You so bad ปีศาจอย่างมึง.....ยังไงก็รัก

ก่อนอื่นต้องบอกถึงสิ่งที่ผมเกลียดมากก่อนเลย

" เฮ้ย ไอ้มาร์คปีนี้ยังได้ช็อกโกแลตเหมือนเดิมเลยนะ 55 " สิ่งนี้แหละครับที่ผมเกลียดคือเสียงเพื่อนปากหมามันโหยหวน

" มึงหุบปากไปเลยครับ ไอ้เปปเปอร์ " จากสองปีที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเป็นเพื่อนกับคนอย่างมันได้ยังไง =_="

" ว่าแต่มึงรู้หรือยังว่าใครแมร่งเอามาให้ ^^  " ยังมีหน้ามาทำหน้าทะเล้นอีก

" จะรู้ได้ไงมันไม่ได้เขียนชื่อ แล้วมึงภูมิใจมากนักหรอที่กูได้จากผู้ชายอ่ะ " ไม่ต้องสงสัยกันหรรอกครับทำไมผมถึงรู้ว่าเป็นผู้ชาย ก็โรงเรียนผมมันเป็นโรงเรียนชายล้วนไง ไม่ได้จากผู้ชายแล้วมันจะเป็นครายยยย=_="

" โถ่ คุณมาร์คปีสุดท้ายแล้วนะ หาให้เจอนะเพื่อนเนื้อคู้ปีสุดท้าย 55555 " เอากับมันสิ อาเมน.......

.

.

.

.

.

.  

.

.

.

หลังจากที่เถียงกับไอ้เปปเปอร์เรียบร้อยแล้วผมก็เดินมาที่ห้องเรียนอันเป็นที่รักของผมเอง

" เฮ้ยๆ!!!! แม่มา " ไม่ต้องสงสัยกันหรอกครับว่าแม่ผมคือใคร ก็ครูสุวรรณณีสุดเนียบที่เป็นครูที่ปรึกษาผมเอง ใครทำผิดกฎระเบียบอะไรโดนแกจับเข้าห้องดับจิตหมดแหละ ( ห้องฝ่าบปก// ไรท์ )

 
" เอาล่ะ นักเรียนเงียบได้แล้ว ครูมีเรื่องจะพูดด้วย " อะไรว่ะพูดเสียงเครียดเลย คงตรวจระเบียบอีกแล้วมั้ง เห็นบางคนรีบจัดแจงตัวเองใหม่ให้เรียบร้อยกันเลยทีเดียว ดึนะที่วันนี้นึกอารมณ์ดีแต่งตัวถูกระเบียบเป๊ะ ^^  แต่พอหันไปทางไอ้ปปเพื่อนรัก ถึงกับปวดหัว ตั้งแต่หัวจรดปลายทีน ไม่มีถูกระเบียบซักอย่าง

" เรื่องที่พูดคือมีนักเรียนย้ายเข้ามาเรียนใหม่ซึ้งเค้าจะมาอยู่ที่ห้องของเรา เข้าใจตรงกันนะ "

มาเข้าจงเข้าใจอะรายยตอนแรกนึกว่าจะตรวจระเบียบที่แท้ก็เรื่องแคเนี่ย ทำเป็นเข้ม=_="

" ครูฝากเพื่อนใหม่ด้วยนะ เดี๋ยวครูจะไปประชุม  เข้ามา!!!"  แค่เรียกให้เข้าห้องยังเข้มได้อีกนะ เดี๋ยวนะครูไปประชุมก็ว่างอ่ะดิ เย้ๆ แต่เดี๋ยวนะ หน้าเด็กใหม่คุ้นๆ

" เฮ้ย!!!มะ.....มึง "

 ต่อคราบ

" เธอรู้จักกันด้วยเหรอ ดีเลยงั้นเธอช่วยแนะนำเพื่อนหน่อยนะ ครูต้องไปแล้ว " ทันทีที่ผมเห็นหน้ามัน มันทำให้ผมตัวชาวาบ ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก มันทำให้ผมรู้สึกแย่เหตุการณ์ในวันนั้นเริ่มไหลเข้ามาในหัวของผม เหมือนหนังที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไม่รู้จบ ตั้งแต่ตอนเกิดอุบัติเหตุจนถึงที่โรงพยาบาล

" พี่มิกซ์ เรื่องพี่ไอซ์น่ะ ผมพูดจริงๆนะเพื่อนผมมันก็เห็น " ผมพุดกับพี่ชายที่กำลังขับรถอยู๋

"พี่ว่าเราหยุดพูดเรื่องนี้จะดีกว่านะ พี่ไม่อยากทะเลาะกับเรา " พี่มิกซ์พุดไปกัดฟันไป คงโกรธแล้วสินะแต่คนที่สมควรโกรธต้องเป็นผมสิ ทั้งๆที่ผมพยายามเตือนพี่หลายครั้งแล้วแต่เค้าไม่เคยฟังผมเลย และผมก็พูดความจริงนี่ ในเมื่อพูดไม่ฟังมันก็ต้องมีหลักฐานกันบ้าง ผมหยิบโทรศัพท์ที่ผมถ่ายรูปพี่ไอซ์กับผู้ชาบอีกคนได้  จริงๆเรื่องนี้ผมก็ไม่ได้อยากยุ่งสักเท่าไหร่เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม แต่เพราะเค้าก็คือพี่ของผม

" ไร้สาระ "

" เฮ้ย !!! ทำอะไรของพี่น่ะ " พอพี่มิกซ์ดูรูปเสร็จเค้าก็โยนโทรศัพท์ผมทิ้งทันที 

" อย่ามายุ่ง !!! ลงไปจากรถพี่ซะ " พี่มิกซ์ตวาดใส่ผม ใช่สิน้องทำดีไม่เคยเห็นแล้วึะได้รู้ ด้วยความน้อยใจผมเลยผลักพี่มิกซ์ตอนที่จะเลี้ยวจอดข้างทางเพื่อให้ผมลง แต่ตอนนั้นพี่มิกซ์ไม่ทันตั้งตัวทำให้รถเสียหลัก...........

.......โครม..........

กรี๊ด......

" เฮ้ย!!! ไอ้มาร์ค " เสียงของไอ้เปปทำเอาผมออกจากผวัง

" เหม่อเชี่ยอะไรมึง "

" อะไรใครเหม่อมึงบ้าป่ะ " ผมบอกปัดมันไม่อยากให้มันคิดมาก ไอ้เปปพอมันรู้ว่าผมไม่สบายใจเรื่องอะไรมันจะเอาไปคิดเเทนผมทุกที 

" มึงรู้จักเด็กใหม่ได้ไง " ผมไม่ตอบแต่หันไปมองร่างสูงอีกครั้ง ไม่ผิดแน่ๆ ทำไมตอนนี้มีแต่คำถามเต็มไปหมดว่าเค้ามาเรียนที่นี่ทำไม ดวงตาที่เค้าใช้มองผมมันทำให้ผมรู้สึกกลัว.....

"ไอ้มาร์ค ไหวไหมมึงไปห้องพยาบยาล เหอะ " เสียงของเปปเปอร์มันทำให้ผมได้สติกลับมาอีกครั้ง

" มะ...ไม่กูไม่เป็นไร " ตอนนี้รู้สึกว่าบรรยายกาศในห้องมันแปลกๆ แต่เพื่อนในห้องคงไม่ได้สังเกตุเพราะมันออกไปเล่นนอกห้องกันหมดเเล้ว 

" นี่ นายอ่ะชื่อไร " เปปเปอร์ถามแบบไม่ใส่ใจนัก

" โจ " ร่างสูงตอบสั้นง แล้วมองหน้าผมก่อนจะเดินไปนั่งตรงริมหน้าต่าง

" มาร์ค ที่ยังไม่ได้ตอบกูเลยว่ามึงรู้จักเด็กใหม่ได้ไง"

ไอ้เปปเปอร์ มันยังถามปมอยู่เรื่อยแต่ผมเลือกที่จะไม่บอก เพราะตอนนี้สมองของผมคิดอะไรไม่ออก และเริ่มรู้สึกว่าภาพตรงหน้ามันเบลอๆ

" มาร์ค " และนั้นก็เป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน

ต่อค่ะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" มึงรู้จัก มาร์คได้ไง " เสียงคุ้นหูดังเข้าโสตประสาทหูของผม แต่ไม่แน่ใจว่าใคร

" กูว่า เพื่อนมึงจำคนผิดมากกว่ามั้ง " และอีกเสียงหนึ่งที่ผมไม่รู้ว่าใคร

"อื้อ " แต่แอนนี้ผมมีความรู้สึกว่าเหมือนมีคนมาควักสมองของผมอยู่เลย,มันปวดมากๆ

" เป็นไงบ้าง ไอ้มาร์ค "

" ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ เฮ้ย!!" เมื่อตาผมเริ่มปรับเข้ากับแสงได้แล้ว ผมถึงรู้ว่าเป็นเปเปอร์ แต่เมื่อหันไปมองอีกคน ผมแทบอยากเป็นปมไปอีกรอบเลยให้ตายเถอะ นี่ผมกำลังฝันไปใช่ไหมที่ไใโจยืยตรงหน้าผม!!

" มึงเป็นอะไรเนี่ย เห็นหน้ากูทำหน้าอย่างกับเห็นผี "

" นั่นดิ มึงเป็นไรว่ะ ไอ้มาร์ค " โจพูดด้วยสีหน้าเอือมๆ ส่วนเปปเปอร์ยังมองผมด้วยความสงสัย แต่จะให้บอกได้ไงว่าผมกลัวโจ เพราะอะไร ใช่ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ ผมกลัวโจจริงๆ หรือจะให้กูบอกว่ากลัวมันเพราะกูเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องสาวมันตาย ถ้ามันพูดง่ายขนาดนั้นผมพูดไปแล้ว

" นี่มึงจะไม่พูดใช่ไหม ว่ามึงรู้จักไอ้โจได้ไง งั้นไอ้โจมึงตอบกูมา " เปปเปอร์พูดเสียงต่ำ ผมรู้ว่ามันโกรธ แต่จะให้ผมบอกมันเรื่องนี่ มันใช่เรื่องแล้วหรอ

" กูบอกมึงแล้วว่าเพื่อนมึงจำคนผิด " โจ ตอบเสียงเรียบ เดี๋ยวนะถ้าโจ บอกว่าผมจำคนผิดเเสดงว่าก็ไม่ใช่คนเดียวกับที่ผมคิดสิ แต่ไม่น่าใช่ ผมว่าผมจำคนไม่ผิดนะ~

" ตอนนี้อาจารย์ไม่อยู่ เค้าบอกให้มึงนอนพักไปก่อน เดี๋ยวกูไปข้างนอกแป๊บ " ไอ้เปปพูดแค่นั้นก่อนจะเดินไปนอดห้องเพื่อสงบสติอารมณ์ทิ้งผมไว้ผมโจอยู่กันสองคน

" ได้อยู่กันสองคนซะที " โจพูดขึ้นพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วบีบที่หัวไหล่จนผมต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ 

" ไง เมื่อสองเดือนก่อนพี่มึงทำเรื่องอะไรไว้ " ผมว่าแล้วต้องเป็นโจคนนั้นจริงๆ โจพูดใส่หน้าผมแต่ไม่ได้ดังมากนักแค่พอให้ผมได้ยิน

" จะทำอะไรน่ะ " ผมถามด้วยความระแวง

" กลัวหรอ หืม " โจพูดแล้วเคลื่อนใบหน้าคมเข้ามาใกล้

" กะ..กลัวบ้าอะไรของ..อื้อ " ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ โจก็ประกบปากของผมทันที ผมพยายามจะผลักโจออกไปแต่ไม่สำเร็จ โจพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม แต่เรื่อวอะไรที่ผมต้องยองล่ะผมปิดปากแน่น โจส่งเสียงในคอเล็กน้อยเหมือนไม่พอใจที่ผมไม่ยอมเปิดปาก โจถอนริมฝีปากของตัวเองออกก่อนจะเข้ามาประกบปากผมใหม่อีกครั้ง แน่นกว่าเดิม และรุนเเรงกว่า เหมือนเห็นว่าผมไปยอมจึงกัดปาดล่างของผมจนเจ็บ ทำให้ผมเผลออ้าป่กออกมา

"อึก...อื้อ." โจส่งลิ้นเข้ามาในปากของผม กวาดทุกอย่างอย่างนึกสนุก ลิ้นของร่างสูงเกี่ยวดับลิ้นของผมอย่างเอาแต่ใจ จนผมเจ็บปากไปหมด ผมเริ่มหายใจไม่ออกเหมือนขาดอากาศมาเป็นชาติผมส่งมือไปทะบอกร่างสูง

" แฮก ๆ" ร่างสูงปล่อยปากของผมเป็นอิสระอีกครั้ง

"ไอ้.." 

"ยังไม่ต้องรีบด่ากูไปหรอก แค่นี่ยังน้อยไป "

ก่อนที่ผมจะพ่นคำด่าออกมา โจก็พูดแทรกมาซะก่อนะเดินออกไปจากห้องพยายบาล

จบตอนหนึ่งแล้วแฮะ  ไรท์อาจจะพิมพ์ผิดไปบ้างยังไงก็เเนะนำกันบ้างนะ