Dear my love

9.5

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.24 น.

  31 ตอน
  13 วิจารณ์
  32.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

20) งานอบรม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“แอม วันนี้พี่อายเรียกให้ไปช่วยอบรมพนักงานใหม่ซักหน่อยหน่ะจะไปด้วยกันไหม”

“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเราอยู่เฝ้าร้านดูแลให้เองเผื่อมีปัญหา”

“ได้ค่ะที่รัก งั้นเราไปละ”

“ตั้งใจทำงานนะคะ จุ๊บ”

 

          ฉันจุ๊บปากแอมเบาๆเหมือนที่ทำทุกวันก่อนออกจากบ้านหรือแยกกันก่อนจะลงรถไปทำงาน แต่วันนี้ฉันคงต้องไปส่งแอมที่ร้านแล้วค่อยวนกลับไปอบรมพนักงานที่ร้านพี่อาย เพราะดูเหมือนว่าเด็กๆสมัยนี้จะไม่ค่อยเชื่อฟังกันซักเท่าไหร่ และพี่อายอายุก็เริ่มเข้าหลัก4ไปแล้ว ก็เลยลำบากในการควบคุมพนักงานเนื่องจากร้านนี้เป็นร้านแรกที่มีคนรู้จักมากและค่อนข้างเป็นกิจการที่ใหญ่โตพอสมควรดังนั้นจะให้พนักงานที่พึ่งเข้ามาใหม่ทำให้ชื่อเสียงของร้านพังไม่ได้ ฉันจึงต้องไปอบรมรุ่นน้องแทนพี่อาย

 

          พอฉันไปถึงร้าน Make you love พนักงานเก่าที่เคยรู้จักกันแต่เป็นรุ่นน้องฉัน 1-2 ปีก็ทักทายกันตามปรกติ ร้านนี้มีการปรับปรุงใหม่ค่อยข้างเยอะอยู่พอสมควรเพราะฉันก็ไม่ได้มาหลายเดือนอยู่เหมือนกัน แต่ก่อนที่การอบรมจะเริ่มพี่อายได้มากระซิบบอกก่อนว่า “ปลาย พี่ขอโทษนะ พี่ขอเลื่อนการอบรมไปตอนเที่ยงได้ไหม” ฉันก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรเพราะมีแอมดูแลร้านอยู่แล้ว

 

          ฉันเลยสวมบทบาทกลับมาเป็นพนักงานเสิร์ฟชั่วคราว พอฉันใส่ชุดพนักงานพนักงานเก่าที่รู้จักฉันก็เข้ามาชมเชยเพราะชุดยูนิฟอร์มของร้านได้เปลี่ยนใหม่ให้น่ารักกว่าเดิม ให้เข้ากับโทนสีนุ่มนวลของร้าน ฉันคุยกับพนักงานเก่าซักพักนึงแล้วค่อยปลีกตัวไปบริการลูกค้า คงจะเป็นเพราะฉันสูงขึ้นละมั้งทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

 

          ลูกค้าที่พากันมาก่อนหน้านี้ก็ขอรับออเดอร์เพิ่มหรือไม่ก็เรียกมาถามบ้างจนฉันเกือบบอกปัดไม่ได้ ได้แต่ปฏิเสธแบบสุภาพไป สักพักนึงที่ฉันมาช่วยที่ร้านก็มีพนักงานใหม่มาขอถ่ายรูปฉันน้องคนนี้บอกว่าฉันน่ารักดีเลยขอถ่ายรูปไปแชร์ในเฟส ฉันก็ไม่ใช่คนหวงตัวอะไรนักก็เลยให้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันไป

 

//ห้องประชุมพนักงาน

 

“รู้สึกอยากกลับมาทำงานที่นี่อีกครั้งจังเลยคะพี่อาย”

“แหมๆ น้องปลายก็ทำงานให้พี่อยู่ไม่ใช่เหรอคะ ที่พี่บอกให้ไปคุมกิจการสาขาที่ 2 หน่ะ”

“ก็ใช่อยู่หร่อกคะ แต่บางทีก็อยากทำงานเป็นลูกจ้างบ้างงะ -3-”

“ยังขยันเหมือนเดิมเลยนะ พี่ละอยากได้น้องสาวแบบน้องปลายจริงๆเลยน๊า”

“ตอนนี้ก็เป็นน้องที่น่ารักของพี่อายอยู่เหมือนเดิมละคะ อิอิ ^^”

“จ้า แล้วไม่ไปเปลี่ยนชุดเหรอจ๊ะ พนักงานมากันเกือบครบแล้วนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากให้มันดูตึงเครียดเกินไปพนักงานจะได้มองว่านี่ไม่ใช่การบังคับแต่เป็นการขอร้องให้ช่วยกันดูแลกิจการต่างหาก”

“ความคิดดีนะเนี่ยเก่งมากจ๊ะ”

 

          หลังจากที่ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะประชุมก็มีเสียงซุบซิบคุยกันบ้างมันก็ไม่แปลกที่มีใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้าจู่ๆก็มาเป็นพนักงานมาช่วยทำงานแถมยังเป็นหัวหน้าในการอบรมครั้งนี้ซะด้วย ฉันจึงเริ่มการอบรมด้วยการถามสารทุกข์สุกดิบกันก่อน การอบรมดำเนินไปได้ด้วยดี น้องๆพนักงานใหม่อาจจะมีคนที่ชอบตีตัวห่างบ้างแต่พอได้คุยกันไปเรื่อยๆก็ได้ลดระยะห่างนั้นลง

 

          ฉันมีเวลาไม่มากในการอบรมนี้ เพราะพี่อายบอกว่าจะปิดร้านแค่ชั่วคราวเท่านั้น มีออเดอร์อีกหลายคิวที่ต้องทำไว้รอลูกค้าที่มาจองไว้ ตอนนี้พนักงานประจำกำลังพยายามเร่งทำให้แทนอยู่ ฉันเลยคิดแผนใหม่ปรับเปลี่ยนบรรยากาศการคุยอบรมกลายเป็นรุ่นพี่มาเจอรุ่นน้องแทน ด้วยนิสัยความอัธยาศัยดีที่ฉันติดมาจากแอมทำให้ฉันคุยกับพนักงานใหม่ได้ง่ายขึ้นพอเวลาใกล้จะหมดฉันเลยเสนอให้พนักงานใหม่ทุกคนฟังว่าถ้าหากใครมีข้อสงไสอะไรยังไง ให้ลองดูวิธีการของพนักงานประจำหรือดูฉันเป็นต้นแบบก่อนค่อยไปปรับปรุงเป็นของตัวเองก็ได้เช่นกัน เพราะวันนี้ฉันต้องอยู่ที่ร้านนี้ทั้งวันอยู่แล้ว

 

          เมื่อการอบรมจบลงฉันก็ไปช่วยพนักงานประจำทำเค้กเพิ่มเพื่อรองรับลูกค้าในตอนบ่าย อาจจะมีพนักงานประจำบางคนที่ยังไม่รู้จักฉัน พึ่งเคยเห็นฉันทำเค้กครั้งแรกก็มีตกใจอยู่บ้าง ก็แน่ละนะ ฉันทำงานกับพี่ปลายมาตั้งแต่ม.6แล้ว แต่ตอนนี้อายุฉันก็.... อืม... นะมันผ่านล่วงเลยมาหลายปีแล้ว ทำให้ความเชี่ยวชาญในการทำเค้กมากขึ้นเป็นเรื่องปรกติ

 

          เมื่อถึงเวลาเปิดร้าน มีลูกค้าบางคนที่มาแอบเต๊ะอั๋งฉันบ้างจนฉันเกือบจะต่อยหน้าหงายแต่ก็ต้องระงับอารมณ์ไว้ก่อนเพราะฉันไม่อยากให้ร้านนี้ต้องมีชื่อเสียมากกว่าชื่อเสียง ฉันเลยด่าแบบอ้อมๆไปบางคนก็มาขอเบอร์บ้างอะไรบ้าง ฉันเลยโชว์แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ดูแล้วพูดว่า “ฉันมีภรรยาแล้วคะ” หลังจากนั้นลูกค้าที่เคยจ้องจะมาขอเบอร์ก็พากันเงียบเป็นแถบๆ ‘เฮ้อ... ทำไมจู่ๆจ้องจะมายุ่งวุ่นวายกับฉันอยู่ได้ฉันก็รำคานเป็นเหมือนกันนะ’

 

          เมื่อร้านใกล้ปิดฉันก็เริ่มมานั่งพักหลังเค้าท์เตอร์แล้วหลังจากที่ฉันนั่งได้ไม่นานก็มีพนักงานใหม่มาขอคำปรึกษาบ้างเรื่องการปฏิเสธลูกค้าในยามที่ลูกค้านั้นพยายามดึงตัวไว้ไม่ให้ทำงานต่อ หรือไม่ก็จะมาเต๊ะอั๋งเหมือนที่ฉันพึ่งเจอมาหมาดๆ บางคนก็มาปรึกษาปัญหาหัวใจบ้าง การทำตัวให้ถูกต้องบ้าง ซึ่งคำถามที่มาถามฉันเริ่มไม่ตรงประเด็นกับเรื่องงานและเปลี่ยนเป็นการคุยแบบ Girl Talk แทนฉันเลยไม่ได้พูดคุยอะไรมากเพราะฉันไม่ถูกกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่

 

          มีเด็กคนนึงเข้ามาถามเรื่องงานแทรกเอาไว้ทำให้ช่วยฉันได้ทัน ฉันเลยถามแบบตัดจบไปว่า “ทำไมถึงไม่ลองไปคุยกับพี่อายบ้าง” ก็มีพนักงานหลายคนที่ตอบตรงกันคือเกร็ง ไม่กล้าคุยด้วย อาจจะเป็นเพราะพี่อายเป็นผู้ใหญ่เลยไม่กล้าปรึกษา บางคนก็กลัวสายตาพี่อาย ฉันเลยแนะนำวิธีเข้าหาพี่อายในรูปแบบที่ต่างกันออกไป เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะมาสนิดกับผู้จัดการร้านใหญ่แบบนี้ถ้าเป็นฉันคงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน

 

เธอเท่านั้นยังคงสำคัญ หัวใจฉันยังเป็นของเธอ

เธอคนนี้พิเศษเสมอ อยากบอกรักเธอ- ติ๊ด!

 

“ฮะโหลคะ”

“ที่รักคะ อบรมเสร็จหรือยัง”

“เสร็จแล้วจ๊ะ อีกซักพักเค้าก็จะกลับร้านแล้วจ๊ะ”

“จ้า กลับมาไวๆนะคิดถึง”

“จ้า” พอฉันวางสายฉันก็โดนยิงคำถามมาจากน้องๆทั้งหลายจนฉันมึนหัว

“พี่มีแฟนแล้วเหรอเค้าหล่อไหม”

“พี่ทำงานอยู่ที่ไหนคะ”

“พี่แต่งงานแล้วเหรอ” ฯลฯ

“อ....เอ่อ.... ตอนนี้พี่ไม่สะดวกตอบนะคะไว้พี่จะมาใหม่นะ ถ้าจะแวะร้านพี่ทำงานอยู่ก็มาแวะได้นะ ร้าน Make you love สาขาที่ 2 ที่อยู่ตรงถนน xxx หน้าโรงเรียนzyz นี่ละค่ะ^^”

“ว้าว ดีจัง”

“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วค่ะ บายค่ะทุกคน”

“อ้าวปลายจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ”

“ค่ะพี่ หนูจะกลับร้านแล้วค่ะ สวัสดีค่ะพี่อาย”

“จ้า สวัสดีจ๊ะน้องปลายเดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ” หลังจากที่ฉันได้ลาพี่อายเรียบร้อยแล้วพอฉันหันหลังให้เท่านั้นแหละ ก็เริ่มมีเสียงเจี้ยวจ้าวมาจากที่พี่อายยืนอยู่

‘หนูขอโทษนะคะพี่อาย ไว้คราวหลังหนูจะชดเชยให้ค่ะ TT’

 

//ร้าน Make you love สาขาที่ 2 ณ ห้องพนักงาน

 

“กลับมาแล้วจ้าแอม”

“พูดอย่างกับกลับมาบ้านแหน่ะ”

“ก็จริงอะ อยู่นู้นวุ่นวายไปหมดเลยโดนลูกค้าเล็งไว้ตลอดเลยอ่า” ฉันเริ่มอ้อนแอมเพราะความเหนื่อยที่ต้องไปดูแลอบรมพนักงานใหม่

“เอาน่า ก็ปลายสวยนี่นาเพราะอย่างนั้นไงเราถึงได้หึงคราวหน้าถ้าได้ไปเราคงต้องไปด้วยซะแล้วซิ”

“แอมน่ารักกว่าเยอะ”

“จ้าๆ จะเลิกอ้อนแล้วไปทำงานได้รึยังจ๊ะ”

“งะ ไม่ไปได้ไหมวันนี้เหนื่อยแล้วว”

“ไม่ได้ค่ะ เป็นหัวหน้าก็ต้องขยันให้ลูกน้องเห็นซิ” ในขณะที่แอมดุฉันอยู่ฉันก็เห็นพวกพนักงานบางส่วนมาแอบฟัง/แอบดูอยู่มุมประตู

“งั้นจุ๊บปากหน่อยจะไปทำงานละ” แอมยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บปากฉันแปบนึ่งแล้วค่อยจูงมือ(หรือลาก?) ฉันไปทำงานต่อ

 

New characters

 

ติ๊ง~[Line]

 

[My friend1: เฮ้ยแก วันนี้ฉันเจอรุ่นพี่ที่เคยทำงานอยู่ที่ร้านของพี่ฉันทำตอนนี้ด้วยอะ สวยมากเลย]

[### : ไหนฉันขอดูรูปหน่อย]

/you send a photo\

[### : สวยจริงๆด้วย พนักงานใหม่เหรอ]

[My friend1: ดูท่าว่าจะไม่น่าจะใช่เพราะรู้จักพี่ฉันด้วย น่าจะชื่อปลายมั้ง เห็นผู้จัดการบอกว่าเขาเป็นคนดูแลสาขาที่ 2 ที่อยู่ใกล้บ้านแกไง]

[### : อ๋อ~ น่าสนแห่ะ]

[My friend1: แกจะจีบเขาเหรอ]

[### : ใช่ ฉันชอบเขา]

[My friend1: แกจะบ้าหรือไง เขาแต่งงานแล้วนะถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ]

[### : แกก็คอยดูละกัน]

“ถ้ามันจำเป็นต้องแย่ง ฉันก็ต้องทำเพราะฉันก็มีหัวใจของฉันเหมือนกัน!”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา