ตำนานห้องน้ำโรงเรียน

วันต่อมา..

"ผมว่าต้องปกปิดเรื่องนี้และไม่ให้ใช้ห้องน้ำนี้ดีกว่านะครับ"

"ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน!" 

ผอ. และตำรวจพูดคุยกันเมื่อมีคดีสยองเกิดขึ้นอีกครั้งแต่ดีที่ครั้งนี้ยังไม่มีคนในโรงเรียนรู้เรื่องว่ายัยไหมถูกฆาตกรรม

น้ำฟ้า Talk's

"อะไรนะห้องน้ำถูกปิดตายไม่ให้ใช้งั้นหรอ!!"

"ก็ใช่น่ะสิแกเห็นเค้าว่ามีอะไรสักอย่างในห้องน้ำนี่แหละผู้อำนวยการเลยสั่งปิดตายห้องน้ำนี้เอาไว้"

เหล่าอ้ายอีนั้นพูดขึ้นซุบซิบยังกะทั้งชีวิตไม่ได้จะเจอสังคม เรื่องราวที่ได้ยินฉันก็สงสัยอยู่นะว่าปิดมันเกิดอะไรขึ้นอีกทำไมต้องปิดตายแต่ช่างเหอะ! ปิดไปน่ะดีแล้ว

"นี่ๆทุกคนครูมีเรื่องมาบอกนะ" ครูเอ่ยดังออกมาจนนักเรียนทุกคนเงียบและตั้งใจฟัง

"ตอนนี้ไยไหมได้ย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้วเธอไม่กล้าบอกพวกเราเธอกลัวว่าเธอจะคิดถึงพวกเรามากเกินไป.." จากนั้นครูก็เริ่มทำหน้าเศร้า

"อ้าว..เห้ย..เป็นไปได้ไงอ่า" นักเรียนมากมายอุทานออกมาอย่างเสียดาย

ยัยไยไหมเนี่ยนะจะคิดถึงพวกเรา! ยัยนั่นมันชอบทิ้งเพื่อนจะตายแถมยัง'ตอแหลเก่ง'อีก

"เซียร์! ไปกินข้าวกัน!" ฉันตบโต๊ะเซียร์อย่างดัง

"นี่เธออารมณ์ไหนเนี่ย?!" เซียร์ทำหน้าเหวอ ว้ายย!! ตลกจัง

ณ โรงอาหาร

"ฉันว่าละว่าทำไมเธอถึงยิ้มทั้งวันเพราะแบบนี้นี่เอง"

"เหยๆห้องน้ำบ้านั่นก็ปิดไปแล้วแถมยัยไยไหมก็ย้ายไปเรียนที่อื่นเห้อออดวงดีชัดๆ" ฉันตอบกลับอย่างหน้าบาน

"น้ำฟ้านมแบนๆ ฮ่าๆๆๆ" พวกผู้ชายโต๊ะข้างหลังเริ่มล้อฉันและก็หัวเราะฉันอย่างบ้าคลั่งกันเลยทีเดียว

"ด่าฉันนมเล็กน่ะของพวกแกคงใหญ่มากเลยสินะเปิดมาทีฉันคิดว่าเม็นขะจี้ไฝ!" ฉันตอบและหันกลับมายัดไก่คำโตเข้าปาก

"........" พวกนั้นเงียบไปก่อนที่จะลุกไปที่อื่น สะใจชะมัด!

"นี่ๆตะกละขนาดอะไรขนาดนี้เนี่ยฉันไม่แย่งเธอหรอกน่าา" เซียร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เอือมระอาอย่างมาก

"ชิ๊!!"

"กริ๊งๆๆๆๆๆๆ" กิ่งสัญญาณหมดเวลาดังขึ้นถี่ๆ

"โอ้ยยย ขีเกียจจริงๆโว้ย!" ฉันโหวกเหวกโวยวายก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อบิดตัวขี้เกียจ

"นี่ๆ! น้ำฟ้าบิดขี้เกียจขนาดนี้แต่เนื้อหน้าอกนี่ก็ไม่เพิ่มเลยนะ..." 

"อั่กกกก!!" ฉันขว้างหนังสือสันกว้างห้าล้านเซ็น(ก็เวอร์ไป)ใส่เซียร์จนล้มไปนอนจุกอยู่กับที่

"นังปีศาจจจ T0T" 

"เปรี๊ยงงงงงง!!!" 

เสียงฟ้าร้องหน้ากลัวจังเลยเมื่อฉันออกไปดูทางระเบียงก็...

"ผ่างงงเปรี๊ง!!" แสงของสายฟ้าผ่าลงมาที่ห้องน้ำที่ถูกปิดตายจนไม้ที่ต้องนั้นหลุดร่วงลงมาหมดและควันขึ้นขโมง เมื่อควันหายไปฉันก็พบกับ..

"เฮือกกกก!!"

โปรดติดตามตอนต่อไป...