คู่รักคู่ฟิน ยิ่งดิ้นยิ่งรัก (Yaoi)

หลังจากที่ ลงมาจากรถกันแล้วพวกเราแยกย้ายกัน พี่แต๋มกับพี่แพร ก็แยกไปหาที่ร่มๆนั่ง ส่วน พี่แอนพี่เลซี่และเจ๊พลอยก็ไปไหนก็ไม่รู้.....(สามสาวบลูเบอร์รี่) ไม่ใช่ละ ส่วน ซากุกับอิทอมก็วิ่งแจ่นไปที่เขาแล้ว...  ส่วน ผม อิบิ้น และ อิม่อน อิกระล่อนทองก็พากันเดินตามพวก ซากุไป....แล้วทำไมอิบิ้นต้องจับมือผมด้วยเนี่ย!!

"ทำไม..พี่บิ้นถึงต้องจับมือบอมด้วยละ" ไม่นานอิม่อนก็ถามขึ้น ก่อนที่จะหันไปซุ๊บซิบกับอิกระล่อนทอง =0=

"อ๋อ..แบบนี้เอง..ทั้งสองคนเป็นแฟนกันนี่เอง"

"ฮ่าๆ...ใช่แล้วละม่อน"

"อย่าพูดมั่วๆเส่...ไอ้บ้า" 

"คับบ้า" ผมไม่พูดอะไรก่อนที่จะเดินตามพวกนี้ไปเงียบๆ...ไม่นานเราก็ถึง

"เย่ๆ..ดูสิพวกเราเก่งไหม"

"เก่งมากเลย" อิบิ้นตบมือ

"เราสองคนเก่งไหม..บอม" ซากุกับอิทอมหันมาถามผม จะว่าไงดีละ สองคนนี้มันไม่ได้ปีนอ่ะ มันแค่เกาะเฉยๆเอง=0=

"อาๆ..เก่งก็เก่ง"

"เยส..ทอมลงไปหาแม่กันเถอะ..ซากุหิวแล้ว"

"ไปสิ" ไม่นานสองคนนี้ก็เดินไปหาพวกพี่แต๋ม

"เอาไง..ปีนเลยไหม" ผมถามขึ้น

"แล้วแต่สิ..ปีนก็ปีนเลย" อิม่อนพูดแค่นั้นก่อนที่จะหยิบอุปกรณ์ออกมา(แจกจ่าย)

"เช็คดูให้ดีนะ..เพื่อว่ามีอะไรไม่ดี" อิบิ้นพูดก่อนที่จะเริ่มสำรวจ ไม่นานพวกเราก็เริ่มปีน

ด้าน พี่แต๋ม

"ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะเริ่มปีนกันแล้วนะคับ"

"ใช่คับๆ..สู๊งสูง" แอนกระโดดโลดเต้น(อะไรจะปานนั้น)

"พวกนั้นจะปีนไปถึงยอดรึป่าวน๊าา" ไม่นานแพรก็พูดขึ้น

"พี่ว่าไม่มั้ง..เพราะมีบอมกับม่อนอยู่ด้วย..สองคนนั้นคงไม่ไหวหรอก"

"นั่นสิคับ..พี่แต๋ม"

ด้าน บอม

"นี่เราจะปีนถึงยอดเลยรึป่าวคับเนี่ย" ไม่นานอิม่อนก็ถามหลังจากที่ เงียบกันมานาน

"ไม่หรอก..เหนื่อยก็พัก..ขี้เกียจยืนค้างฟ้า" แล้วทำไมจะต้องมองมาที่เราด้วยไม่เข้าใจจริงๆ

"ที่รัก?...ไหวไม่คับ"

"ไหวเว้ยย..อย่าถามมากได้ไหม"

"คับๆ...บัทกับม่อนไหวไหม"

"ผมยังไหวอยู่คับ" อิม่อนตอบ

"อะ..อืมไหวสิ" ดูท่าเมิงไม่น่าจะไหวนะนั้น (อิกระล่อนทอง)

"งั้นก็ปีนกันต่อเลย" ไม่นานเราทั้งสี่ก็เริ่มปีนกันอีก

ปึก!!!

"พี่บัททททท!" ผมตกใจกับคำพูดของอิม่อน ทำให้ผมต้องรีบมองทันที ภาพที่เห็นคืออิกระล่อนทองค่อยๆไหลลงมา(จะให้เรียกว่าไงดีละ) ค่อยๆไหลลง(อย่างเร็ว)ผ่านผมไป

"จับไว้!" ผมตะโกนก่อนที่จะจับมืออิกระล่อนทองไว้ ผมรู้สึกได้ว่าตอนนี้มืออิกระล่อนทองสั่นแหงงละสิใครจะไม่กลัว(ผมยังกลัวเลย)

"อิม่อน..ไม่ต้องปีนมาอยู่ด้านร่างและ..เพื่อฉันจับไว้ไม่ไหว"

"โอ๊ส!"

"โอเค..แกใจเย็นๆนะ..ตั้งสติดีๆ" ผมพูดพร้อมมองหน้าอิกระล่อนทอง

''โอเค..ฉันโอเคแล้ว" อิกระล่อนทองพูดก่อนที่จะมองหน้าผมกลับ ตอนนี้ความรู้สึก สั่น และ เกร็งมันหายไปหมดแล้ว เหลือแต่สายตาที่เราทั้งคู่จ้องกัน เท่านั้นเอง....

"รอเเปป..เดี๋ยวจะลงไปหาเดี๋ยวนี้แหละ" อิบิ้นพูดก่อนที่จะค่อยๆลงมา