Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

9.6

เขียนโดย นามเอ๋อๆนิยายอึนๆ

วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.07 น.

49 chapter

24 วิจารณ์

42.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 00.16 น. โดย เจ้าของนิยาย

47) เหลือฮันบยอล..100%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เฮ้ออออออ!!! เหงาจังวะครับ

"คุณชายทั้งสองจ้ะ ใกล้จะเปิดเทอมกันแล้ว เตรียมพร้อมกันรึยัง" เสียงคุณนายโซวอนพูดขึ้นขณะรับประทานอาการเช้า

"ไม่พร้อมเลยฮะ แม่ คิดดูสิ อลิซไม่ติดต่อผมมาจะอาทิตย์กว่าแล้วนะ โทรไปก็ไม่รับอ่ะแม่~~" โฮวอนว่างอย่างกระเง้ากระงอด

"อลิซยุ่งๆรึเปล่าลูก.."คุณนายโซวอนพูดปลอบใจลูกชายคนเล็ก

"ยุ่งถึงขนาดไม่โทรมาบ้าง เลยหรอฮะ"

"ไม่หรอกน่า แล้วฮันบยอลล่ะลูก"ก่อนจะวกไปถามลูกชายคนโต ที่นั่งกินข้าวเงียบๆ

"เหมือนกันครับ.."

"เอ่อ...แม่ว่าไม่มีอะไรหรอกมั้งจ้ะ" คุณโซวอนพูดออกมา เมื่อลูกชายคนโตตอบออกมานิ่งๆเสียยิ่งกว่าอะไร

Rrrrrrrr...

เสียงมือถือของโฮวอนดังขึ้น

รีบหยิบขึ้นมาดูอย่างไวแล้วก็ฉีกยิ้มกว้าง จนคนเป็นแม่ยิ้มตาม

'คิดถึงอ่าาา หายไปไหนมาเนี่ย"ติดจะเหวี่ยงนิดๆ

(เอ่อ..คือโฮวอน ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ติดต่อมาเลย พอดีชั้นยุ่งๆ เรื่องวีซ่านิดหน่อย)

'หืม?! ทำไม'

(.......)

'พูดสิอลิซ เกิดอะไรขึ้น'

(มี๊ชั้น.....เอ่อ....จะส่งชั้นไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะ ชั้นขัดไม่ได้เลย) ปลายสายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

เมื่อได้ยินคำตอบ ทำเอาโฮวอนนิ่งค้างไปชั่วขณะ รู้สึดใจหล่นตุบไปอยู่ที่พื้น

'.........'

(โฮวอนนาาา....อย่าเงียบสิชั้น ใจไม่ดีนะ)

'........'

(ถ้านายไม่พูด.....งั้นช่วยส่งมือถือให้ฮันบยอลที)

อลิซเอ่ยออกมา โฮวอนที่พอรับรู้ ก็ยื่นส่งมือถือไปให้พี่ชายฝั่ตรงข้าม ฮันบยอลเลิกคิ้วงงๆ ก่อนจะรับมาคุย

'ฮัลโหล...'

(พี่บยอล...)

เมเบล??

'อืม....ว่าไงหายไปเลยนะเราไม่คิดถึงพี่หรอ มีปัญหาอะไรรึเปล่า'

ฮันบยอลเปิดประเด็นทันที แม้ในใจมันจะรู้สึกหวิวๆ กับคำตอบในอีกไม่กี่วิก็ตาม

(คิดถึงสิคิดถึงมากที่สุดเลย....พอดีมือถือเค้าพังน่ะแล้วนี้ก็มือถือ

อลิซ คือที่โทรมา...

มีเรื่องจะบอกน่ะ)

เมเบลพูดด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ

'พูดมาเถอะ เมเบลพี่รอฟังอยู่'

(ม๊า.......ม๊าจะไม่ให้เค้ามาเกาหลีแล้วอ่า แต่จะส่งเค้ากับไอลิซไปอเมริกาแทน ขึ้นเครื่องคืนนี้แล้ว เค้าเลยอยากโทรมาลาพี่บยอล.....แต่พี่บยอลไม่ต้องห่วงนะยังไงเค้าก็รักพี่บยอลคนเดียวเท่านั้น...พี่บยอลรอเค้ามั้ย)

'..........อืม รอสิ ไม่ต้องกังวลนะ ตั้งใจเรียน สิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ต้องดีที่สุด'ฮันบยอลพยายามใช้เหตุผล มากกว่าที่จะมางอแง แม้ในใจจะเจ็บปวด ที่การรอของเค้ามันไม่ปรากฎ

ผล

แต่ไม่ว่าจะยังไง....คนที่เค้ารักก็คงมีแค่เธอแล้วล่ะ

คุณนายโซอนมองสลับไปมา ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

วันเปิดภาคเรียนแรก ก็มาถึง ทุกคนต่างมีสีหน้าที่สดชื่น ดีใจที่ได้เจอเพื่อน ได้คุยได้เล่นกัน ต่างเเต่งตัวสวยงามในชุดนร. ทำผมเผ้าให้ดูดีเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดูดี กว่าเดิม และมีความสุขกับปีการศึกษาใหม่นี้

เมื่อเปิดเทอมใหม่มานี้ โฮวอนกับฮันบยอลก็ต้องแยกกันมาเรียน ฮันบยอลที่ตอนนี้ก็โตเป็นหนุ่มขับรถยนต์สปอร์ตคันแพงที่พ่อซื้อให้ตนจริงๆก่อนกลับแคนนาดา เนื่องจากสอบติมมหาลัยชื่อดัง ของเกาหลี ส่วนโฮวอนแม้ตัวเองก็มีแต่ก็ยเลือกที่จะไม่ขับ ยังคงโดยสารมากับรถของที่บ้านหรือไม่ก็เดินตากลม หรือปั่นจักรยาน

.......ปั่นจักรยาน ที่มีคนเคยซ้อน มีเสียงใสๆน่ารักพูดข้างหูตลอดทาง....แต่วันนี้มันไม่มี!!!! มันไม่มี!!!!

ตอนนี้คงใช้ชีวิต ไฮสคูล โดยมีไอ้พวกฝรั่งหน้าหล่อรุมหน้ารุมหลังแหง๋ๆ คิดแล้วเคือง!!

เดี๋ยวส่งคงตามสืบ แล้วสั่งเก็บแม่งให้หมด!!

"โหย! ไอ้เพื่อนปาร์ค รับ ทำหน้าให้มันแฮปปี้หน่อยดิวะ ทำหน้าอย่างกะขี้ไม่ออกนะมึง"เสียงไอคยองโฮคนเตี้ยเพิ่มเติมเติมคือความสูง ที่จุดรวมพลคนหล่อ

"มึงจะให้กูเดินฉีกยิ้ม ตาเยิ้มตั้งแต่ประตู ร.ร เข้ามาเลยมั้ย พอดี คนเค้าหาว่ากูบ้ากันหมด" โฮวอนว่าหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนทิ้งตัวลงนั้งข้างจุนโฮพร้อมซบไหล่มัน

"อันนั้นเวอร์ไปล่ะ แล้วนี้ไปเชี่ยไรเนี่ย มาซบลงซบไหล่กูเนี่ย!!" จุนโฮว่าผลักหัวโฮวอนออกอย่างไม่จริงจังนัก

"กูเหงา!!!!!!! กูเบื่อ!!!!!!" อยู่ดีๆคนที่ซบไหล่จุนโฮอยู่ก็ผงกหัวขึ้น มาพร้อมโวยวายเสียงดังไม่สนใจใคร

"เชี้ย!!! เบาๆดิวะ ไอห่า!!" จีโฮกระโดดปิดปากแทบไม่ทัน ก่อนจะปล่อยให้มันเป็นอิสระ เพราะท่าทางน่าจะหยุดแล้ว.....

"อ้ากกกกกก!!!! กูคิดถึงอลิซ!!!!!! ได้ยินม้ายยยย!!!! "

มันกลับเงยหน้าแหกปากกับต้นไม้เสียงลั่นเลยครับ สพึรงกันทั้งโรงเรียน ใครจะคิดว่า โฮวอนสุดหล่อคนคูลมาตลอด จะมาตบะแตกตอนม.6 แหกปากเสียงดังเป็นเด็ก เพราะแฟนไม่กลับมา

"แม่งเอ้ย!!! ถ้ามจะแหกปากขนาดนี้ ไม่ไปประกาศ หน้าเสาธงเลยล่ะสัส" คยองโฮว่าเอือมๆ พร้อมโบกหัวไปที

"เห้ย! มาตบหัวกูไมวะ" โฮวอนหันมาถามหน้าตาเอาเรื่อง

"กูพอใจ.."คยองโฮ ตอบมาอย่างไม่เกรงกลัว

เออ!!! กูยอม

"มึงนี่บ้าชิบหาย!!" จีโฮว่าส่ายหน้าเอือมๆ

"ชิ!! ไม่มีเข้าใจกูหรอก เชอะ! ไอ้พวก...เพอร์เฟก ไอพวกเลว! ไอห่า! กูไปก็ได้ โว้ย!" โฮวอนลุกขึ้นทำหน้างอเบะปากบ่งบอกว่างอน ก่อนจะด่าออกมาแบบ ไร้ซึ่งความคูล ที่สั่งสมมา

คือ....ถ้ามึงเป็นผู้หญิงก็ดูน่ารักอ่ะนะ

แต่มึงแมนไง! ไอห่าปาร์ค! ไม่ได้ดูเบ้าหน้าเลย สัส!

โฮวอนเดินขึ้นบรรได ด้วยใบหน้าไร้ซึ่งรอยยิ้ม บูดเป็นแกงข้างคืน ก่นจะเดินตาทางโดยไม่สนใจมองหน้าใคร เดินดุ่มๆ ก่อนจะชนเข้ากับคนถือกองเอกสารสูงจนบังหน้า ล้มกระจาย...

หุ้ย!!! ทำไมมันซวยงี้วะ เปิดเทอมวันแีกจะมีไรดีบ้าง ถาม!!

"นี่!! ทำไมดินไม่ดูทางเลย ห้ะ!" โฮวอนกลายเป็นคนขี้วีน ขี้เหวี่ยง ก็เมื่อไม่มีอลิซ

แต่เอ่อ.....กูผิดป่าววะครับ กูชนครับจังๆเลยนิ

แต่ตอนนี้ แกล้งสติออบซอ แล้วกัน หงุดหงิด! ว่าหมดล่ะ

แต่ผมมีน้ำใจนะ....ก้มลงช่วยเก็บ หุๆๆ

ผู้หญิงนี้หว่า นี้กูว่า ผู้หญิง บร้ะ! ตายห่าเเล้ว แต่เอาเถอะเนียนๆไปแล้วกัน เส้นผมสั้นประบ่าดัดลอนเซอร์(ถามว่ารู้ได้ไง นี่ตามเทรน์ดแฟชั่นตลอด ผญ.ผช.ดูหมดอ่ะ)ปรกลงมาบังหน้าด้านข้างจนมองไม่เห็นว่าเป็นใคร

แต่รูปร่างท่าทางแปลกๆ....

"ไม่ต้องช่วยเก็บก็ได้ค่ะ.." ผูหญิงที่นั่งเก็บเอกสารอยู่เอ่ยตอบออกมานิ่งๆ

เสียงคุ้นๆ....ไม่ใช่หรอกน่า!!

"ว่าไงนะ..."แกล้งหูบอดครับ

ผญ.คนนั้นเก็บเอกสารจนหมดก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วลุกขึ้นยืนช้าๆ ดังภาพสโลโมชั่น ก่อนเส้นผมที่บังหน้าจะเปิดออก ...

เหี้ย!!!

กูฝันแล้วล่ะ....

ไม่จริง.....

"เซอร์ไพรส!!"

อลิซพูดออกมาเสียงใส ก่อนจะโผล่หน้าออกมาจากกองเอกสาร แล้วฉีกยิ้มกว้างน่ารัก

อลิซ!!!! กูหลอนป่าวเนี่ย!!!

"เฮ้!! โฮวอน หนักอ่ะ ถือไปห้องพักครูให้หน่อย"

อลิซเอ่ยเรียกอีกครั้งโฮวอนก็มองหน้าตนงงๆ อลิซจัดการวางกองเอกสารลงบนมือโฮวอนก่อนจะยกไปวางห้องพักครู

หลังจากทำอะไรเสร็จเรียบร้อย สติที่รอยหายไปของโฮวอนก็กลับมา โฮวอนจัดกานลากอลิซมาที่เนินเขาหลังร.ร เงียบสงบไร้ผู้คน

"เธอโกหกชั้น..."โฮวอนถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

ปล่อยให้คิดถึงเป็นเดือนๆ

ปล่อยให้บ้าเป็นเดือนๆ

"เปล่านะ...ชั้นแค่แกล้งเล่นเฉยๆ "อลิซว่าทำหน้าอมยิ้ม

"......."โฮวอนยังคงนัจ้องหน้ารอฟังอีกคนพูดต่อ

"แต่ว่าๆ.....ไอที่บอกว่าขึ้นเครื่องอ่ะ เรื่องจริงนะ พึ่งขึ้นเมื่อคืนวานเอง แล้วก็รีบมาเลยเนี่ย..."อลิซพูดไปก็กัดปากไป เริ่มประหม่าแล้วนะ มาจ้องหน้างี้

เอาจริงไอเรื่อง ไปอริเมกา นี่เมคเซ็นส์ทั้งเพ แค่อยากลองแกล้งเล่นนิดหน่อยเอง ส่วนเรื่องมาเรียนนี่ ก็ได้คุณแม่ของตระกูลปาร์คจัดเรื่องให้ เท่ากับท่านรู้เรื่องหมด คราวนี้เค้ากับเมเบลมาในฐานะ นร.หน้าใหม่ใสกิ๊ก ไม่ใช่นร.ทุน แม่เค้ากับเมเบล ให้อนุญาติมาเรียน แต่ว่าต้องกลับไทยเดือนละ2-3ครั้งถ้าเป็นไปได้ แน่ล่ะพวกเราทำได้ แต่เราจะไม่พูดถึงบุคคลที่สามเด็ดขาด เดี๋ยวจะเสียหายพอดี...

"....เธอมันร้ายกาจ ทำชั้าคิดถึงแทบแย่ ชั้นจะบ้าเพราะเธอรู้มั้ย"โฮวอนพูดออกมานิ่งๆ สีหน้าไม่แสดงอาการอะไร

"ชั้น..อื้อ!!"

พูดไม่ทันจบประโยค โฮวอนจัดการประกบปากจูบดูดดื่ม แบบไม่ทันตั้งตัว จนอลิซจะหงายหลังแต่โชคดีที่ตัวเองจัดการรั้งเอวบางมาแนบชิดด้วยมือข้างนึงก่อนมืออีกข้างจะยกขึ้นกุมแก้มใสของอีกคน โฮวอนกดจูบจากเนิบนาบ ก่อนจะเพิ่มน้ำหนักเป็น บดเบียดริมฝีปากบาง ขบเม้มดูดดึง ตามแรงอารมณ์ทีแสนคิดถึง ก่อนจะปรับเปลี่ยนอ.ศาใบหน้า เพื่อนให้จูบได้แนบแน่นขึ้น

โฮวอนออกแรงกัดกลีปปากล่างเบาๆ อลิซก็เผยออ้าปากออก อาศัยจังหวะนั้นแทรกลิ้นหนาเข้าไป ทักทายกวาดต้อนชิมความหวานที่ไม่ได้ชิมมาเสียนาน อลิซที่ทำอะไม่ถูก ยกมือที่สั่นน้อยๆขึ้นมาจับไหล่โฮวอนแน่น โฮวอนไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีกนอดจาก โพรงปากอันหอมหวานที่ตนกำลังรุกล้ำอยู่นี้

ลิ้นหนาจัดการเกี่ยวกระหวัดทันที เมื่อเจอลิ้นเล็กของอีกคนที่กระถดหนี และไม่นาน จากนั้น อลิซก็ปล่อยตามเสียหัวใจ ลิ้นทั้งสองพัวพัน กันเสียลืมไปหมดว่าที่นี่ที่ไหน....

โฮวอนละออกจากกลีบปากบวมเจ่อ มาคลอเคลียข้างแก้มใสก่นจะสูดมเสียฟอดใหญ่ ทั้งสองหลับตาพริ้มสุขใจ ก่อนจะวกกลับมารุกรานริมฝีปากบวมเต่อของอลิซต่อ

อยู่ดีๆสติอลิซก็มาเมื่อได้ยินเสียงครางฮึงของโฮวอน

"อืม..."

"อื้อ..ฮ..โฮวอน...ใน.โรง..อืม เรียนนะ"

เหมือนโฮวอนจะรู้แต่ก็ไม่วายแกล้งอีกคนเล่นๆ โฮวอน จัดการจูบเน้นหนักไปอีกที ก่อนจะผละออกมา เจอใบหน้าขึ้นสีน่ารักกับปากสีแดงอ่อนๆจากอาการบวมเจ่อ.....

นี่กูดูดหนักขนาดนี้เลยหรอวะ...!!

อลิซตอนนี้โคตรเซ็กซี่เลยว่ะ.....โอยยยยหื่นจังกู

โฮวอนจัดการรั่งอีกคนมาอยู่ในอ้อมกอด อลิซที่หอบแฮ่กๆก็เริ่มสู่สภาวะปกติ ยอมใก้อีกคนกอดแต่โดยดี

"หืม....ตัดผมใหม่" โฮวอนว่าขณะก้มสูดดมเส้นผมอีกคน

"อื้ม! น่ารักอ่ะดิ้!" แลิซรับคำเสียงใสพร้อมเอียงหน้ามองอีกคน

"มาก! หลงจะตายแล้วเนี่ย!" โฮวนว่ากอดจะกดจมูกลงไปสูดดมความหอมเข้าเต็มปอด

อ้าาาา!! หอมว่ะ หายไปสามเดือม ทำไมหอมฟุ้งงี้วะ