Song of Love to you เพลงรักนี้ขอมอบให้เธอ

6.3

เขียนโดย Nam_Runtori

วันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 16.43 น.

17 ตอน

6 วิจารณ์

16.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2558 18.02 น. โดย เจ้าของนิยาย

8) ไม่รับคำขอโทษ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันต่อมา....

เมื่อคืนนี้ฉันนอนไม่หลับ สงสัยจะมัวแต่คิดเรื่องมาโคโตะ... ต้องลืมๆมันไปซะ! จริงสิ! วันนี้เป็นวันแสดงดนตรีนี่หน่า ยังไม่ได้ซ้อมเลยอ่ะ ต้องรีบไปซ้อมที่โรงเรียนซะแล้ว

ณ โรงเรียน

ถึงแล้วๆ เหนื่อยๆๆ จำได้ว่าวันนี้ซ้อมใหญ่นิ ต้องไปห้องดนตรี

ถึงแล้ว มีคนอยู่เต็มห้อง ทุกคนกำลังมุ่งมั่นในการซ้อม เสียงเปียโนดังขึ้น ชั่งไพเราะเหลือเกินและจะเป็นใครได้นอกจากมาโคโตะ เขาเล่นเปียโนอยู่ ปกติแล้วฉันจะเดินไปหาเขาแต่ตอนนี้ฉันกลับเดินหนี ไม่สนใจเขาหรอก จะเป็นยังไงก็ชั่ง คนแบบนี้น่ะ...

ฉันซ้อมได้ซัก2-3ชั่วโมง แล้วก็เดินออกมาจะห้องดนตรี มันรู้สึกหิวๆน่ะ คิดว่าจะออกไปซื้อขนมกินซักหน่อย

"ไปไหนเหรอ???" เสียงมาโคโตะดังมาแต่ไกล

"...." ฉันไม่ตอบ คนแบบนี้น่ะ ไม่พูดด้วยหรอก ยังจะมีหน้ามาพูดอีก ไอบ้า...

"ตอบสิ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น

"......"

"นี่...โกรธฉันเหรอ"

ฉันหันหน้าหนี ไอบ้านี่...ไอบ้า...บ้า บ้า บ้า

"เรื่องเมื่อวานสินะ... ขอโทษ"

ฉันฟังแล้วมันน่าทะเลาะด้วย เรื่องแบบนั้น! แค่ขอโทษมันจะช่วยอะไรได้!!!!

น้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมาแล้วโดยไม่รู้ตัว....

"ไอบ้า!!! ขอโทษมันจะช่วยอะไรได้!!! นายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไง!!! ทำไมนายถึงเป็นคนแบบนี้!!!"

"ต...ตอนนั้น...ฉันโดนเพื่อนท้าน่ะ ให้ไปเดินกับนานะ..."

"ข้อแก้ตัวบ้าๆ!!! ผู้ชายแบบนี้...ฉันเกลียดที่สุด!!!"

"ฉัน..."

พัวะ!!!!! ฉันตบหน้าเขา รำคาญจะตายแล้ว...ทนไม่ไหวแล้ว!! คนแบบนี้...คนแบบนี้มัน...แย่ที่สุด!!!

"มาริ...."

"หยุดพูดนะ! ไม่อยากจะฟังอีกแล้ว!"

ฉันหันหน้าหนีและวิ่งหนีเขาไป ฉันไม่ได้หันกลับมามองเลยไม่เห็นหน้าของเขา... ไอบ้า...

ในตอนเย็น การแสดงเริ่มขึ้น ฉันเล่นไวโอลินแต่สีโน้ตผิดหลายตัวมาก มันเก็บอารมณ์ไม่อยู่...ไม่ค่อยมีสมาธิเลย แต่มาโคโตะเล่นได้ไม่มีที่ติ แต่ฉันกลับไม่รู้สึกยินดี.. ทั้งๆที่เจอเรื่องแบบนั้นไป แต่กลับไม่รู้สึกอะไรซักนิดเลยเหรอ ไอบ้า.....

พองานแสดงจบฮิโรโตะก็เดินเข้ามาทักฉัน

"ดีมากเลยครับ"

"ไม่หรอก! ;)" ฉันพยายามยิ้ม

"ตอนนี้ก็เย็นแล้ว กลับก่อนนะครับ"

"คร้าาา"

แล้วฉันก็เดินกลับบ้านโดยไม่สนใจมาโคโตะเลย พอกลับมาถึงบ้านก็มีช้อดอกไม้ช้อใหญ่วางอยู่หน้าบ้าน ในช้อมีดอกกุหลาบมากมายหลายสี ทั้งสีแดง สีชมพู สีขาว และอีกหลายสีดูสวยงาม ที่ช้อดอกไม้มีกระดาษใบเล็กๆติดอยู่เขียนไว้ว่า...

"อย่าเศร้าไปเลย ช้อดอกไม้นี้ผมให้ครับ"

จากฮิโรโตะ

ฮิโรโตะ...คงรู้สินะ ว่าฉันรู้สึกยังไง...ไม่เหมือนใครบางคน...

ตอน 7

สารบัญ

ตอน 9