TIME

         ''เซย์ เซย์'' เสียงใครน่ะทำไมมันคุ้นเคยเเละอบอุ่นเหลือเกิน.....

.

.

.

.

.

.

.

ผมอยู่จุดสูงสุดของกาลเวลาเเละทุกสิ่ง ผมกำลังเฝ้ามองเมืองเมืองหนึ่งอยู่มาตลอดเเละคิดว่าจะมองเเละดูความเป็นไปของที่เเห่งนี้ตลอดไป จนกระทั้ง...

ชายคนหนึ่งยืนอยู่บนตึกละฟ้าเเละเฝ้ามองสิ่งต่างๆ           

     วันนี้ทำไมเมืองมันเงียบเเบบนี้เกิดอะไรขึ้นกันนะลองไปดูดีกว่า 

ฮึบ!! (กระโดดลงจากตึกละฟ้า)

ฟิ้ว∼! เสียงลมพัดผ่านใบหน้าของ เซย์ เค้าทั้งหน้าซีดเเละตกใจอย่างกลับทุกอย่างที่เค้าเฝ้าดูมันได้หายโดยที่เค้าไม่รู้ตัว ผู้คนในเมืองหายไป เค้าพยายามทำให้ย้อนกลับไปตอนที่เมืองยังอยู่ช่วงปกติเเต่ก็ทำไมได้เค้ารู้สึกว่างเปล่า อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ละเเล้วก็มีเสียงดังขึ้นเเละพูดกับเซย์ว่า

"ทำไมทำหน้าเเบบนั้นละพวกเค้าไม่ได้หายไปไหนนายคิดจุดสิ้นสุดของเมืองนี้โดยที่นายคิดไปโดยไม่รู้ตัวนายเป็นคนทำให้คนในเมืองนี้หายไปเองยังไงละมันควรเกิดขึ้นหลังจากนี้500ปี"

เซย์(ตะโกนขึ้น)-เธอ เธอเป็นใครนะทำไมถึงรู้เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นละ?

เสียง-ฉันคือคนที่นายรักมากที่สุดไงละถ้านายอยากเจอลองตามหาฉันในช่วงเวลาต่างดูสิฉันจะเป็นคนในช่วงเวลานั้นๆจนกว่านายจะหาเจอมันอาจจะยากเกินไปงั้งฉันจะส่งที่อยู่ประเทศเเละเมืองที่ฉันอยู่ไปในหัวนายทุกครั้งที่นายจะไปเวลาต่างๆถ้านายหาฉันเจอเเละนายได้ให้ความรักกับฉัน ฉันจะเเสดงตัวเองว่าฉันคือใคร ถึงนายจะกำหนดทุกอย่างได้เเต่นายกำหนดว่าฉันจะเป็นใครไม่ได้หรอกนะจ๊ะเดินสิออกเดินไปในเวลาต่างๆเเละตามหาฉัน

เซย์-ผมอาจจะเจอเธอเเต่ไม่ได้รักเธอก็ได้นี่ บ้างทีเราอาจจะไม่เจอกัน 
เสียง-ฉันเชื่อว่าเธอต้องรักฉันเเน่ ลาก่อน''ที่รัก''เราคงได้พบกันในเร็วๆนี้นะ

เซย์-เดี่ยวสิเดี่ยวก่อน!!

จบ.