นักเรียนนายร้อยครับผม

         หลังจากได้รับแหวนเสร็จก็มาถึงงานเลี้ยงขอบคุณ   ทุกคนต่างพากันแยกย้ายเพื่อไปหาครอบครัวที่ตนเองจากมาวันนี้ถือเป็นการพบกันครั้งแรกของสี่ครอบครัวทุกคนต่างพากันพูดคุยด้วยกันอย่างสนุกสนานเป็นกันเองไม่เว้นแม้กระทั้งนางมะลิกับวรรณ

"แหม๋คุณมะลินี่สวยมากเลยนะค่ะมิน่าละไฟถึงหล่อเพราะคูณมะลิสวยนี่เอง"อาซ้อกี้พูดชมนางมะลิ

"ขอบคุณค่ะ อะ อะ อะ"นางมะลิกล่าวขอบคุณก่อนไอออกมาเบาวรรณเห็นดังนั้นจึงรีบเอาน้ำให้ภรรยาก่อนจะลูปหลังให้เบาๆอย่างหวงแหน

"เออคุณนี้เองที่ตาดินชอบพูดถึงบ่อย ๆ ขอบคุณนะค่ะที่ดูแลให้"ทัตแพทย์หญิงฟ้ารุงพูดกับเสียซงอย่างขอบคุณ

"ไม่เป็นไรครับลูกเพื่อนก็เหมือนลูผมนะครับ"เสี่ยซงพูดอย่างอารมณ์ดี

"เล็ก เอามานะลิ่มจะฟ้องพี่ลม"เด็กหญิงโวยวายเมื่อพี่ชายหยิบไก่ในจานไป

"เล็กคืนให้ลิ่มไปทีหลังอย่าทำแบบนี้   แม่อายเขา"นางสายฝนดุเด็กชาย

"ไม่ต้องว่าเด็กหรอกค่าคุณสายฝน ลูกดิฉันโตจนมีเมียแล้วมันยังชอบแกล้งน้องอยู่เลย"ซ้อกี้พูดกับนางสายฝนพร้อมกับชี้ให้ดูลูกชายกับลูกสาวที่ตอนนี้แย้งส้มกันโดยมีผู้เป็นลูกสะใภ้เป็นกรรมการ

"นั้นสิค่ะ  แย้งกันซะ"นางสายฝนส่ายหัวกับอาการของบุตรชายและบุตรของซ้อกี้พร้อมหัวเราะออกมาจนทำให้ทั้งหมดหัวเราะออกมาเช่นกันบรรยากาสในงานเลี้ยงยังเป็นไปด้วยความความสนุกสนานมีการแสดงของนักเรียนให้ผู้ปกครองดูอย่าสนุกสนานจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทั้งหมดจึงได้แยกย้ายกันกลับ

     3ปีผ่านไปวันสุดท้ายของการเป็นนักเรียนที่นี้วันนี้มีการจัดงานเลี้ยงฉลองปัจฉิมนิเทศให้กับนักเรียนปีสามทุก ๆ คน บริเวณโต๊ะอาหารจัดเป็นแบบโต๊ะจีนมีครอบครัวของ ดิน น้ำ ลมและไฟนั้งรอบวงบนโต๊ะเดียวกันแต่บนโต๊ะไม่มีสี่หนุ่มนั้งอยู่ด้วยเนื่องจากไปสนุกสนานกันหน้าเวทีอยู่

"เฮ้ยไอ่น้ำไอ่ดินไปไหนว๊ะ"ลมถามเพื่อนเบา ๆ เมื่อไม่เป็นหน้าตาหล่อ ๆ ของเพื่อนหนุ่มที่ปกติจะอยู่ติดกับเพื่อนหน้าตี๋ตลอดเวลา

"ไม่รู้ดิ"น้ำตอบสั้น ๆก่อนจะมองหาไปรอบ ๆ ห้องจัดเลี้ยง

"เฮ้ยไอ่ไฟเห็นไอ่ดินไหม" น้ำตะโกนถามเพื่อน

"ไม่เห็นแต่กูรู้ว่ามันอยู่ไหน" ไฟตอบแบบมีเลห์นัย

"อยู่ไหน"น้ำถามอีกครั้งอย่างเซ็ง

"ตามมาดิ" ไฟตอบสั้น ๆ ก่อนจะเดินตามเพื่อนไปและมีลมวิ่งตามไปทีหลัง

  บริเวณหน้าลานกว้างซึ่งเป็นที่ลงโทษ เข้าแถวหรือจัดกิจกรรมก็มัคจะถูกจัดขึ้นที่นี้ ที่แห่งนี้จึงเป็นเสมือนความทรงจำของนั้กเรียน  ดินนั้งมองลานแห่งนี้เป็นเวลาหลายนาทีแล้วก่อนจะมีเสียงของใครคนหนึ่งดังมาทำลายความเงียบ

"เฮ้ยไอ่ดินมานั้งทำเป็นพระเอกเอ็มวีอะไรแถวนี้"น้ำพูดทำลายมาธิเพื่อนก่อนจะเดินมาตบบ่า"

"ไอ้บ้า มาทำไมมาทำลายสมาธิฉันหมดเลยฉันไม่ได้มานั้งเป็นพระเอกโว๊ยแต่มานั้งรำลึกถึงความทรงจำ"ดินตอบเสียงจริงจัง

"เออฉันจำได้แล้วฉันเจอแกครั้งแรกฉันก็เดาชื่อแกถูดเลย"น้ำตอบอย่างภาคภูมิใจ

"เฮ้ยฉันจำได้ว่าเจอไอ้ไฟครั้งแรกมันนี้อย่างอมทุกข์เลย"ลมพูดอย่างนึกขึ้นได้

"เออ ฉันก็จำได้เหมือนกันว่าแกตอนเข้ามาเรียนที่นี้วันแรกนะไอ่ลมแกเป็นคนตั้งฉายาพ่อหมอน้ำให้ไอ้น้ำ"ไฟพูดพร้อมชี้นิวที่กลางลาน

"เฮ้ยไม่รู้อีกนานไหมเราถึงจะมาอยู่พร้อมกันแบบนี้อีก"ดินเอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก

"ตอนนี้ฉันโคตรคิดถึงสมัยนั้นเลยอยากกลับไปเป็นเด็กปีหนึ่งอีกครั้ง"ไฟพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

"คิดถึงตอนเราถูกทำโทษด้วยกัน แอบหลับเวณ แอบนิทาหมวด แอบกินขนมแอบทำผิดกฏถึงแม้ว่าทุกครั้งที่ทำจะโดนจับได้แต่ฉันก็ชอบนะโว๊ยมันแบบสนุกดี"ลมพูดยิ้มทำท่าภูมิใจ

"พวกมึงก็ลาออกแล้วมาสมัคใหม่ดิ "น้ำเสนอความคิด ก่อนจะโดนเพื่อนเบิดกระโหลกคนละที

"ฉันเจ็บนะโว๊ย   เอาจริงๆฉันก็ไม่อยากจบนะไม่รู้ว่าไปแล้วจะมีเพื่อนๆ แบบพวกแกหรือเปล่า เฮ้ยสัญญากับฉันได้ไหมว่าใครมีปัญหาอะไรต้องบอกกัน และที่สำคัญเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"น้ำพูดซึ่งก่อนจะหันมากอดคอเพื่อนทั้งสาม

"เออพวกกูสัญญา"สามหนุ่มตอบพร้อมกัน

"เฮ้ยฉันว่าเรากลับเข้างานเถอะอีกไม่นานเราต้องพูดถึงความรู้สึกกันแล้ว"ดินพูดก่อนจะเดินนำเพื่อน ๆ ไปในงาน