รักวุ่น ๆ ของวัยรุ่นสุดแสบ

4.3

เขียนโดย yupinu

วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

5 ตอน

2 วิจารณ์

10.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2557 22.59 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) ความรู้สึกที่ไม่รู้ตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่ฉันนั่งฟังครูบรรยาย อะไรหลายๆอย่าง อย่านานสองนาน จน สาม สี่ ห้า นานหนังตาก็เริ่มหย่อน และหลับลงไป

"นี่ยัย เพ้อ ตื่น ๆ " เสียงใครฟะ คนจะหลับจะนอน

"ยัย โสโครก นอนน้ำลายยืด น้ำมูกก็ไหล ตื่นเส้ ! "

"อะไรย๊ะ !! เรียกดี ๆ ไม่ได้รึไง ! ไหนขอดูหน้าเต็ม ๆ ตาหน่อยเส๊ !" หันกะชากเห็นเสื้อของอีตา…-0-' เงิบเลยค่ะ หล่อฮักแท้ เอิ่ม ! เอิ่นดาวก้ได้ เอ๊ย ๆ ไม่ใช่ ๆ นัยตาสีดำกลมโต ผมสีน้ำตาลอ่อน ยุ่งเหยิงนิดหน่อย จมูกเรียวเป็นสัน ปากเล็กได้รูปเด๊ะ ๆ อ๊ะ ! น่ารัก เเลกเมลกันเหอะ โฮะ -..-

"เบา ๆ สิ๊ ! กัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่านอนน้ำลายยืด จะท่วมหอประชุมอยู่ละ" หนังหน้าตัดกะนิสัย มาก ฮึ่มม ! "ไอหัวสะท้อนแสงเลี้ยงหมาไว้ในปากเรอะ ปากดี เดี๋ยวแม่ตบชิบ " ที่เรียกหัวสะท้อนเพราะผมของนายนั่นโดนกะแสงแล้วมันประสายสีน้ำตาลอ่อนออกมา ดูสวยดี :/

"ตบสิ๊ อ๊ะ ๆ ท่าถึงอะนะ ฮ่าา ^^' " =_=! หน้าแกช่างน่าฟัดเสียจิง ๆ แต่ตบไม่ถึงอ่ะ ฉันพ่นลม ทำแก้มป่อง ยอมเป็นผู้ พ่ายแพ้ --* ก็เตี้ยอะนะ ตานั่นกลอกสายตา ไปข้าง ๆ ฉันจึงหันตามสายตา ของเขา อ๊ะ คนในหอประชุมมองกันยกไหญ่เลย

เอาล่ะ วืดดด ! เป็นลมดีฟ่า อ๊ะ หมอนั่นรับฉันไว้ได้ กรี๊ดด มันอุ้มฉันแล้ว ทนไว้แซมแกทนไว้ ^_^ อย่าเศร้า ๆ หมอนั่นอุ้มฉันมาเรื่อย ๆ พรึ่บ วี๊ดด

"กรี๊ดด อีตาบ้าปล่อยมาใด้ " TT "หนักนะยัยอ้วน ไห้อุ้มมานาน สองนาน ก็ต้องปล่อยกันบ้าง "

"แล่วดูมาปล่อยกันเส้ ! ไอบ้า พามาสนามหญ้าทำไม๊ >,< ตายซะเหอะไอผม สะท้อนแสง" ย๊ากก ฉันทำมือจะบีบคอหมอนั่น ทุบตีทั่วมั่ว ตั่วไปหมดแต่ใม่นานนัก นายนั่นก็รัดข้อมือฉันไว้ด้วยมือของเค้าข้างเดียว

"เดี๋ยวเหอะ ยัยผู้หญิงซาดิด มาตบตีกันแบบนี้ เด๋วจะโดนจูจุ๊บกับ -3-"

"อะอะ ไอบ้า โรคจิตวิปริต ลามก จิตตกไอ อุ๊บ" 0.0สัมผัสริมฝีปากอย่างอ่อนโยน แต่กะหายเหมือนตามหาสิ่งนี้มานาน คือ -\\\- ฉันพยายามดิ้นแล้ว เหมือนปลาแซลม่อนอ่ะ ดิ้นไม่หลุด

"แซมม !!!!!" อ๊ะ O.o เสียงนี้มัน พะพะ…พี่โซน

"ตายซะ ! มึงจูบน้องกู" พี่โซนเดือดมาก ก็นะรักน้องซะมากเชียว อ๊ะ พี่โซนต่อยหมอนั่นและกำลังค่อมตัว เพื่อกระทืบซ้ำอีกครั้ง ไม่นะ !!!

"ตัวพอเถอะ ! ตัวเข้าใจผิดฟังเค้าก่อน"

"ไม่ต้องแก้ตัว จะเข้าข้างมันรึไงห๊ะ !! " พี่ตะคอกฉัน ตอนนี้ฉันขั้นหมอนั่นไม่ไห้โดนพี่โซนต่อย แล้วจู่ ๆ ก๊ …

"แหมะ แหมะ.ขะขะ ขอโทด หนูกะ กะ กลัว ! :'( " "แซมคบกับผมอยู่ครับ แซมชอบทำอะไรบ๊อง ๆ จนผมเผลอ อดใจไม่ไหว ไปนิด ต่อไปจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วครับ " หมอนั่น T///T วอนตายซะแล้ว แต่ข้างในหัวใจมันหวั่นไหว แปลก ๆ งืดด (เสียงขี้มูก)

"แก !!!! ฮึ้ยยย ! แซม พี่ขอโทดไม่ต้องร้อง พี่จะไม่ทำอะไรมันแล้ว อย่าร้องนะ นี่เพราะแซมร้องให้พี่เรยต้องหยุดแต่ท่า ครั้งหน้ามันตายย "

พี่โซนพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกไป ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว…ผมคบกับแซมอยู่ครับ… อุ้ย ! พอนึกขึ้นได้หน้าก็แดงเรย ฟืดดด -,,- ขี้มูกยืดเชียวว "นายพูดอะไรลงไป เกือบตายแล้วรู้มั่ย !! "

"ฉันไม่อยากไห้พี่เทอตะค่อกเทอจนร้องให้ ! อ๊ะ อย่าเข้าใจผิดยังไงเรื่องนี้ ฉันก็มีส่วนผิดนะ "

"นี่นายน่......."

"ฉันเรนเงะ เรียว"

"นายผมสะท้อนแสง"

" เรียกชื่อฉันสิ๊ !!!!!!! " ว๊ากกก ! ฮึกก ฮือ ร้องอีกแล้ว โหมดไม่ต่างจากพี่ชายฉันเลย โฮ่ ตะค่อกทำไมฟะ พึ่บบ !

"อย่าร้องนะ ฉันขอโทด ไม่ได้ตั้งใจนะขอโทดจิง ๆ ขอกอดอีกสักพักเหอะ ฉันแค่อยากไห้เทอเรียกชื่อ ฉัน °^° " เสียงเบามากเรยนะตอนหลัง แต่ฉันก็ยังได้ยินอยู่ดี

"เอง เอะ เอียว " โอยย กอดจนฉันพูดอู้อี้ ไปหมดแร้ว

"ว่าอะไรนะ?"

"เอน เอะ เอียว ! "

"ห๊ะ !!! "

"โอ๊ยย เรนเงะเรีย…" บ๊ะฉันตัดรำคานโดยเงยหน้าขึ้นมาพูดกับอีตาผมน้ำตาล แต่หน้ามันไกล้เกิ๊น >\\\<

"เรียกให้จบ สิ. "