Dear my love

“แอม!! ช่วย.... อุ๊บ!!” ฉันถูกปิ่นปิดปากเอาไว้อย่างรวดเร็วจนฉันตกใจแต่ฉันเห็นสีหน้าของปิ่นที่ดูท่าว่ากำลังกระวนกระวายอยู่นั้นฉันก็ค่อยๆสงบลง

“หนูขอโทษ พี่เจ็บมากไหมอารมณ์มันพาไปเอง” พอปิ่นสังเกตุว่าฉันไม่มีทีท่าจะขัดขึ้นแล้วก็จับเสื้อกล้ามของฉันปิดหน้าอกหน้าใจของฉันเหมือนเดิมแล้วค่อยๆออกห่างฉันจากที่ขาฉันโดนล็อคไว้อยู่และแสดงท่าทีให้ฉันลุกขึ้นเพื่อที่จะแก้มัดให้แต่ทว่า....

แกร๊ก!! ตึง!! แอมเปิดประตูที่โดนล็อค(ซึ่งไม่รู้ว่าล็อคตอนไหน)เข้ามาพร้อมกับเด็กคนนึง ทั้งสองคนต่างพากันยืนอึ้งไม่แพ้กันพอแอมตั้งสติได้แอมก็เลยรีบเดินมาทางฉัน

เพี้ย!! แอมจับปิ่นตบหน้าแรงซะจนต้องหันไปตามแรงเหวี่ยง

“ยัยเด็กเหลือขอ! ตอนที่แกแกล้ง ฉันไม่โกรธแกเลยด้วยซ้ำฉันรู้ว่าทำไมแกถึงทำมันเป็นเรื่องปรกติของผู้หญิงอยู่แล้ว!! แต่ทำไมแกถึงมาทำแบบนี้!!”

เพี้ย!! เพี้ย!! แอมตบหน้าปิ่นซ้ำอีก2ครั้ง แต่ปิ่นก็ไม่ตอบโต้และก้มหน้ารับผิด

“ฉันอุตส่าไม่เอาเรื่องแกแล้วแต่แกมาทำกับฉันแบบนี้ฉันยกโทษให้ไม่ได้!! ต่อไปนี้ฉันไล่แกออก!! และอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าแกอีกนะอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

          เมื่อแอมเริ่มด่าปิ่นก็ก้มหัวยอมรับผิดแต่โดยดีฉันเลยส่งสัญญาณให้เด็กที่มาด้วยกับแอมแก้มัดให้ฉันหน่อยเพราะฉันชักจะเจ็บข้อมือซะแล้วซิ พอฉันได้แก้มัดจนเสร็จแล้วฉันก็เดินไปห้ามแอมที่กำลังจะง้างมือตั้งฉากกับพื้นโลกตบอีกรอบ ปิ่นเลยไหว้ขอโทษขอโพยไปฉันก็ยกโทษให้ถ้าทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ แต่ดูท่าว่าคุณภรรยาสุดที่รักของฉันจะยังอารมณ์ขึ้นไม่หาย นี่สิเรื่องใหญ่

//ห้องนอน

          พอฉันกับแอมขับรถมาถึงบ้านฉันก็โดนแอมสั่งให้ไปอาบน้ำทันที ฉันไม่รู้ว่าแอมจะทำอะไรหรือจะแอบไปร้องไห่รึปล่าวฉันกังวลเหลือเกิน ฉันกลัวว่าแอมจะเสียใจฉันไม่อยากเห็นแอมร้องไห่ ฉันไม่ชอบเอาซะเลย.... พอฉันอาบน้ำเสร็จแอมก็เดินสวนทางฉันเข้าห้องน้ำพอดี ฉันเลยไปนั่งรอแอมที่ริมเตียง

แกร๊ก! แอ๊ดด~‘อ๊ะ แอมออกมาแล้ว’ พอฉันหันหน้าไปหาแอมฉันก็ต้องตะลึกพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

“อ....เอ่อ....แอม... ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าอะไรหน่อยละ”

“…..”

          แอมไม่ตอบฉันแล้วเดินเช็ดตัวมาเรื่อยๆจนมาอยู่ตรงหน้าฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะเห็นร่างกายของแอมมาหมดทุกส่วนแล้วก็เถอะ ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังไม่ชินถ้าหากแอมเดินมาหาฉันแบบนี้โดยไม่มีความเขินอาย เลยกลายเป็นว่าคนที่อายกลับเป็นฉันที่จ้องแอมอยู่

“ถอดชุดนอนออก เราไม่ได้สั่งให้ใส่ชุดนอน”

“หะ?”

“อย่าให้เราพูดซ้ำ”

“ด....ได้เดี๋ยวนี้เลยคะ” ฉันรีบถอดชุดนอนของฉันออกจนเหลือแต่บราสีม่วงอ่อนกับแพนตี้น้อยๆของฉัน

‘เขินชิบ (_/////////////_)’

          หลังจากนั้นแอมก็ไม่พูดอะไรอีกแต่การกระทำของแอมทำให้ฉันรับรู้ได้จากจูบที่บดเบียดปากฉันพร้อมกับกัดหยอกจนเลือดซิบๆออกมานิดหน่อย แต่ฉันก็ไม่โกรธแอมหร่อกนะ เพราะฉันรู้ว่าตอนนี้แอมกำลังหึงมาก เลยปล่อยให้แอมทำตามใจกับร่างกายฉัน ตอนนี้แอมกำลังขยัมหน้าอักหน้าใจของฉันอย่างดุเดือดแล้วค่อยพลักฉันให้เอนตัวลงไปนอนบนเตียง แอมค่อยๆเอามือลูบแพนตี้น้อยๆของฉันแล้วก็ค่อยๆบรรเลงเพลงรักต่อทั้งคืน จนวันต่อมาฉันต้องให้โทรบอกพนักงานที่ฉันสนิดด้วยให้ดูแลร้านให้ เพราะฉันเห็นว่าเขามีน่าจะดูแลร้านได้ดีอยู่พอสมควร

          ทำไมฉันต้องให้พนักงานดูแลร้านแทนงั้นเหรอ? ก็แอมโมโหมากตอนกำลังดำเดินกิจกรรมรักกันแอมเล่นดุเดือดมากๆจนบางทีฉันก็กลัวเลยละ และสภาพฉันตอนนี้ฉันคงพูดได้ว่าถ้าหากพนักงานคนใดคนนึงมาเห็นคงหมดกันละภาพลักษณ์ฉัน ฉันลุกแทบไม่ได้เรี่ยวแรงหายไปหมด เอวก็ปวด สงไสฉันจะต้องจำไว้และบันทึกเป็นรายการพิเศษที่ต้องจดจำไว้ให้ดีว่าห้ามทำให้แอมหึงเด็ดขาด ถ้าไม่งั้นฉันคงจะต้องอยู่ในสภาพนี้อีกแน่ถ้าคืนดีกันแล้ว

“ปลาย เราทำข้าวต้มมาให้กินซะ”

“ป้อนเค้าหน่อยแรงเค้าไม่มีแล้วว”

“งั้นทีหลังก็อย่าทำให้เป็นห่วงแบบนี้อีกนะ หลังจากนี้ 1 สัปดาห์ไปดูแลเอกสารในห้องพนักงานอยู่คนเดียวเลย”

“งะ ต....แต่...”

“ไม่มีแต่”

“QAQ....”

          ก็ตามนั้นละคะ TT ฉันโดนสั่งให้ไปดูแลเอกสารของร้านในห้องพนักงาน 1 สัปดาห์เป็นการลงโทษที่ฉันไม่ระวังตัวเอาซะเลยเรื่องการถึงเนื้อถึงตัวของปิ่น

          หลังจาก 1 สัปดาห์ผ่านไปฉันก็ลงมาทำงานเป็นพนักงานช่วยเสิร์ฟตามปรกติ แต่ก็ยังทำตัวได้ไม่สะดวกนักเพราะว่าถ้าไม่ยุ่งจริงๆแอมจะไม่ให้มาเสิร์ฟเลย แต่จะให้ไปคุมที่เค้าท์เตอร์แทนแต่คราวนี้ฉันก็ต้องเป็นฝ่ายหึงแอมบ้างเพราะว่าแอมก็น่ารักใสๆสไตล์เด็กมัธยมอยู่ ด้วยความที่เป็นคนตัวเตี้ยแลดูน่าถนุถนอมฉันเลยเกือบไปมีเรื่องกับลูกค้าเหมือนกัน แต่ก็ต้องตกอยู่ในความตะลึงเข้าไปอีกเมื่อน้องปิ่นเข้ามาในร้านกับเด็กอีกคนหนึ่งในฐานะลูกค้า

“สวัสดีค่ะพี่ปลาย”เด็กน้อยทั้งสองคนเดินมาแล้วไหว้ทักทายฉัน

“อ....เอ่อ.... สวัสดีจ๊ะ”

“ไม่ต้องกลัวหร่อกค่ะหนูไม่ได้มาจีบพี่แล้ว หนูจะมาขอโทษแล้วก็จะมากินเค้กด้วยใช่ไหมคะที่รัก ^^” ปิ่นหันไปยิ้มให้เด็กที่มาด้วยกันพร้อมกุมมือกันไม่ปล่อย เอ๊ะ มันยังไง ￣□￣

“ใช่คะ” หลังจากที่ฉันยืนงงซักพักนึงพี่อายก็เดินมาข้างๆปิ่น

“สวัสดีจ้าน้องปลาย พี่จะพาน้องสะใภ้มาเปิดตัวหน่ะจ๊ะ”

“น้องคนนี้เป็นน้องของพี่อายเหรอคะ?”

“ใช่จ๊ะ นี่น้องสาวพี่ชื่อธาร ที่พี่เคยเล่าให้ปลายฟังไง”

“อ๋อ....” แล้วจู่ๆฉันก็รู้สึกว่าแอมมากอดแขนฉันไว้แล้วจ้องน้องปลายอย่างกินเลือดกินเนื้อ

          ฉันเลยอธิบายไปแต่แอมก็ยังไม่ไว้วางใจปิ่นอยู่ดีก็เลยพากันเลือกเค้กที่จะกินแล้วไปหาโต๊ะนั่งคุยกันตามประสาพี่น้องมาเจอกัน พี่อายเล่าให้ฟังเรื่องปิ่นโดนน้องธารสวดไปชุดใหญ่ ก็พากันนั่งเฮฮากันตามประสาสาวๆคุยกันซักพักนึงพี่อายก็ขอตัวกลับก่อนเพราะออกจากร้านนานไม่ได้ ส่วนปิ่นกับธารก็จะอยู่ที่ร้านอีกซักพักนึงแล้วค่อยกลับ

//บนรถ

“เฮ้อ... เราก็นึกว่าที่น้องปิ่นกลับมาจะสร้างความวุ่นวายซะอีก ที่ไหนได้มาเปิดตัวแฟนที่เป็นน้องสาวของพี่อายซะงั้นอะ”

“นั่นสิเนอะ แต่แอมนี่เข้ามากอดแขนเราแสดงอาการหึงอย่างชัดเจนเลยแห่ะ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” ฉันขำนิดๆกับความน่ารักของแอมที่หึงออกหน้าออกตาแบบนั้น

“แล้วจะทำไมล่ะ ก็เราหึงของเรานี่นาถ้าเกิดว่าเราไปทำตัวเงียบๆไม่ตอบโต้แบบนั้นอีกปลายอาจจะโดนแย่งไปก็ได้”

“ฮ่าๆ จ้าๆเราไม่ไปไหนหร่อกน่าอยู่แบบนี้ก็มีความสุขแล้วละคะที่รัก” ฉันยื่นมืออีกมือนึงไปลูบหัวแอม

“บู่~ (╯3╰)” ให้ตายซิน๊า หึงน่ารักๆแบบนี้จะทำให้หึงบ่อยๆดีไหมเนี่ย