่”

“นี่มัน….เทลเลย์นี่นาแหมคู่นี้หวานจนพี่อิจฉาเลยนะ” อยากจะบอกว่ามันดุยิ่งกว่าพ่ออีกคร้า

“^^ แล้วนี่พีต้องเริ่มจากอะไรหรอค้ะ” ฉันรีบตัดบท

“ก็เริ่มจาก ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหน้า และทำผมจ้ะ” อันนี้ฉันรู้--

“แล้วหลังจากนั้นละค่ะ”

“ก็อย่างที่อ่านมาเลยจ้ะ เราจะถ่ายฉากตอนที่พระเอกกำลังตามจับนางเอกที่เป็นมือปืน….@#%@$%%#$%#” พี่ไก่อธิบายบทต่างๆให้ฉันฟังพลาง ช่างแต่งหน้าก็เดินมาแต่งหน้าให้ฉัน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยการถ่ายทำก็เริ่มขึ้น

“ฉากหนึ่ง เทคหนึ่ง ฆาตกรวายร้าย แอคชั่น!!!” เมื่อเสียงแอคชั่นดังขึ้นทุกคนก็ทำงานแบบมืออาชีพมากๆ การถ่ายทำดำเนินไปด้วยดี จนตอนนี้มาถึงฉากสุดท้ายแล้วมันใช้เวลาไปทั้งวัน นานมากกกกก และ เหนื่อยมากกกกกก ที่สุด แต่เหมือนจะเป็นไปด้วยดีกลับไม่ใช่แบบนั้นเพราะอยู่ดีๆก็…

“คัต!!!!”

“เกิดอะไรขึ้นครับพี่ไก่ น้องพีก็เล่นดีนะครับ” อาร์เทอร์ ที่เป็นนักร้องนำของวงหนูรักภาษาอังกฤษ(ตั้งให้ใหม่)และเป็นพระเอกเอ็มวีพูดขึ้นด้วยความตกใจ

“ก็มีผู้ชายมายืนยิ้มอยู่ข้างหลังฉากน่ะสิ”

“ห้ะ ผีหรอค้ะพี่ไก่-0-” พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้น

“คนน่ะ นี่คุณช่วยหลบไปหน่อยได้ไหมแค่แปปเดียวละ”

“ครับ ผมเป็นแฟนคลับพีการ์น่ะครับขอผมเจอเธอสักแปปหนึ่งได้ไหมครับ”

“น้องพี แฟนคลับเธอหรอ” หรือว่าหมอนี่จะเป็น…

“เดี๋ยวหนูไปจัดการเองค่ะ”ฉันตอบพลางหันไปหาเทลเลย์

“เลย์ไปกับฉันหน่อย”

“อ่า” เขาตอบสั้นๆพลางลุกขึ้นทำหน้ามุ่ย

“ไม่อยากไปก็นั่งลงไปก็ได้”

“ฉันกำลังนึกอยู่ว่าหมอนี่จะใช่..”

“คิดเหมือนกันหรอ ฉันกลัวอะ”

“ไม่ต้องกลัวนะเธอมีฉันอยู่ทั้งคน” มาทำซึ้งไรตอนนี้ฟระ

“ทำไมเธอไม่มาคนเดียว” ผู้มาเยือนทักขึ้นเมื่อฉันกับเทลเลย์มายืนตรงหน้าเขา

“ฉันอยากมาด้วยนายมีอะไรรึเปล่าล่ะ”เทลเลย์เริ่มกวนประสาทก่อนเลย

“ก็เปล่า พีการ์เธอจำฉันได้ไหม” ไม่เคยเห็นหน้าจะจำได้ไหมค้ะพ่อคุณณณ

“เอิ่มมม นายใช่ตัวย่อ เค รึเปล่า” ฉันลองถามไปแบบกล้าๆกลัวๆ

“เธอจำได้” ไอ้โรคจิตใครจำแกไม่ได้บ้าง ขนาดฉันเดาเล่นๆยังถูกเลย

“อ่า”

“ฉันชื่อเคล็บน่ะ”

“อ่าห้ะ”

“ฉันบังเอิญผ่านมาแล้วเห็นกองถ่ายนี่เลยยืนมองดู เห็นเธอพอดีเลยอยากมาหาได้เจอกันเสียทีนะ” ฉันไม่อยากเจอเว้ยยยย

“แค่นี้ใช่ไหมพีต้องทำงานต่อ” เทลลย์ตัดบทให้เสร็จสับ ขอบคุณมาก

“ไม่! อยากถ่ายรูปด้วย” อะไรของมันฟระ (นางเอกแกพูดไม่เพราะ รอบสองแล้วน้ะ)

“โอเคๆ ถ่ายแล้วนายต้องกลับไปนะ” ฉันรีบๆตัดบท

“ได้ครับ” แล้วอีตาเคล็บนี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตอนหมอนี่เงยหน้าขึ้นฉันพึ่งสังเกตุว่เขาก็เป็นคนหน้าตาใช้ได้คนหนึ่งแต่ไม่น่าโรคจิตเลย -..-

“เลย์ นายช่วยถ่ายให้หน่อย” ฉันหันไปพูดกับเทลเลย์

“แต่ว่า”

“ไม่เป็นไรหรอก แปปเดียว”

“โอเค เอาละจะถ่ายละนะ หนึ่ง สอง สะ….” อยู่ดีๆอีตาเคล็บก็หอมแก้มฉันทำให้เทลเลย์ถึงกับช๊อคค้างและเดินมากระชากคอเสื้ออีตาเคล็บ

“แกทำอะไรของแกวะห้ะ!!???” เทลเลย์พูดด้วยความเดือดและมากระชากคอเสื้ออีตาเคล็บ ทำให้ทุกคนในกองวิ่งมาดูแล้วก็ช่วยแยกทั้งคู่ออก

“ฉันก็แค่อยากหอมแก้มไอดอลฉัน ก็นั้น^^” แค่นั้นบ้านแกสิ

“แก!!!!!”

“ไม่เป็นไรหรอกช่างมันเถอะเลย์” ฉันรีบตัดบทก่อนที่เทลเลย์จะเลือดขึ้นหน้าไปมากกว่านี้ ฉันก็โกรธนะแต่ทำอะไรไม่ได้ คนมันโรคจิตอะ ToT

“แต่ว่า…”

“ไปถ่ายกันต่อเถอะค่ะ รปภ.ค่ะช่วยพาผู้ชายคนนี้ออกไปจากพื่อนที่ตรงนี้ด้วยค่ะ”ฉันหันไปพูดกับรปภ.แบบนิ่งๆ

“รับทราบครับ!”

“ถ่ายต่อเถอะค่ะ”ฉันพูดโดยไม่สนใจผู้ชายโรคจิตตรงหน้า

“โอเค คนที่เหลือเคลียเรื่องนี้ด้วยละกัน ไปเถอะน้องพี”พี่ไก่รีบพาตัวฉันไป และเทลเลย์ก็เดินตามมา

   หลังจากนั้นการถ่ายทำก็เสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์ดีทุกอย่าง เทลเลย์ก็พาฉันกลับบ้านเพราะวันนี้ฉันบอกว่าฉันจะนอนที่บ้านเขาเลยสบายใจ และตลอดทางเขาก็ไม่พูดอะไรอีกเลยเอาแต่นั่งเงียบ ฉันก็เลยต้องแกล้งหลับไปจะได้ไม่อึดอะ เฮ้อ ทำไมวันนี้ต้องเจอเรื่องแย่แบบนี้ด้วยนะฉัน TT

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา