ํYaoi อย่า_ ผมยังเจ็บ

ออกกัส Talk :
เฮ้อ.....สวัสดีฮะคนอ่านทุกท่านตอนนี้ก็ตอนที่2แล้วหลังจากตอนที่แล้วที่ผมเพิ่งโดนแม่เลี้ยงของผมขู่(?)มาหยกๆ ชีวิตของผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ ตอนเช้าต้องตื่นไปเรียน เย็นกลับมาดูแลน้องของผม เอ๊ะ น้องที่ว่าเนี่ยไม่ใช่น้องแท้ๆของผมหรอกแต่เป็นลูกแท้ๆของแม่เลี้ยงและสามีคนเก่าก่อนจะมาเจอพ่อผมอีกที ทุกคนคงสงสัยสิว่าน้องของผมต้องเป็นเด็กวัยเล็กๆที่กำลังน่ารักน่าหยิกที่จะให้ผมดูแล แต่ตรงข้ามฮะน้องของผมอายุ 17 แล้ว เป็นผู้ชายสะด้วย คิคิ ไม่อยากจะอวดน้องชายของผมหล่อน่ะคร้าบบ แต่เสียดายเรา2คนไม่ถูกกันหรอก อืมมม หรือเรียกว่าน้องชายของผมไม่ชอบขี้หน้าผมฝ่ายเดียวก็ได้เพราะผมก็เอ็นดูน้องมันเหมือนน้องแท้ๆของผม ทุกๆวันหลังจากที่ผมเลิกเรียนผมก็จะคอยมาดูแลคอยเอาน้ำอาหาร ช่วยทำการบ้านบ้างเป็นอย่งนี้ประจำจนผมชินแล้วล่ะ
ปัจจุบัน
ณ โรงเรียนรัฐแห่งหนึ่ง
" ฮู้ พวกเราน้องออกัสคนน่ารักมาแล้วโว้ย" "น้องครับ กินอะไรถึงน่ากินเอ๊ยน่ารักอย่างนี้อ่ะคร้าบบบบ" "ว้าว นางฟ้ามาแล้ว" บลาๆ
งื้ออออออออ ทำไมต้องแซวกัสกันล่ะ งื้อออ พู่กันอยู่ไหนมาช่วยกัสหน่อยสิ
" ย๊า ใครแซวเพื่อนชั้นนนนน"เย้ เหมือนกัสได้ยินเสียงเทวดาที่จะมาช่วยกัสแล้ว
" ปล้าววววคร้าบบบบบบ" "เฮ้ย พู่กันมาหนีเร็วพวกมึง" " ปีศาจลงแล้วโว้ยยย" บลาๆ
" หน็อย ไม่แน่จริงนิหว่า"ชายหนุ่มร่างบางที่ชื่อพู่กันทำท่าจะวิ่งไปกระทืบ(?)คนที่บังอาจแซวเพื่อนสุดรัก สุดห่วงของเขา  
" อย่า พู่กันเค้าคงกลัวหมดแล้วล่ะ" ตอนแรกกัสก็ดีใจอยู่หรอกน่ะที่พู่กันมาช่วยเค้าแต่ถ้าจะให้ไปกระทืบมันมากไปแล้วล่ะ
" แต่..กัส" พู่กันที่ทำท่าจะค้าน
ออ๊ดดดดดดดดด
" อ่า ได้เวลาเข้าเรียนแล้วไปกันเถอะพู่กันเดียวสายเอา"
 
 
เลิกเรียน
" อ๊อ กัสพรุ่งนี้วันเกิด โยเกิร์ตจะไปรึเปล่า" พู่กันถามขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าโยเกิร์ตเพื่อนร่วมชั้นเชิญทุกคนไปงานวันเกิดพรุ่งนี
" กัสว่า กัสคงไม่ได้ไปหรอก อ๊อ ไม่ต้องถามเลยน่ะว่าทำไม พู่กันก็รู้อยู่แล้วนี่"
" กัสสสส น๊า ไปเถอะขอแม่ของกัสเค้าคงจะให้หรอก กัสไม่เคยเหลวไหลนิ" พู่กันพยายามพูดโน้มน้าวใจ
" เอ่อ..คือ" กัสอึกอักที่จะตอบ
"งั้นกัสจะลองขอดูล่ะกัน" กัสที่กลั้นใจพูดออกไปเพราะทนเห็นหน้าออ้นๆของพู่กันไม่ไหว
" เย้"
 
 
ณ บ้าน
" แม่ฮะ กัสกลับมาแล้ว โอ้ย" ชายหนุ่มร้องทันที่ถูกแม่เลี้ยงกระชากแขนบางไปแบบไม่รู้ตัว
" แกหนีเที่ยวใช่ไหม ไอ้ออกัสถึงกลับบ้านมาช้าอย่างนี้จนทำให้ลูกของฉันต้องกลับเอง(น้อง)"
เสียงตะคอกดังขึ้นทำให้ร่างบางกลัวเป็นอย่างมาก
" ไม่ใช่น่ะฮะแม่ วันนี้โรงเรียนของกัสปล่อยช้ากัสเลย โอ้ย อึก" ร่างบางถึงกับบ่อน้ำตาแตกทันทีเมื่อถูกแรงผลักจากผู้เป็นแม่ ทำให้ตัวของร่างบางไปชนกับกำแพงเก่าๆอย่างแรง มิหน่ำซ้ำยังโดนผู้เป็นแม่เลี้ยงตามมาหยิกผิวที่เรียกว่าบอบบางเลยก็ว่าได้
" นี่ แกหัดเป็นคนโกหกหรอ ไอ้ออกัส" หญิงสาววัยกลางคนระดมหยิก ตบ ตีชายหนุ่มผู้น่าสงสารที่กำลังร้องไห้อย่างน่าเห็นนใจ
" แม่ครับ" เสียงเรียกของชายหนุ่มอีกคนดังขึ้น