รักกูหน่อยนะครับ กูไม่อยากร้าย 1

“ เออๆ แล้วเจอกันกูอาบน้ำก่อน ”

ผมผงกหัวขึ้นจากโซฟามองดูไอ้พี่ชายตัวเล็กหน้าสวยแต่สันดานเถื่อนที่เดินคุยโทรศัพท์ถือถุงเซเว่นมาวางไว้บนตัวผม ไอ้ห่า! ทำไมมึงไม่เอาไปวางไว้ที่โต๊ะในครัวว่ะ

ผมมองหน้ามันอย่างหัวเสียก่อนจะเดินเอาถุงเซเว่นที่มีหลากหลายสารพัดข้าวกล่องไปวางไว้ที่โต๊ะในครัว

“ กูคงไปคนเดียวว่ะไอ้เชี่ยมิ้นแม่งยังไม่โผล่หัวมาคอนโดเลย ”

“ เรน! กูแดกก่อนนะ ”

ผมตะโกนบอกมัน ฟังที่มันคุยกันแม่งรู้เลยคืนนี้ต้องออกไปเที่ยวอีกชัวร์

“ เออๆ ... เปล่า กูคุยกับน้องกูเถอะไอ้สัส ... ชิบหายแล้วมึงน้องแท้ๆ  พ่อแม่เดียวกันเว้ย แค่นี้นะแล้วเจอกัน ”

มันกดตัดสายก่อนจะโยนไอโฟนห้าทิ้งลงโซฟาอย่างไม่ใยดี เหอๆ มึงกะจะพังมันรอห้าเอสหรือไง

“ มึงจะไปเที่ยวอีกแล้วใช่ไหม ”

ผมเปิดปากถามไอ้เรนทันทีที่มันเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามผม

“ เออ ”

“ เชี่ยเรนตั้งแต่กูกลับมากูไม่เห็นมึงจะอยู่ห้องสักวัน เดี๋ยวกูโทรฟ้องแม่แน่มึง ”

“ ทำมาเป็นว่ากูไอ้สัส ตั้งแต่มึงกลับมากูยังไม่เห็นมึงจะอยู่ติดห้องเลยสักวันไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน ”

ก็จริง! ตั้งแต่ผมกลับมาไทยเมื่ออาทิตย์ก่อนไอ้พวกเพื่อนนิสัยเลวๆ ของผมมันก็มาชวนผมออกตระเวนเที่ยวทุกวัน ตั้งแต่เช้ายันเช้าอีกวันหรือง่ายๆ เลยคืออาทิตย์หนึ่งมีเจ็ดวันผมเที่ยวแม่งแปดวัน ห้องนอนผมนี้แทบไม่ได้เดินเข้าไปแตะเตียงนอน 

เออ! ตั้งนานก็ลืมบอก ผมชื่อ ‘รีเรย์’ รูปหล่อ บ้านรวย เลว เถื่อนจนเขื่อนแตก เรื่องสุราอบายมุขต่างๆ ผมสู้ตายแต่เรื่องผู้หญิงผมจะไม่ยุ่ง ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบผู้หญิงนะแต่ผมต้องการจะคบคนที่ผมรู้สึกว่ารักจริงๆ ผมนี้โคตรเป็นคนดีเลย คึคึ

ผมเป็นลูกคนเล็กของบ้าน มีพี่ชายที่หน้าตาโคตรกระเดียดไปทางพี่สาวอายุห่างกันสองปีอยู่คนหนึ่งก็คือพี่เรน หรือ ‘รอเรน’ มันไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกชื่อเต็มเพราะมันบอกว่าเหมือนตุ๊ดแต่ผมว่าเข้ากับมันดีนะ ฮ่าๆ ผมเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับพี่เรน คณะเดียวกันด้วย

“ เฮ้ย! เหม่อเหี้ยไรว่ะ ”

“ กูเปล่า ” ผมปฏิเสธ

“ ไม่เหม่อก็ไม่เหม่อ กูไปอาบน้ำแล้วส่วนมึงถ้าจะออกไปเที่ยวก็อย่าเกินตีสาม พรุ่งนี้มึงเปิดเรียนวันแรกนะไอ้เรย์ ”

“ มึงก็เปิดพร้อมกู ” ผมสวนกลับ

อีกอย่างคืนนี้ผมก็ไม่มีโปรแกรมจะไปไหนด้วยเพราะไอ้พวกนั้นขอพักอยู่กับครอบครัว

“ เรนกูไปด้วยได้ป่ะ ”

เมื่อคิดได้อย่างนั้นผมก็ตะโกนถามพี่เรนที่กำลังเปิดประตูห้องนอน

“ ไม่ไปกับเพื่อนเหี้ยๆ ของมึงล่ะ ”

“ ก็พวกมันอยู่กับครอบครัว ตกลงกูไปกับมึง ”

ผมพูดเองเออเองเสร็จสรรพก็เดินหนีพี่เรนเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำเหมือนกัน โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าการที่ผมไปเที่ยวกับมันจะทำให้ผมเจอกับสิ่งที่ผมรอคอยมาทั้งชีวิต

ท่ามกลางแสงสีและเหล่าผีเสื้อราตรีที่กำลังวาดลวดลายอยู่นั้น ผมกำลังเดินตามพี่ชายตัวเล็ก (กว่าผม) เข้าไปในผับดังย่านเกษตรนวมินทร์ผับหรูสามชั้น ทางเดินปูด้วยพรมแดงที่แสนพิเศษและพีอาสาวสวยรอต้อนรับอยู่อย่างมากมาย บรรยากาศที่โอ่อ่ากว้างขวางของห้องโถงใหญ่ที่รวมเอาเวทีขนาดมหึมาพร้อมกับวงดนตรีระดับคุณภาพ บรรเลงเพลงหลากหลายสไตล์ตามช่วงเวลาแห่งความเพลิดเพลิน แล้วสนุกสุดเหวี่ยงไปกับโคโยตี้สาวสวยที่พร้อมจะให้ความสุขกับคุณด้วยลีลาการเต้นที่เย้ายวนใจไปพร้อมๆ กับเสียงเพลง นอกจากนี้ก็ยังมีโซนห้องคาราโอเกะที่ชั้นสามอีกด้วย ร้านหรูสมกับที่พี่ผมมันโฆษณามาตลอดทางจริงๆ

โต๊ะที่พวกพี่เรนนั่งอยู่ที่ชั้นสองซึ่งถือเป็นโซนวีไอพีที่มีความเป็นส่วนตัวพอสมควร และจากที่นั่งของพวกพี่มันสามารถมองเห็นห้องโถงข้างล่างได้ชัดเจน เลือกที่เจ๋งดี

“ เรนมึงพาผัวมาด้วยเหรอว่ะ ”

ผมหันไปมองเพื่อนพี่เรนตาขวางและก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปซัดปากมัน พี่ตีมเพื่อนสนิทพี่เรนที่ผมรู้จักดีก็ยื่นแก้วเหล้าเข้ามาขวางไว้ซะก่อน

“ แดกไอ้เรย์ ไอ้เชี่ยแพรมันก็ปากหมาไปเรื่อยแหละ ”

“ กูเป็นน้องชายแท้ๆ ของไอ้พี่เรนมันครับรู้ไว้ด้วยจะได้ไม่เสือกแหว่งปากหาตีน ”

ผมพูดขึ้นเสียงเรียบก่อนจะนั่งลงข้างพี่ตีมและยกเหล้าแก้วที่พี่มันยื่นให้ขึ้นมากระดกรวดเดียวหมด พี่แพรเหมือนจะอึ้งสักพักที่ผมพูดกับพี่มันแบบนั้นก่อนโวยวายออกมาเสียงดังลั่น

“ เหี้ย! เด็กแบบนี้แหละกูชอบแม่งใจกล้าดี มาๆ ชน ” แล้วผมกับพี่มันก็สนิทซี้กันในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ...

หลังจากที่ดื่มกินไปได้ชั่วโมงกว่าพี่ตีมก็เดินออกไปรับเพื่อนอีกสองคนที่หน้าผับส่วนผมก็นั่งดวลเหล้ากับพี่แพรต่อไป ตอนนี้ผมเปลี่ยนที่นั่งกับพี่เรนมานั่งข้างพี่แพรแล้วครับ

“ ไอ้เรย์ นี้เพื่อนกูอีกสองคน ... นี่ไอ้โซเดียมส่วนนั้นไอ้มิ้น ”

ผมเงยหน้าไปมองคนที่มาใหม่ตามแรงสะกิดของพี่แพร คนแรกพี่มันยิ้มร่าเริงโชว์เหล็กดัดฟันมาให้ผมก่อน ผมเลยยิ้มตอบและมองเลยไปที่อีกคน ... อีกคนที่แค่สบตาผมก็รู้

... รู้ว่าคนนี้คือคนที่ผมมอบหัวใจให้แค่เราสบตากัน

“ ชื่อมิ้นเหรอครับ ” ผมถามพร้อมยิ้มมุมปาก

หึๆ ผมจะมีแฟนแล้ว