ยัยจอมเวทเอาแต่ใจvsสามวุ่นวายแสนน่ารัก

อีตาบ้านี่ผลักฉันลงจากต้นไม้ ฉันจะตกถึงพื้นแล้วทำไงดี ถ้าแขนขาหักไปจะทำไมเนี่ย โอ๊ยๆๆๆ ตายแน่ๆๆ

" อ๊าย~~~~ "

ฉันหลับตาปี๋ ไม่กล้าดู 

วืด วืด วืด ~~~~

เสียงอะไรอะ ฉันแอบเปิดตาดู ฉันเหนเถาวัลกำลังพันกันเปนที่นังให้ฉันนั่งแล้วก้อค่อยๆพาฉันลงมาที่พื้นอย่างนิ่มนวม เฮ้อ~~~~ โล่งอกไปที่ ฉันคิดว่าตัวเองจะตายซะแล้ว  

เอ๊ะแต่เดี๋ยวนะเถาวัลมาจากไหนมันมาจากไหน หรือว่าผีหลอก งั้นอีตาชุดดำนั่นก้อผีสิ

" กร๊ด~~~~ "

ฉันรีบวิ่งหนีอีตาแฟนเชอร์ทันที อยู่บ้านนี้มาตั้งแต่เกิดไม่เคยเจอผี ทำไมอยู่ดีๆมาเจอผีเนี่ย นี่มันโครตจะซวยเลย

พรึ่บ ~~~

0.0 " อร๊าย~~~ "

" นี่เธอจะร้องทำไมเนี่ย "

" นายอย่าเข้ามานะ "

" เธอไม่ต้องกลัวฉันหรอกนะ ฉันเปนผู้ปกป้องของเธอ คอยดูแลเธอมาตั้งแต่เธอยังแบเบาะอยู่เลย "

" นายเปนผีอะไรเนี่ย นายตามหลอกฉันตั้งแต่เด็กๆเลยหรอ อร๊าย~~~~ "

" เธอจะแหกปากทำไมเนี่ย เงียบเดี๋ยวนี้ "

" ก้อนายเปนผีอะ ใครจะไม่ตกใจ "

" ที่ฉันพูดไป ไม่ได้เข้าหูเธอเลยหรือไง ฉันบอกฉันเปนผู้ปกป้องของเธอ "

" ผู้ปกป้องหรอ ถ้านายดูแลฉันตั้งแต่เด็กแล้วทำไมฉันไม่เคยเหนนายล่ะ "

" ก้อแม่ของเธอพาเธอไปให้ผู้ที่มีเวทย์ลบความทรงจำ ลบความทรงจำของเธอเกี่ยวกับเวทย์มนแล้วก้อสะกดพลังเธอไว้ เธอเลยจำอะไรเกี่ยวกับเวทย์มนไม่ได้เลย รวมถึงฉันด้วยเธอก้อจำไม่ได้ ส่วนที่เธอมองไม่เหนฉันก้อเพราะว่าเธอไม่สามารถดึงพลังของเธอออกมาใช้ได้ "

" แล้วทำไมตอนนี้ฉันเหนนายล่ะ "

" ก้อเพราะว่าเธออายุครบ 18 แล้ว พลังของเธอแข็งแกร่งเต็มที่แล้ว เวทย์สะกดพลังเลยใช้ไม่ได้ผล ส่วนความทรงจำของเธอ เธอจะต้องให้ผู้ลบความทรงจำลบให้ เธอถึงจะจำเรื่องทั้งหมดได้ ฉันเหนเธอตั้งแต่เด็กๆ พอเธอโตแล้วเธอน่ารักมากเลยนะ ว้าวหน้าอกเธอก้อโตขึ้นด้วย น่าจับจัง  "

" นี่อีตาบ้า อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ ฉันต้องรีบไปละ "

" ฉันไปด้วย "

" นายจะไปทำไม "

" ก้อฉันเปนผู้ปกป้องเธอไง "

" ฉันว่ามันไม่เกี่ยวกันเลยนะ แต่ก้อตามใจนายละกัน แล้วคนอื่นจะเหนนายมั้ย "

" จะไม่มีใครเหนฉันถ้าไม่มีเวทย์มน เธอสบายใจได้ เพื่อนเธอไม่เหนฉันหรอก "

" โอเค งั้นไปกันเถอะ "