สอนรักให้ลงล็อก.

1.0

เขียนโดย รีรันน

วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.45 น.

  3 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,936 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.59 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" อะไร คิดว่าตัวเตี้ยๆ แบบเธอจะทำอะไรฉันได้รึไง ? "

" นี่นายย!! ฉันไม่ได้เตี้ยนะ !! นายนั้นแหละสูงผิดมนุษย์มนาน่ะ!! "

" ฉันว่าทุกคนเค้าก็สูงกันทั้งนั้นแหละ "

กรี๊ดดด!! อยากจะกรี๊ดให้โลกแตก ดูสิดู!! นิสัยของอีตาบ้านี่น่ะ!! 

" นายจะหาเรื่องฉันสินะ "

ฉันดึงแขนเสื้อขึ้น ทำตัวเหมือนนักเลงที่กำลังจะหาเรื่องไม่มีผิด 

ฟิ้บบบ~!

หมับบ~!

ฉันง้างมือออกเพื่อที่จะต่อยไอ้ผู้ชายปากหมานี่ แต่กลับโดนคว้าเอาไว้ได้

" นี่...ทำอะไรดูตัวเองหน่อยสิ๊ "

" นี่นายย!! ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้!! "

" คงจะไม่ได้หรอก เพราะฉันต้องพาเธอไปส่งบ้าน "

" บ้านหรอ ? นี่นายเป็นใครน่ะ "

" ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวก็รู้เองแหละ "

" ไม่ !! "

" หืมมม? "

" ไม่กลับ! แล้วก็ไม่อยากรู้จักแล้วว!! " 

กลับบ้านก็รู้หรอ ? คิดว่าฉันจะยอมโง่กลับไปง่ายๆ รึไง!! 

" อ้าวว งั้นก็แย่น่ะสิ ฉันต้องพาเธอกลับไปซะด้วย ไม่งั้นโดนด่าแน่ๆ :) "

อีตาบ้านั้นยิ้มแบบซะใจ แล้วดึงฉันให้เข้าไปไกล้ๆ  ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลยเซไปแป๊ะที่หน้าอกของผู้ชายคนนั้น เค้าเลยกอดเอวฉันไว้แน่น

" นี่นายจะทำอะไรน่ะ !! "

" จะไปดูๆ รึจะให้อุ้มไป ^^ "

" จะบ้ารึไง!! ปล่อยนะ !! -//-. "

บ้าไปแล้วว! ทำไมขัดขืนอะไรไม่ได้เลยล่ะ แล้วหน้าฉันกลับร้อนไปทั้วหน้าเลย นี่ฉันไม่เคยโดนผู้ชายกอดมาก่อนเลยนะ แล้วก็ไม่เคยอยู่ไกล้กลับผู้ชายนานขนาดนี้เลย

" อะไรกัน หมดความห้าวไปแล้วรึไง "

" ปล่อยฉันน!! "

" ปล่อยให้โง่น่ะสิ! มานี่! กลับบ้าน!! "

ณ บ้านรีรัน.

จนได้สิน่าาา. ในที่สุดอีตาบ้านั้นก็ลากฉันกลับมาบ้านจนได้ ไม่อยากจะคิดสภาพตอนโดนด่าเลย TOT

" คุณหนูกลับมาแล้วค้าาา !! "

เสียงแม่บ้านดังมาแต่ไกลเชียว - -.

" นี่เธอหนีไปไหนมา!! "

พอคุณพ่อได้ยินเสียงแม่บ้านตะโกนออกมา คุณพ่อก็เดินออกมาจากห้องทำงานทันที

" คือ... " จะตอบอะไรดีล่ะ โอ๊ยย! ฉันอยากจะบ้าา!! ><'

" คืออะไร! แล้วนี่เธอไปทำอะไรมา ทำไมหน้าแดงแบบนั้น "

ไม่แดงก็บ้าแล้วว! พอไม่ได้ดังใจอีตาบ้านั้นก็เอาแต่กอดฉันตลอดทางเลย อายคนอื่นเป็นบ้า!! ฮึ่ยยย!! คิดแล้วหมันใส้!!

" ปล่อยมือฉันได้แล้วมั้ง ถึงบ้านละ ฉันไม่หนีไปไหนหรอก "

ฉันสะปัดมือออกจากมือของอีตาบ้านั้นกุมมือฉันมาแล้วลากกกกกก มายันนี่น่ะ!!

" ผมพากลับมาแล้วครับ ^^ " ตาบ้านั้นพูดแล้วยังมีหน้ามายิ้มอีก มันมีอะไรหน้ายิ้มไม่ทราบ!!

" อ้อ! ขอบใจมากนะ รู้จักกันรึยังล่ะ "

" ไม่ค่ะ แล้วก็ไม่อยากรู้จักด้วย "

ฉันแทรกขึ้น แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง

ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้นอ้ะ ตอนนี้ เกลียด! ๆๆๆๆๆ เกลียดหมอนั้นที่สุดอ้ะ!!

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา