ขอโทษคับ ผมเป็นแค่คนรับใช้ ( Y )

-

เขียนโดย acertam

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.10 น.

  8 ตอน
  0 วิจารณ์
  14.89K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) แม่คับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

"สวัสดี คับ รับอะไรดีคับ" 

 

"ขอเป็น อันนี้ 2 ถุงนะ"

 

"คับ"

 

"นี่คับ 60 บาท"

 

"จ๊ะ"

 

สิ้นเสียงพูด ผู้หญิงที่ดูเหมือนเป็นคุณหญิงใจดี ก็เดินขึ้นรถคันหรู แล้วก็แล่นออกไป เฮ้อออ อยากมีบ้างจัง

 

"ผมเอา แบบนี้ จาน 1 เร็วนะหิว" คับ คุณลูกค้า หน้าใหม่

 

"คับ" ผมก็รีบตักข้าว ตักกับข้าว ใส่จาน แล้วไปวางให้กับหนุ่มนักเรียน น่าจะม.ปลาย เห็นแล้วก็ย้อนกลับมาดูตัวเอง ที่จบ แค่ ม. 3

 

"ขมับ"

 

"เดี๋ยวก่อนสิ นั่งลงก่อน" ฮ่ะ ไอ้เด็กบ้านี้มันนนนนนนนนนนนนนนนนน

 

"จะรับอะไร อีกหรอคับ" แถๆ

 

"รับคนขายได้ไหมคับ" นั้นไงๆ ดูหน้ามัน

 

"ไม่ได้คับ" แต่ผมก็ไปได้ก็ดูมันจับมือผมไว้แน่นๆ ปล่อยยยยนะโว้ยยยยย

 

"นั่งก่อนดิ" ไอ้บ้า

 

"อืม" อย่านะมึง

 

"พี่ชื่อไร"  โอ้ยยยยยย เด็กสมัยนี้ ภาษานี้แย่มาก ชื่ออะไร พูดให้จบก็ไม่นะ

 

"เจ คับ" แบร่

 

"ผมชื่อ นิค นะ" ใครถามมัน เจ๊ได้ถามมันไหม (อ้าวๆๆๆๆ เกี่ยวไร คนจะนอน) ตลอดนะเจ๊ (Zzzzz) หลับซะงั้น

 

"แล้วอายุล่ะ" หืมมมมมม 

 

"18 นะ" ดูหน้ามัน ผมหล่อล่ะสิ

 

"จริงหรอ งั้นผมเรียกพี่นะ ผม 17 ครัช" โอ้ยย ไอ้บ้า เดียวนะ อะไร ครัช ครัช งง

 

"พี่มีแฟนยัง" นั้นไงยัง ยัง ไม่พอ

 

"ยัง" อ้าวดูมันยิ้ม คิดไรเปล่าเนี่ย

 

"ผมก็ยัง" ใครถามมัน

 

"แล้ว......" มันยังถามต่อ แต่ดีนะมีคนมาขัดก่อน

 

"อาตี๊ลือไปเรียนได้แล้วนะ 8 โมงแล้วนะ" พ่อล่ะสินะ

 

"คับบ ป๋า " เฮ้ออออ

 

"พี่ผมไปเรียนก่อนนะ อ่ะนี้เงิน คนสวย" สวยบ้า ป๋ามึงสิ อุ้ย ป๋ามันก็ยืนอยู่หน้าร้านพ่อดี แฮร่ๆ

จากนั้น ไอ้เด็กบ้านั้นก็เดินไปไหว้ป๋ามัน แล้วก็วิ่งไปขึ้นรถ

 

เฮ้อออออ ไม่แปลกหรอกเขา ผมกับมาพึ่งมาขายของที่นี้ 2 วันเอง เพราะทำเลมันดี แถมอยู่หน้าตลาด คนก็เลยมาซื้อที่ร้านเราเรื่อยๆ

 

20:30

 

"แม่ผมช่วย" ตอนนี้ก็ปิดร้านสักที เฮ้อออ เหนือยนะคับ แต่เพื่อแม่ ผมจะพยายามนะแม่

 

"จ้า" จากนั้นแม่ก็หันมายิ้มให้ผม 

แล้วเรา 2 คนก็ปิดร้าน และเดินกลับห้องเช่า วันนี้หรอคับ เป็นอีกวันที่เรามาขายที่นี้ แล้วขายหมด

 

"แอด"

 

ผมเปิดประตูเขามาในห้องเช่า สำหรับทุกคนแล้ว คงอยู่ไม่ได้ แต่สำหรับแม่กับผมแล้ว เราอยู่ได้คับ

ผมจัดการปูที่นอน แล้วนั่งรอแม่อาบน้ำเสร็จ แล้วจึงไปอาบ ผมมักจะนอนพร้อมแม่เสมอ อันแน่ๆ

ไม่ใช่เด็กที่ขาดแม่ไม่ได้นะคับ แต่ผมอยู่กับแม่จนชินแล้วต่างหาก

 

"แม่คับ เหนือยไหมคับ" ใช่คับ ผมมักจะถามแม่แบบนี้ทุกครั้ง ที่เราเข้านอน แม่ยิ้มและท่านก็พูดคำเดิมออกมาทุกวันเสมอ

 

"แม่ไม่เหนือยหรอกลูก แม่ยังสู้ไหว" แล้วแม่ก็ยิ้ม จากนั้นก็นอนกอดผม ผมก็ยิ้มออกมา

 

เฮ้อออออออ ผมรู้นะแม่ ว่าแม่ โกหกผม

 

 

 

### ย้ายสถานที่ขายของวันแรก ก็โดนหนุ่ม ม.ปลาย แซวว่าสวยซะแล้ว แย่จังเลยนะ เจ ของเจ๊###

 

ติดตาม กันใหม่ ในตอนหน้าเน้อออออออออ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา