For me Forever เพราะหัวใจมันเลือกเธอ

8.2

เขียนโดย maiAh

วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.41 น.

8 ตอน

2 วิจารณ์

9,826 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 เมษายน พ.ศ. 2557 18.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) --เด็กส่งของ--[100%]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นายชื่ออะไรล่ะ?"ฉันถาม

"..แทจุน ปาร์ค แทจุน"เขาตอบด้วยเสียงที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"อ้้อ!ฉันอลิส อลิส บลูส์มัวร์ยินดีที่ได้รู้จักน่ะปาร์ค แทจุน^^"ฉันยิ้มพลางยื่นมือไปเช็คแฮนด์กับเขา

"นายเป็นคนเกาหลีหรอ?สำเนียงดีใข้ได้น่ะ"ฉันยิ้มบางให้คนที่สวมหมวกกันน็อคดำ

"ก็ฉันเกิดและโตที่นี่"เขาพูดพลางถอดหมวกกันน็อคออก

"อ่อ แล้วนี่นายต้องไปส่งของอีกรึป่าวอ่ะ?"

"ไม่ล่ะแต่ต้องไปทำงานพิเศษอย่างอื่นอีก"เขาพูดพลางมองฉันอย่างพิจารณา มองอะไรของเขา(-/-)

"อะไร?"ฉันเกาหัวแก้เขิน ถูกจ้องขนาดนั้นใครไม่เขินก็บ้าล่ะ><

"เธอดูไม่ค่อยเหมือนคนอเมริกันน่ะ.."เขาขมวดคิ้ว

"อ้อ..แม่ฉันเป็นคนเกาหลีน่ะ"ก็เท่ากับฉันเป็นลูกครึ่งเกาหลี-อเมริกันไงล่ะ หลายๆคนอาจไม่ค่อยสังเกตุว่าฉันไม่ค่อยหน้าฝรั่งเท่าไหร่(มั้ง)

"อย่างนี้นี่เอง นานๆจะได้เจอคนเชื้อชาติเดียวกันน่ะ"เขายิ้ม..ใช่ เขายิ้มแล้ว ดูดีอะไรขนาดนี้..นี่ยัยอลิสแกจะเผลอไผลกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงสามสิบนาทีไม่ได้น่ะ-[]-

"แล้วฉันต้องเรียกนายว่าอปป้ารึป่าวล่ะ"ฉันเปล่งสำเนียงเกาหลีแปล่งๆออกไปจนเขาถึงกับพรวดหัวเราะออกมา

"ฮ่าๆๆๆ ฉันอายุสิบแปดเธอล่ะ"เขายืนล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางเท่ๆ เขากะจะโปรยเสน่ห์ฉันรึไง-[]-

"สิบหกค่ะอปป้า^0^"

"เธอนี่น่ะ เอาล่ะฉันไปทำงานแล้ว"เขายิ้มก่อนที่จะสวมหมวกกันน็อคสีดำกลับแล้วขับรถของเขาออกไปทันที

พอฉันเดินกลับเข้ามาในรั้วบ้านก็เจอกับคนผมแดงยืนกอดอกมองฉันด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเป็นมิตรอยู่หน้าประตู

"อะไร??"ฉันหยุดถามเธอ

"..นั่นใคร?คุยอะไรกันตั้งนาน"

"ก็คนที่มาส่งของนั่นแหละ ทำไม?"ฉันถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ

"หึ ฉันก็คิดว่าเธออาจจะเป็นสายโจรก็ได้ไง..บอกตรงๆน่ะ ฉันไม่ไว้ใจเธอ"เธอกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ

"..ไม่ไว้ใจฉัน? ก็แน่สิฉันพึ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่ถึงอาทิตย์น่ะ"ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจกับคำพูดของเธอแล้วเดินผ่านตัวเธอไป

"ต่อให้เธออยู่ที่ไปตลอดชีวิตก็ไม่มีวันที่ฉันจะไว้ใจเธอ"ฉันหยุดกึกก่อนที่จะเดินต่อไป

"แล้วก็อย่าคิดว่าการที่เธอช่วยย่าของฉันไว้มันจะทำให้เธอดูเป็นคนดีมากขึ้นน่ะ"เธอตะโกนไล่หลังมาขณะที่ฉันขึ้นบันได เธอจะอคติอะไรกับฉันนักหนาเนี่ย!

..เธอคงไม่มีวันที่จะไว้ใจฉันหรอกเพราะอีกไม่นานฉันก็จะไปจากที่นี่แล้ว เธอคงจะสบายใจสิน่ะ เอริก้า

3วันต่อมา

"นี่เอริก้า ที่นี่ไม่มีที่เที่ยวอะไรบ้างหรอ?"ฉันเอ่ยถามบุคคลที่พูดกับฉันแทบนับคำได้ตั้งแต่สามวันก่อน

"ไม่มี เธออยากจะออกไปเดินเล่นในป่าร้างหลังบ้านก็ได้น่ะ"เธอพูดประชด ใครจะบ้าไปเดินละงูเงี้ยวได้มางาบฉันไปกินน่ะสิ-__-

"ฉันถามดีๆเธอก็ตอบฉันดีๆหน่อยไม่ได้รึไง?"ฉันพูดตัดพ้อ เธอยักไหล่อย่างไม่ใสใจ

กริ๊งงง~ ออดหน้าบ้านดังขึ้น

"เธอได้โทรสั่งของอะไรรึป่าวเอริค?"ฉันหันไปถามคนผมแดง

"ไม่"เธอตอบอย่างไม่สนใจ

"แปลกจัง"ออกไปดูหน่อยดีกว่า คิดได้ดังนั้นฉันก็ลุกจากเก้าอี้ตรงไปยังหน้าบ้านทันที

"อลิส!"อ้่าว..นั่นแทจุนอปป้านี่นา? มาทำอะไรที่นี่?

"อันนยอง^^"ฉันเปิดประตูรั้วเพื่อออกไปหาเขา

"ฮ่าๆๆ หวัดดี..วันนี้เธอดูน่ารักน่ะ"ห้ะ?นั่นสิ วันนี้ฉันกะว่าจะออกไปข้างนอกเพื่อออกไปซื้อของใช้ส่วนตัวเลยแต่งตัวดีหน่อย แต่ลืมคิดไว้ว่าจะไปยังไง=__=

"ขอบคุณน่ะ ว่าแต่มาที่นี่มีธุระอะไรรึป่าว?"ฉันยิ้มบาง

"อ้อ..ฉันจะชวนเธอไปเที่ยวในเมืองน่ะ..ไปไหม?"เขาพูดด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ นั่นสิ!เหมาะเลยฉันก็จะได้ไปซื้อของในเมืองด้วย>< แต่เดี๋ยวน่ะ..ฉันกับเขารู้จักกันไม่เท่าไหร่อยู่ๆจะชวนไปเที่ยวมันแปลกๆอยู่น่ะ ฉันควรไปกับเขาดีไหม???

"เธอ..คงยังไม่ไว้ใจฉันสิน่ะ ฉันเองแหละที่บ้ารู้จักกันไม่เท่าไหร่ก็ชวนเที่ยวแล้วซะงั้น(U__U)"เขาทำหน้าเศร้า

"อ่อ ไม่ใช่งั้นหรอก..ฉันเองก็อยากจะออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างเหมือนกัน"ฉันยิ้มให้เขา เขาเองก็ดูดีใจไม่ใช่น้อยที่ฉันตอบตกลง

"เธอไปขออนุญาตคนในบ้านสิ"ขอหรอ?นั่นสิ แต่ในบ้านก็มีแค่ฉันกับเอริคแล้วจะให้ฉันขอใครล่ะ-o-

"อ่อ แปปนึงน่ะ"ฉันวิ่งเข้ามาในบ้าน

"ใคร?"เธอถามแต่ตายังจดจ้องไปที่ทีวี

"..เพื่อน ฉันจะออกไปข้างนอกน่ะคงกลับช้าหน่อย"ฉันพูดพลางหยิบกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมา

"แล้วมาบอกฉันทำไม"ว่าแล้วไง เธอจะมาสนใจอะไรกับฉันล่ะ เธอคงดีใจซะมากกว่าที่ฉันไปให้พ้นๆ ฉันไม่พูดอะไรต่อเพียงแต่ก้าวขาฉับๆออกมาหาเขาที่ยืนรออยู่

"ว่าไง เธอออกมาได้?"ฉันพยักหน้าตอบ เขาจึงยื่นหมวกกันน็อคมาสวมให้ฉัน

"ขอบคุณ"ฉันพูดขณะที่เขาติดหมวกให้ฉันอย่่างใจจดใจจ่อ เขายิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะเดินไปสตาร์ทรถ

"ขึ้นมาสิ"เขาตบเบาะรถ ฉันยิ้มก่อนที่จะกระโดดขึ้นเบาะไปจากนั้นเขาก็ออกรถตรงไปยังในเมืองบอสตันทันที