Sotus พี่ว๊ากตัวร้ายปะทะน้องปีหนึ่งสุดแสบ (Yoai,Boy Love)
เขียนโดย 
PoPloy
วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.45 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2557 19.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) Sotus 2 : ชำระแค้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ไอเหี้ยยยยยยยย” ผมตะโกนใส่ไอผู้ชายหน้าตาดีที่นั่งคลอเคลียสาวไม่ห่าง มือผมกำแน่นแบบพร้อมที่ต่อยมันหน้าแหกทันที
“หึหึ เก่งนี่ หากูเจอด้วย” มันพูดแล้วยิ้มมุมปาก พร้อมทำหน้ากวนตีนสุดๆ ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นมีเด็กหนุ่มร่างเล็กคนหนึ่ง กำลังคร่อมไอพี่ว๊ากเบอร์สอง เหยดดด ช่างกล้าเนาะคนเราสมัยนี้
“มึงอย่ามาเล่นลิ้นนะ มึงจงใจแกล้งกู” ผมรีบเอ่ยความผิดมันทันที อย่ามาเล่นกับกูนะ -*-
“กูไม่ได้แกล้ง” มันพูดแบบท่าทีสบายมาก ทั้งที่ผมแทบจะแดกหัวมันอยู่แล้วนะครับ แล้วมันก็มองผมแบบสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ไวดีเหมือนกัน อาบน้ำมาซะ...ห๊อมหอม” อ๊ากกกก! พูดอย่างเดียวกูไม่ว่านะ แต่นี่มันทำท่ามาดมตัวผมใกล้ๆด้วย กูอยากจะบ้าตาย
พลั่ก
หนึ่งหมัดสำหรับมันที่ทำท่าทางแบบนั้นใส่ผม มันเงยหน้ามองผมนิดๆ ก่อนจะจับมุมปากที่ช้ำและออกเป็นสีม่วงแล้ว สมน้ำหน้าไอเวร
“ตัวเท่านี้ ต่อยเจ็บเหมือนกันนี่ J” ผมละหงุดหงิดที่ทำให้มันอารมณ์เสียไม่ได้ ทำไงดีว่ะ ผมคิดไปคิดมาแล้วสายตาก็เหลือบไปมองคู่นั้นอีกครั้ง ถ้ามึงจะจูบขนาดนี้เปิดห้องเลยไหม?
ปิ๊ง
เสียงไอเดียผมบรรเจิดขึ้นทันที หึหึ กูมีวิธีแหละ มึงเสร็จกูแน่ ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และมองมันทันที
“มึงชื่ออะไร?” ผมถามชื่อมัน แต่มันยังทำหน้าอึนนิดๆ มึนหน่อยๆ แล้วพูดว่า
“นี่มึงไม่รู้จักชื่อกู?” ไอสัด ถ้ากูรู้จักจะถามไหม? เอาที่ไหนคิดว่ะ ผมมองมันอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะพยักหน้าส่งๆกับความโง่ของมัน
“เวอร์มุธ กูชื่อเวอร์มุธ” มันบอกเหมือนจะย้ำผมนิดๆ ไม่ต้องย้ำหรอกไอเลว กูจำชื่อมึงได้ขึ้นใจอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง
“มึงจะรับกูเป็นหลานรหัสไหม?” ผมถาม มันก็มองผมเหมือนเป็นสัตว์ประหลาดที่หลุดมาอย่างนั้นแหละ กูชักจะเซ็งกับมึงแล้วนะเว้ย!!
“ไม่รับ ทำไมกูต้องรับเด็กปีนเกลียวอย่างมึง” มันพูดพร้อมจิบวอดก้าเพียวลงคออย่างสบายอารมณ์ สบายให้มากๆนะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสอารมณ์ดี
“งั้นมึงกับกูมาพนันกัน”
“...”
“กูกับมึง...มาดวลเหล้ากัน”
“...” ไม่มีเสียงตอบรับ
“ด้วยเหล้าที่เป็นเอกลักษณ์ของมึง...เวอร์มุธ แบบเพียวๆ”
“...” เริ่มมีรอยยิ้มแล้วครับพี่น้อง
“ถ้าใครคุมสติไม่อยู่ คนนั้นแพ้”
“...” มันเลิกคิ้วนิ้วๆ แบบว่า ‘มึงเอาจริงเหรอ?’
“คนแพ้ต้องทำตามคนชนะ เคไหม?” ผมถามอย่างมั่นใจ
“ตกลง” มันพูดแทบจะทันทีที่ผมพูดจบ ไม่ต้องรีบก็ได้ มึงแพ้แน่นอน J
.
.
.
.
.
.
“แก้วแรก” ผมพูดและดื่มเวอร์มุธเพียวๆ
“เค้าว่าดื่มเวอร์มุธแล้วร้อนแรงนะ” มันบอกมาอย่างนี้และดื่มตามผมมา ไอเวรรรร กูไม่แดกมึงหรอก ไม่ต้องมาแนะนำเลย
“แก้วสอง” ผมยกแก้วให้มันแบบท้าทาย และกระดกโดยไม่ลังเลเลยซักนิด
“ไม่สนใจกินกูจริงเหรอ ลูกพีช” หึย! ผมละไม่ชอบเลยเวลามีใครมาเรียกผมแบบนี้ อยากจะบ้าตาย ผมเบ้ปากใส่มันทันที
“แดกๆ ไปเถอะ” ผมบอกแบบตัดประโยค ไม่อยากจะเสวนากับมัน กลัวมันจะบ้าตายซะก่อนที่ต้องมาคุยกับคนบ้าอย่างผม ฮ่าๆๆ
และเสียงก็เงียบไป มีเพียงเสียงไอพี่แฮ็กเกอร์ เพิ่งรู้ชื่อมัน โวยวายกับโทรศัพท์พี่แกเอง
“มึงอย่าทำให้กูอารมณ์เสียนะเว้ย!!” >>> แฮ็กเกอร์
ผมกับไอเวอร์มุธก็ยังดวลกันอย่างดุเดือด
“มึงกลับมาเดียวนี้เลยนะไอจิ๋ว” >>> แฮ็กเกอร์
คนห่าอะไรชื่อจิ๋ว แต่ผมหาได้แคร์ มองหน้าคนตรงข้ามที่เริ่มแดงขึ้นมาบ้างแล้ว
“ก็หน้าตามึงน่าล่อไง กลับคนเดียวมันอันตราย มึงเข้าใจที่กูพูดไหมห๊ะ!!” >>> แฮ็กเกอร์
ผมปีนขึ้นไปนั่งตักเวอร์มุธมัน และมันก็มองผมอย่างงงๆ แต่แล้วสายตามันก็เปลี่ยนเป็นหวานหยาดเยิ้มปนความร้อนแรง
ผมประกบปากจูบมันทันที และมันก็ไม่ยอมน้อยหน้า รีบส่งลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากผมทันที ลิ้มมันสอดส่องไปทั่ว และกลับมาพันเกี่ยวลิ้นของผม ผมก็จูบตอบมันอย่างไม่น้อยหน้า ดูดดุนลิ้นของมันอย่างกับของหวานชั้นเลิศ เราสองคนไม่สนใจเสียงรอบข้างเลย ไม่สนว่าจะมีน้ำหนาวสีใสออกมาจากมุมปากนิดๆ เสียงจูบจาบจ้วงดังขึ้นเป็นระยะๆ
มือของมันสอดเข้ามาใส่เสื้อของผม ลูบไปทั่วแผ่นหลัง ผมได้แต่วาดแขนโอบกอดรอบคอมัน อย่างกลัวว่ามันจะหายไปไหน
ใบหน้าของเราค่อยๆผละออกจากกันอย่างเสียดาย แต่อีกคนก็ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า มันก้มลงซุกไซร้ซอกคอผมทันที ดูดเม้มจนเกิดรอย
“อื้อ..พี่เวอร์มุธ” ผมครางออกมาเล็กน้อย กดหัวของมันให้อยู่กับซอกคอผม
พอผมครางเรียกชื่อมัน มันเหมือนจะถูกใจ กัดผมทันที และเลียรอยกัดนั้นวนไปมา และสิ่งที่ผมกำลังนั่งทับอยู่ก็เกิดอาการไวต่อความรู้สึกทันที
“หึหึ” ผมหัวเราะในลำคอก่อนจะรีบลุกขึ้นทัน มันมองผมอย่างสงสัย และทำท่าพุ่งเข้าชนผมอย่างไงอย่างนั้น
“มึงแพ้กูแล้วนะ อย่าลืมที่พนันกันไวละ” ผมบอกและยิ้มอย่างผู้กำชัย
“ตลกน่า กูยังไม่เมา เกมส์มันยังไม่จบว่ะ” มันพูด และผมก็ทำท่าตกใจเล็กน้อย ขอย้ำว่าเล็กน้อยนะ ก่อนที่ผมจะกล่าววาจาอันแสนไรเราะให้มันฟัง
“มึงลืมข้อตกลงไปแล้วเหรอ?”
.
.
.
.
“งั้นมึงกับกูมาพนันกัน”
“...”
“กูกับมึง...มาดวลเหล้ากัน”
“...”
“ด้วยเหล้าที่เป็นเอกลักษณ์ของมึง...เวอร์มุธ แบบเพียวๆ”
“...”
“ถ้าใครคุมสติไม่อยู่ คนนั้นแพ้”
“...”
“คนแพ้ต้องทำตามคนชนะ เคไหม?”
“ตกลง”
“เป็นไงจำได้ไหม? กูไม่ได้พนันว่าใครเมาก่อนแพ้ แต่กูพนันว่าใครคุมสติไม่อยู่คนนั้นแพ้ หึ” ผมเหยียดยิ้มอย่างสะใจมองดูมันที่กัดฟันแน่นแบบข่มอารมณ์
“แล้วมึงก็เป็นฝ่ายที่คุมอารมณ์ไม่อยู่เองนะ พุ่งชนจะปล้ำกูอ่ะ” ผมจับอกแบบขวัญหนีดีฟ่อ แบบสาวแรกรุ่นจะถูกข่มขืน(?)
“มึง!!!” มันตวาดผมเสียงดัง ถามหน่อยมันทำให้กูกลัวไหม? คำตอบคือ ไม่!
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ลุงรหัส” ผมพูดแค่นั้นและเดินออกมาทันที โทษทีนะ...แต่ยกนี้กูวินว่ะ J
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
