ภพรักหิมวันต์

 หลังจากที่ท้องเจ้ากรรมส่งเสียงร้องเป็นเชิงบอกให้หญิงสาวหาอะไรมาร้องท้องก่อน นี่ก็เข้าสู่วันที่2แล้ว ที่เธอมาถึงป่าหิมพานต์แห่งนี้โดยที่เธอยังไม่ได้กินอะไรมาก่อนเลย

'เหอะ! เป็นเพราะเจ้างูเขียวบ้านั่นเชียว'

 วรินนารากล่าวโทษนาคาหนุ่ม ก่อนที่จะออกเดินดูบริเวณรอบๆ ว่ามีสิ่งใดพอประทังชีวิตได้บ้าง เพราะโบราณได้กล่าวไว้ว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง!!

 ดูเหมือนโชคชะตาจะเข้าข้าง เมื่อถัดจากที่แห่งนี้ไปอีก300เมตร มีสวนผลไม้อยู่ หญิงสาวไม่รอช้า รีบเดินทางไปยังสวนผลไม้แห่งนั้นโดยเร็ว

 โชคดีของวรินนาราเมื่อสวนผลไม้แห่งนั้นเต็มไปด้วยผลไม้นานาชนิด ซ้ำรอบๆสวนแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยมวลบุปผานานาพรรณที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งสวน

'ว่าแต่สวนแห่งนี้เป็นของใครกันนะ?? ทำไมช่างดูยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน'

 วรินนาราคิด แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้วล่ะ หญิงสาวสนใจแค่สวนผลไม้อย่างเดียว! 

"หยุดนะ! เจ้าหัวขโมย!! "

 เสียงของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังเอื้อมมือเก็บผลไม้ต้องชะงักลงทันใด! ก่อนจะหันไปยังต้นเสียง แล้วพบว่าเจ้าของเสียงเป็นชายวัยกลางคนที่แต่งกายคล้ายทหารของพระเจ้าแผ่นดินในละครจักรๆวงศ์ๆ ที่เธอเคยดูอยู่4-5ครั้งในวัยเด็ก

"เจ้ากล้าดียังไง ถึงบังอาจขโมยผลไม้ในอุทยานหลวงแห่งนี้!!" ผู้มาเยือนคนใหม่เอ่ยถามด้วยความน่าเกรงขาม

'อุทยานหลวงงั้นรึ??'

 หญิงสาวคิดในใจ ถึงว่าทำไมสวนผลไม้แห่งนี้ช่างใหญ่โตโอ่อ่าเสียเหลือเกิน

"ข้าถาม ทำไมเจ้าไม่ตอบ หรือว่าเจ้าจะมาขโมยสิ่งของในอุทยานแห่งนี้ ทหารจับตัวนางไว้!!"

 ชายวัยกลางคน ออกคำสั่งให้เหล่าทหารทุกนายมาจับกุมเธอไว้!!

 วรินนาราไม่สนใจเหล่านายทหารที่ห้อมล้อมเธออยู่ หญิงสาวกางปีกคู่ใจ ก่อนจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

 พรึ่บ!!

 ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลก เมื่อมีตาข่ายสีขาวหนาร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าเข้าคลุมร่างเธอไว้!! วรินนาราพยายามที่จะใช้พละกำลังทั้งหมดเพื่อที่จะทำลายตาข่าย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อตาข่ายแห่งนี้เป็นตาข่ายอาคม!!

"ไกรสร เจ้าจงนำเรื่องที่นางผู้นี้บังอาจลักลอบเข้ามาในอุทยานหลวง เข้ากราบทูลองค์เหนือหัวสีหสุบรรณเป็นการด่วน!!"

 ชายวัยกลางคนเอ่ยคำสั่ง สั่งให้นายทหารนายหนึ่งนำคำสั่งของชายผู้นั้นไปกราบทูลแด่องค์เหนือหัวอะไรสักอย่างนี้แหละ ชายผู้นั้นหันมากล่าวแก่หญิงสาวที่ถูกพันธนาการด้วยตาข่ายอาคมด้วยสีหน้าที่เข้มงวด ที่ทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

"หน้าที่ของข้าคงหมดลงแค่นี้ ต่อไปองค์เหนือหัวสีหสุบรรณจะสำเร็จโทษเจ้าเอง!!"

นั่นไง!! คิดแล้วไม่มีผิด รอให้เจอองค์เหนือหัวของพวกเจ้าก่อนเถอะ ข้าจะอาละวาดให้องค์เหนือหัวของพวกเจ้าไมเกรนขึ้นเลย คอยดู!!

 อีกด้านหนึ่งของนายทหารผู้แจ้งข่าว

"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า บัดนี้ได้มีผู้บังอาจลักลอบเข้ามาในอุทยานหลวงพระเจ้าข้า แต่โชคดีที่ผู้เฝ้าอุทยานจับกุมนางไว้ได้พระเจ้าข้า"

 นายทหารชั้นผู้น้อยกล่าวตามที่ได้รับคำสั่งจากนายของตนเองอีกที เพื่อรับความดีความชอบ ทำให้องค์เหนือหัว 'สีหสุบรรณ' เกิดความสงสัย

 ซึ่งอุทยานหลวงเป็นสถานที่ที่มิอาจมีการลักลอบเข้ามาโดยง่าย เพราะมีธารน้ำตกล้อมรอบอุทยาน และถ้าหากมีผู้ลักลอบเข้าไป ก็แสดงว่าเป็นความประมาทของผู้คุม แต่สีหสุบรรณมั่นใจว่าผู้คุมที่เขาได้ทรงแต่งตั้งให้ไปเฝ้าอุทยานหลวงนั้น เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ งั้นแสดงว่าบุคคลที่ลักลอบเข้ามานั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน!!

"จงนำนางมาพบเรา!!"

 กินรหนุ่มตรัสวาจาแก่นายทหารนายนั้นด้วยท่าทีที่สง่างาม สมกับเป็นองค์เหนือหัวแห่งนครเทพกินรา!!...