เจ้าหญิงแห่งความโชคร้าย

  "..."เซเลสค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงสีดำ พลางกระพริบตาถี่ๆจากนั้นจึงค่อยๆเปิดหน้าต่างออกอย่างสงบนิ่งและเย็นชาราวน้ำแข็ง

  "เซเลส!!!"เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มวัยประมาณ17ปีตะโกนออกมาจากนอกหน้าต่าง ด้วยน้ำเสียงสุดแสนร่าเริงเหมือนดังเสียงนกขับขานบทเพลงสุดไพเราะหาใดเปรียบ..

  ทันที่ที่เซเลสได้ยินเสียงนั้นเรียกชื่อตนเธอก็เบิกตากว้าง แล้วยิ้มออกมาด้วยความมีความสุขจากนั้นจึงเรียกชื่อของชายหนุ่มที่เรียกชื่อตนตอบ

  "กิลด์! "เซเลสรีบตวาดตามองหากิลด์ด้วยความรีบร้อนอยากเจอเด็กชาย

  "ฉันอยู่นี้"เสียงกิลด์ดังมาจากข้างหลังของเซเลส

  "ดีใจจังที่ได้เจอ"เซเลสค่อยๆปรับเสียงเป็นเสียงแสนเย็นชา พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

  "หรอ?"กิลด์ถามด้วยความงุนงง จากนั้นจึงยิ้มกว้างให้กับเซเลส

  "แน่ล่ะสิ!"เซเลสบอกแล้วกระโจนเข้าไปกอดกิลด์

  "เชื่อแล้วน่า"กิลด์บอกแล้วลูบหลังเซเลส 

  "รีบกลับเถอะ ถ้าองค์รักษ์มาเห็นละก็.."เซเลสบอกแล้วน้ำตาของเธอก็ค่อยๆไหลลงมา

  "...ไม่เป็นไรน่า เอาล่ะเป็นถึงเจ้าหญิงแล้วก็เป็นเทพีเชียวน่ะเธอน่ะห้ามร้องเชียวล่ะ"กิลด์บอกแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋ามาเช็ดหน้าให้เซเลส

  "ขอบใจ"เซเลสพูดแล้วยิ้มหวานอย่างสุขใจ

  "ฉันไปล่ะน่ะ"กิลด์บอกแล้วเขาก็รายเวทย์เคลื่อนย้ายในพริบตาแล้วหายไป 

  เซเลสค่อยๆเดินออกจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องโถง ทางเดินนั้นเต็มไปด้วยรูปต่างๆไม่ว่าจะเป็นรูปของเซเลส หรือ รูปเจ้าหญิงเจ้าชายอาณาจักรต่างๆ แน่นอนว่าในนี้ต้องมีรูปของกิลด์เพราะว่ากิลด์นั้นเป็นถึงเจ้าชายน้ำแข็งเลยน่ะ...เซเลสเดินไป มองรูปเหล่านี้ไปและแล้วก็ถึงห้องโถง เซเลส มองประตูห้องโถงที่มีขนาดยักษ์แล้วจึงค่อยๆเปิดประตู......