ํ[Yaoi 18+] Bows & Dragon - ปักศรหัวใจ... นายมังกร

9.0

เขียนโดย Stella

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.57 น.

  3 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,088 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 17.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) Prologue : บทนำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฮึก! อ่าาห์..." 

ผมรู้สึกเจ็บ'ตรงนั้น'ข้างหลัง อย่างแปลกๆ จนเผลอร้องเสียงหลงไปโดยไม่รู้ตัว

 

"มองหน้าฉันสิ..." เสียงทุ้มๆ ของผู้ชายปริศนาคนหนึ่งซึ่งผมพยายามจะมองหน้าเขา แต่มันเบลอไปหมด เห็นแต่เส้นผมของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้มลางๆ กำลังขยับตัวขึ้นลง บนร่างของผม

 

"อ้าาาา!!!" ผมร้องเสียงดังขึ้นเมื่อตัวเริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ

 

"ดีมาก... 'ธนู' คันน้อยของฉัน ^^" เขาพูดอะไรสักอย่าง แต่เอ่ยชื่อผมขึ้นมาด้วย... เขารู้ชื่อผมได้ยังไง?

 

"อ้ะ! ๆ ๆ ๆ ๆ" ในหัวของผมมันตื้อไปหมด แต่ยังรับรู้ความเจ็บปวดตรงส่วนนั้นของผมได้ดี
แต่ผมไม่มีแรงพอที่จะขัดขืนอะไรเขาได้

 

"อย่างนั้นแหละ ร้องดังๆ ขึ้นอีก!" เขายกร่างอันไร้เรี่ยวแรงของผมขึ้นมาบนตักเขา
แล้วผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนยกขึ้นลงไปมา

 

"อ๊าาาห์ ฮึก! อ้า~ ซื้ดดด... อ่าาาาห์ ซื้ดดด..." ผมครางหนักขึ้นไปอีก เพราะมันเจ็บเหลือเกิน
ผมได้แต่กอดร่างที่อบอุ่นของเขา และมือที่สัมผัสได้ถึงหยดเหงื่อบนรูขุมขนเล็กๆ ของเขา

 

"ฮึกก! อึกกกก!!~~" ผมกัดฟันพยายามกลั้นเสียงร้อง ไม่ให้มันดังออกไปมากกว่านี้ เมื่อเขาลงลิ้นบนหูของผม
อย่างแผ่วเบา และเลื้อยลิ้นของเขาเลียไปมาเรื่อยๆ จนผมรู้สึกเสียวอย่างมาก... ทั้งที่เขายังคงขยับอย่างไม่มี
ทีท่าว่าจะหยุดลง

 

"ทนอีกหน่อยนะ... ฉันจะมาละ..." เสียงของเขาค่อยๆ กระซิบในหูผม แล้ววางผมลงบนเตียงนุ่มๆ
แล้วผมก็ถูกพลิกตัวไปด้านหลัง ทันใดนั้นมันก็สวนเข้าไปในร่างผมอย่างลึก

 

"ฮ้าาาาาาาาาก!!!~~~ อึกก...." ผมเงยหน้าขึ้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและทรมานอย่างที่สุด

 

"อ้า! ฮึก... อ้าาาห์ๆๆๆ อ๊าาาา~~~"
และผมก็โดนกระแทกแบบเดิมอย่างนี้นับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้ผมทั้งเหนื่อย ทั้งปวดหัว และเจ็บมาก
ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว... ผมอยากจะตายตรงนี้ให้ได้เลย...

 

"มาพร้อมกันนะ!" เขาก้มลงเข้ามาแนบบนแผ่นหลังของผม ไอร้อนจากตัวเขามันส่งผ่านมาถึงร่างกายของผม
เขาเอื้อมมือมาจับของผมแล้วสาวไปมา พร้อมกับกระแทกหนักขึ้น และเร็วขึ้น

 

"แอ๊!! อ๊าาาา!! +!@@_#+!_#*($*(@_2$%_(!+)$_+!_!@...." ผมร้องเสียงลั่นไม่เป็นผู้เป็นคนเพราะ
มันจุกซะยิ่งกว่าจุกอีก... จนในที่สุด

 

มันก็ผ่านได้เสียที... ผมแทบจะขาดใจตายอยู่แล้วเชียว...

 

เขาหยุดขยับตัวแล้ว ยกร่างผมขึ้นแนบบนอกอันแสนอบอุ่นของเขา
ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าเขา เป็นใคร? แล้วผมมาทำอะไรกับเขา? ทำไมผมถึงต้องเป็นแบบนี้?
มีหลายคำถามมากมายในหัว แต่ความมึนและ หมดแรง ทำให้ผมหยุดคิดเรื่องนั้นไป
ยื่นหลังมือมาลูบที่แก้มผมเบาๆ ขณะที่ผมกำลังหอบอยู่ และลืมตาขึ้นมาไม่ไหวแล้ว

 

"หมดแรงละเหรอ ฮึ!?" เขากระซิบในหูผม

 

"...." ผมไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าบนไหล่เขา อย่างหมดเรี่ยวแรง แล้วก็ผล็อยหลับไป

 

*********************

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา