Hell hotel โรงแรมนี้ปีศาจจอง

               ในขณะนี้ผมถูกแขวนที่ผนังหน้าห้องโถงแล้วล่ะครับ ใช่ครับอย่างที่นักอ่านทุกท่านอ่านกันนั้น ผมถูกแขวนที่หน้าห้องโถงครับ นี่ผมต้องโดนดูลัลฮาจ้องแน่ๆครับ  ผมจะโดนดูลัลฮาฆ่านะครับผู้จัดการ อืออ.... อ่ะ! นั่นจะใช่ดูลัลฮาหรือเปล่านะ เป็นผู้หญิงเหมือนยุคกลางของอังกฤษ ส่วนหัวผมคงต้องบอกว่าหัวของเธออยู่ที่มือของเธอ ผมพูดได้คำเดียวว่า เธอน่ากลัวมาก ผมจะฉี่เล็ดแล้วนะครับคุณดูลัลฮา!!!

“สวัสดีค่ะ คุณเซเลน่า คุณเฟร้น คุณเพ่ยเพ่ย คุณชาร์ล” เอ่อ......คุณดูลัลฮาไม่ต้องจ้องเขม็งก็ได้ครับ!!!

“สวัสดีเช่นกันค่ะ/ครับ”ท่าทางคุณดูลัลฮาจะมีอำนาจมากทีเดียว

“คงจะ....เตรียมห้องไว้ตามที่ฉันขอแล้วสินะค่ะ”

“ค่ะ ทางเราเตรียมห้องตามที่คุณต้องการแล้วล่ะค่ะ เชิญคุณไปที่ห้องโถงก่อนนะค่ะ ชาร์ลยกกระเป๋าของคุณดูลัลฮาไปที่ห้องที่เราเตรียมไว้สิ”

“ครับ”คุณพ่อครัวหมาป่าก็ลากกระเป๋าของคุณดูลัลฮาแล้วก็ส่งปีศาจตัวหนึ่ง

“นี่เอาไปไว้ที่ห้องพิเศษนะ ” ดูจากลักษณะน่าจะเป็นปีศาจขนกระเป๋าแล้วปีศาจตัวนั้นก็วิ่งไปห้องพักทันที คุณไม่กลัวกระเป๋าจะพังเหรอครับ!?

“เชิญทางนี้ค่ะ”คุณเซเลน่าก็เดินนำคุณดูลัลฮา แต่คุณดูลัลฮาก็ชะงักที่ข้างหน้าผมไม่กี่เมตร เอ่อ....หรือว่าคุณดูลัลฮารู้ว่าผมเป็นมนุษย์แล้วนะ!? ผมเป็นแค่รูปปั้นนะครับ.... อยากสนใจผมเลยครับ

“นั้นมันคืออะไรนะ คุณเซเลน่า”

“เป็นแค่รูปปั้นเหมือนมนุษย์นะค่ะ”คุณเซเลน่าครับ คุณจะไปบอกแบบนั้นทำไมครับ!? ทำไมไม่บอกว่าเป็นอย่างอื่นล่ะครับ!!

“เหรอ...”อย่าจ้องผมเขม็งสิครับ!? ผมกลัวก็นะครับคุณดูลัลฮา

หลังจากที่คุณดูลัลฮาขึ้นไปห้องแล้ว คุณพ่อครัวหมาป่าก็ลากผมจากผนัง เจ็บ!! เอาผมลงแบบดีๆไม่ได้เหรอครับ!!

“เฮ้อ....เกือบไปแล้วไม่ล่ะเจ้าเบ๊ เอ้าไปซ่อนซะ”คุณชาร์ลอย่ากะชากผมสิครับ ผมเจ็บเป็นนะครับ!!

“ค--ครับ” ชิถ้าคุณดูลัลฮากลับแล้วล่ะก็ผมจะแกล้งให้หนักเลย!! หลังจากที่ผมคิดแค้นคุณหมาป่าเสร็จก็รีบวิ่งไปห้องใต้หลังคาตามคำแนะนำของผู้จัดการ

               ผมวิ่งมาถึงห้องใต้หลังคาไม่ถึง 1 นาทีได้ คงจะเป็นผลของยาของผู้จัดการแน่ๆ ผมจึงนั่งในห้องใต้หลังคาตลอดจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้   ผมจึงนั่งเล่นกับม็อกกี้ไปตลอดจงวันรุ่งขึ้น....

วันรุ่งขึ้น

               อา...ผมเล่นกับม็อกกี้จนไม่ได้นอนเลยฮะ ผมคงต้องกินน้ำยาล่องหนแล้วสินะ แต่ว่าผมเอายาล่องหนไปไว้ไหนแล้วนะ อ่ะ! เจอแล้ว ผมเปิดจุกขวดยานี้แล้วผมก็กินทันที ผมรู้สึกแปลกๆฮะ ลองถามม็อกกี้ล่ะกัน

“นี้ม็อกกี้ เห็นผมหรือเปล่า?” ผมถามไปด้วยที่อยากรู้ว่าผมล่องหนหรือยัง

“มองไม่....”

“โอ้!! นี่ผมล่องหนแล้วเหรอ!?”

“เห็น.....”

“ลงไปข้างล่างดีกว่า” ผมลงไปข้างล่างเพื่อไปหาคุณผู้จัดการที่นัดไว้ก่อนที่จะโดนแขวนผนัง

               ผมลงไปที่ห้องโถงที่ผมเคยโดนแขวนบนผนัง ผมจะไปหาผู้จัดการที่ห้องปรุงยา แต่ก็เจอคนที่ผมคิดไม่ถึงมาขวางจนได้.....

--------------------------------------------------------------------------------

ขอประทานอภัยที่ไรท์เตอร์ลงนิยายช้า เพราะมีการสอบปลายภาคทำให้ลงช้า ก็ขออภัยอีกครั้งหนึ่ง