Oh! Baby I want to your ’s guy...

บทที่ 9 ข้อตกลง(ผัวเรียกร้อง)

>>Part Of Shy<<

“แง่มๆๆ ขออีกป๋องงง...”(~O~)/ ผมนั่งดูไอ้แซคละเมอเพ้อภพขออีกป๋องเป็นรอบที่สามแล้ว ไอ้ห่านี่มันละเมอน่ารักชะมัด ว่าแล้วก็อยากจะเขกมะเหงกด้วยปากชวนสวาทของผมไปที>3<

จุ๊บบบบ~

“เหี้ยยย” มันรีบเด้งตัวขึ้นมาอย่างว่องก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ชวนให้ผมหมดอารมณ์ทันที “หมาที่ไหนเลียหน้ากูวะ?”

“สัสสส”-*-

โป๊ก!~ ผมเขกมะเหงกมันด้วยกำปั้นไปอย่างยั๊วะ

“ตื่นซะที!!”

“หะ...หา ตื่น ตื่นอะไร?” มันหันมามองหน้าผมอย่างงงๆ ก่อนจะสำรวจดูตัวเองแล้วมองผมสลับกัน

“มองหาห่าอะไรมึง”

“กูจำได้ว่า...อุ๊บ”OxO มันรีบเอามือทั้งสองข้างมาอุดปากตัวเองไว้ทันที

“หึ ไม่กลัวเรื่องที่มึงก่อไว้หรอก กูรู้อยู่แล้ว”

“มึงรู้...”

ดูหน้ามันสิเอ๋อแดกไปเลย เฮอะ! นี่ผมจะบ้าตายทุกวันนี้ก็เพราะมันนั่นแหละ ห่าแซค...ผมจะกำราบมันยังไงดีนะ คิดหนักชะมัด

“แซค...มึงหนีกูไปทำไม”

“กูปล๊าววว...กูหลงทาง กูกลับบ้านไม่ถูก” ห่า...ดูมันทำหน้าใสซะ

“มึงไม่ตอบความจริงไม่เป็นไร กูให้เวลามึงลุกไปใส่เสื้อผ้า แล้วเดี๋ยวลงมากินข้าวกับกู”

ผมทิ้งท้ายให้มันก่อนจะเดินจากไปพร้อมความคิด...ผมจะต้องเร่งทำคะแนนหรือไม่ก็อะไรสักอย่างเพราะรู้สึกตะหงิดๆ ว่ามันจะแอบหนีผมไปข้างนอกอีก เอาไงดีนะ?

>>Part Of Sag<<

ชิบหายจนได้ชีวิตผมTT^TT

ผมลงลิฟต์มายังห้องโถงสำหรับกินข้าวอย่างหวาดๆ ภายในกว้างขวางพอๆ กับสนามฟุตบอล...ไม่รู้แม่งจะสร้างใหญ่โตอะไรนักหนากะอีแค่ห้องแดกข้าวเนี่ย!? แต่ก็ช่างมันเหอะ...ผมสงสัยจนชินซะละ-.-

“ยืนเอ้อระเหยอะไรของมึง รีบเข้ามาซะทีเหอะ!” เสียงไอ้ชายน์ตะหวาดเร่งให้ผมต้องรีบเข้าไปหา

“มึงกินน้ำเย็นๆ ก่อนป่ะ เดี๋ยวกูไปตักให้ รอแปปนะทำใจให้สบายเข้าไว้”(^.^; ) ผมว่าก่อนจะหันหลังกลับแต่มือน้อยๆ ของไอ้ชายน์ก็ดึงผมจนเซถลาไปหามันอย่างรวดเร็ว

“คราวหลังกูจะตามติดมึงยิ่งกว่า...” มันกระซิบข้างหูผมด้วยเสียงชวนขนลุกซู่ ห่าเอ๊ยทำไมต้องเว้นช่วงให้กูสงสัยด้วยวะ-*-

“ยะ...ยิ่งกว่าอะไร?”

“ไข่น้อยของมึง หึๆ” สัสสส ไข่กูไม่ได้น้อยสักหน่อย...มันโกหกนะครับ><

“มึงบ้าหรือไง ตามติดกูขนาดนั้น”-O-

“มึงทำตัวมึงเอง กูจำเป็นต้องลงโทษผัวไม่รักดีอย่างมึง” มันจ้องหน้าผมด้วยความสะใจ ใช่สิ! กูมันคงเป็นแค่นักโทษของมึงสินะ!!!

“แล้วทุกวันนี้กูยังอยู่กับมึงไม่พออีกหรอ มึงมันไอ้คนเห็นแก่ตัว ไปเที่ยวได้คนเดียว ทีกูอะอยากไปไหนก็ไม่ได้ไป มึงมันจิตใจทำด้วยอะไร เห็นกูเป็นสัตว์เลี้ยงงั้นหรอฮะชายน์ มึงตอบกูหน่อยซิ!!?” ชิบหายล็อตใหญ่อีกครั้งแล้วT.T นี่ผมพูดออกไปได้ยังไง เวรๆๆๆ ไอ้ชายน์มันจ้องหน้าผมเขม็งเชียว โดนแดกหัวก็วันนี้แหละกูTTOTT

“มึงพูดได้ดีมากนะ...” มันทิ้งท้ายไว้ให้ผมสงสัยอีกแล้ว ห่า พูดให้จบๆ ไม่เป็นหรอวะY^Y

“...” ผมตัดสินใจเงียบรอคำตอบ ขอเถอะมึงอย่างแดกหัวกูเลยTT.TT

“เอาเป็นว่ากูจะปล่อยมึงไป อยากเที่ยวกูก็จะให้เที่ยว อยากทำอะไรตามใจมึง กูจะไม่ก้าวก่าย แต่สิ่งเดียวที่มึงต้องทำในทุกๆ วันคือนอนที่นี่ กินที่นี่ อยู่ที่นี่ ไปไหนก็ต้องกลับมาที่นี่ ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งสิ้น กูว่ามันคงโอเคสำหรับมึง”

“ก็ได้ งั้นก็แปลว่ากูเที่ยวได้โดยที่มึงจะไม่ตามจับผิดสินะ” ผมถามอย่างลุ้นคำตอบ โชคดีสุดๆ วันนี้มันดูใจดีชิบหายเลย

“อืม...” ไอ้ชายน์ตอบพร้อมเดินจากไป สีหน้ามันดูแปลกๆ จะหัวเราะก็ไม่ใช่ จะโกรธก็ไม่เชิง ไอ้ห่านี่ผีเข้าผีออก บทจะดีก็ดีซะผมใจหายเชียว-.,-

แต่ก็ดีแล้วล่ะ ตอนนี้ผมเป็นอิสระแล้วจะทำอะไรก็ได้ ฮ่าๆๆ พรุ่งนี้ไปหากิ๊กคนที่สี่ดีกว่า...ลิลลี่ รอพี่เดี๋ยวนะยาหยี~