ราคะสวาทซาตานนรก

ชาย3คนนั้นสุดท้ายก็ปล่อยเธอไปเพราะเอริดนึกสงสาร....'ไม่นะรินมันจะต้องไม่เป็นอย่างนั้น!'ร่างบางจินตนาการกับคำว่าพรากพรมจรรย์ไปไกลสำหรับเธอมัยนเป็นสิ่งที่หน้ากลัวเเต่มันกลับสนุกสำหรับเอริด....

ปัง!!เอริดเปิดประตูเข้ามาในห้องเสียงดังเเล้วพูดว่า

"ทำไมไม่ลงมากินข้าวจะรอขบวนเสด็จเหรอ...ฮะ!"เขาพูดอย่างไม่มีเยื่อใยอ่อนโยนหลังจากที่ได้ข้อมูลของเธอมาว่าเธอคือลูกสาวของนาย"เดชา"ที่ตายไปนานเเล้วตอนนี้เธออยู่กับพ่อเลี้ยงเเต่นายเดชาพ่อเเท้หรือฆาตกรฆาตกรที่ฆ่านาย"ชนก"พ่อของเอริด...

"ฉันไม่กิน....มาชวนลงไปกินข้าวเนี่ยจะวางยาพิศเหรอ....ฉันไม่โงถึงขั้นไม่รู้ว่าพ่อฉันเป็นฆาตกร!"เธอตวาด

เพี๊ย!

หน้าระหงหันทันทีที่มือหนาฝาดลงบนหน้ามลของเธอจนเลือดกลบปาก

"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน!!!"

หน้าขาวนำ้ตาคลอเจ็บทั้งหน้าทั้งใจทำไมเธอจะไม่รู้จักเค้าเค้าคนนี้พี่ชายที่เเสนดีในอดีตปัจจุบันเปรียบได้ดั่งซาตาน

ทำไม...เปลี่ยนไป...ขนาดนี้....คำถามเดิมวนเวียนในสมองวกไปวนมากับคำถามเดิมๆที่ยากจะรู้คำตอบ...

"ลงไปกินข้าวเดี๋ยวนี้"คำสั่งที่ฟังดูมีอำนาจดังขึ้นจากปากเอริด

"ไม่!"เสียงหวานกล่าว

"...จะ...ลง...หรือ...ไม่ลง"เขาพูดย้ำเเละเน้นทุกคำ...

"..."สาวน้อยร่างเล็กไม่ตอบเเต่ค่อยๆลุกจากเตียงเเล้วเดินลงบันได

"ก็เเค่นั้น!"ชายหนุ่มบ่นเบาๆ

           'ริน...พ่อฉันตายเพราะพ่อเธอเเต่ผเอิญพ่อเธอมันตายในคุกไม่อยู่ชดใช้กรรมเเต่กรรมนั้นฉันให้เธอรับ'

!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เอ่อออออเเบบว่าเราใกล้สอบเเล้วอยู่ม.1ด้วยมันยากนะ