[12'p] B.A.S. โซฟิสิโคว่ เปิดฉบับรักนายบาสหน้ากวน

.......ตึ่ง..ดึง..ดึ้งงง...... (นักศึกษาในโรงเรียนFreeziceทุกคนโปรดทราบขณะนี้....) บลาๆๆๆ เฮ้ ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว >0< แต่มีซ้อมบาส เฮ้!! เบื่อที่สุดเลยเฮ้ -_-;;;;

 "เบค่อน!! กลับบ้านกัน ^^"

 "เฮ้อ!!..ฉันยังกลับไม่ได้หรอก T T"

 "เอ๋...ซ้อมบาสใช่ไหม?!"

 "อือ~~! T T"

 "เอาเถอะ...ฉันกลับก่อนละกันซ้อมให้สนุกน้าา ^^"

 สีหน้าฉันมันไม่ได้บอกว่าสนุกเลยซักนิด T^T

    ฉันเดินออกมาจากห้องเรียนอย่างเบื่อที่สุดดด ปกติแล้วฉันก็จะเป็นอย่างงี้อยู่แล้วล่ะ...แต่พอดีว่าวันนี้ฉันกลับหน้าซีดคูณสองเพราะ....'นายเลเวลหัวหน้าบาสหน้าบาทา'..... (เลเวล : หึ! เทอเจอดีแน่ยัยโรคจิต - -*) นายหัวหน้าบาสที่พึ่งมาเป็นพร้อมกับคำพูดเย้ายวนกวนประสาทเหลือเกิน:( ตามจริงแล้วฉันกะว่าจะหนีกลับบ้านเลยด้วยซ้ำแต่เป็นเพราะโค้ชบาสของฉันที่สามารถรับประทานคะแนนของฉันได้ตลอดเวลาน่ะสิ!! -*- ฉันถึงต้องจำใจมาซ้อมกับอีตาบ้านี่โดยเฉพาะ :(((( บอกเลยว่า 'Bad อย่างแรงง'.......

 "ไง~ ยัยโรคจิต:)"

 พูดจบปุ๊บมันมาปั๊บเลย -..-

 "นี่นายบ้า!!...ฉันไม่ได้โรคจิตนะ:(.."

 "ฉันก็ไม่ได้บ้าเหมือนกัน - -*"

 "แล้วใครมาหาเรื่องฉันก่อนล่ะ?!"

 "เทอ...!!"

 ด้านตอบสินะ...-/-

 "น้อยหน่อยย่ะ...แล้วเมื่อไหร่จะซ้อม???"

 "ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้วล่ะ.."

 "งั้นฉันขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนละกัน.."

 "ให้ฉันเปลี่ยนให้มั้ย? :)"

 "!!! ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย"

 "ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งกับเรื่องเทอสะหน่อย:).."

 "ย่ะ..!!"

   ฉันเดินสะบัดก้นหนีใส่ตาหัวหน้าบาสโรคจิต -.- ก่อนจะเดินกระแทกเท้าดังโคร่มคร่ามไปที่ห้องล๊อกเกอร์เปลี่ยนชุด -0- แต่ฉันก็อดขำคำพูดชวนกวนบาทาของนายเลเวลไม่ได้เลยสักนิด >_< ทำไมฉันถึงยิ้มได้เพราะคำพูดเขานะ~~ (เฮ้ๆ หยุดไว้ตรงนี้เลยนะ "..") แต่ช่างเถอะ....ฉันไม่มีทางหวั่นไหวให้เขาง่ายๆหรอก >~< เอาล่ะ...เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่ฉันจะหลับคาล๊อกเกอร์เถอะ -_-;;;