ชายบำเรอ

9.7

เขียนโดย nightshadow

วันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.46 น.

  26 บท
  4 วิจารณ์
  24.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.42 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

14) อยู่เคียงข้างเธอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฮึก...เธอได้ยินแล้วใช่ไหมยศ ในที่สุดสิ่งที่ฉันสงสัยมันก็เป็นจริงจนได้"

เพชรลดาเอ่ยด้วยน้ำตานองหน้า แล้วโผเข้ากอดยศใบหน้าซบอยู่กับอกของชายหนุ่ม  ยศโอบกอดหญิงสาวนิ่ง พลางเอ่ยปลอบประโลม

"อยากจะร้องไห้ ก็ร้องซะให้พอเลยนะครับคุณลดา ไอ้ยศจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง ระบายความอัดอั้นออกมาให้หมดนะครับ"

ยศยืนเป็นที่พึ่งให้แก่เพชรลดาอยู่นานพอสมควรกว่าที่เธอจะหยุดร้อง และแม้ว่าจะหยุดร้องไห้แล้ว แต่นัยตาก็ยังมีรอยแดงและรอยน้ำตาเปียกชื้นอยู่ ยศเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน

"ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ ความจริงฉันรู้มาตลอดนะว่าท่านหญิงมาริสาต้องการจะแย่งท่านชายไปจากฉัน เธอเกลียดฉันเอามากๆ แต่ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะยศ ถึงท่านหญิงมาริสาจะคิดยังไงแต่ มันจะไม่มีความหมายอะไรเลยถ้าท่านชายไม่เล่นด้วย และฉันก็เชื่อใจท่านชายมาตลอด แต่ไม่นึกว่าคนรักที่ฉันเชื่อใจ จะทำร้ายกันได้อย่างเจ็บปวด ฉันไม่เหลือใครแล้วยศ"

"ทำไมจะไม่เหลือใครล่ะครับ?.. ไอ้ยศไงล่ะครับ คุณยังมีไอ้ยศคนนี้อยู่นะครับ ถ้าคุณไม่รังเกียจผมจะอยู่เคียงข้างคุณเพชรลดาเองครับ" ยศเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือของหญิงสาวไว้

"ขอบใจนะยศ" เพชรลดายิ้มทั้งน้ำตาเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มด้วยความซึ้งใจ

"ฉันไม่อยากอยู่บ้านเลยน่ะยศ ฉันอยากจะไปที่ไหนก็ได้ให้จิตใจมันสงบลง"

"อืม... งั้นผมว่า เราไปทำบุญที่วัดกันดีไหมครับ? ทำบุญแล้วจิตใจจะได้สบายขึ้น"

"อื้ม! เอางั้นก็ได้ ฉันเองก็ชอบทำบุญอยู่บ่อยๆด้วยเหมือนกัน งั้นเธอไปเป็นเพื่อนฉันนะยศ"

และทั้งสองก็มาทำบุญถวายสังฆทานที่วัด หลังจากถวายสังฆทานหลวงตาที่วัดก็เอ่ยกับทั้งสองว่า

"คนเราต่างมีกรรมเป็นของตนเองนะโยม การที่ได้เกิดมาพบกันอีกเกิดจากแรงกรรมที่มีต่อกันมา เจ้ากรรมนายเวรเขาอาฆาต หมั่นทำบุญกรวดน้ำแผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญให้เจ้ากรรมนายเวรบ่อยๆ เคราะห์กรรมจากหนักจะได้กลายเป็นเบา"    ทั้งสองรับฟังพร้อมมองหน้ากัน แล้วหันไปตอบรับกับหลวงตาท่านนั้น 

"เจ้าค่ะหลวงตา หนูจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรบ่อยๆ"

"ผมด้วยขอรับ ชาติที่แล้วคงเป็นเพราะผมทำกรรมเอาไว้ ชายนี้ถึงต้องตกต่ำทุกข์ทรมาน ผมจะหมั่นทำความดีบ่อยๆครับ"  แล้วทั้งสองก็กราบลาหลวงตาแล้วออกจากวัดไป

"เธอเคยไปเที่ยวสวนสนุกมั้ยยศ?"    "ไม่เคยหรอกครับ เด็กสถานสงเคราะห์อย่างผมจะไปเคยได้ไงล่ะครับ"

"งั้นวันนี้เธอไปเที่ยวสวนสนุกกับฉันนะยศ ฉันยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้น่ะ"

แล้วทั้งสองก็พากันไปนั่งเครื่องเล่นต่างๆในสวนสนุกด้วยกันอย่างสนุกสนาน และจากนี้ไปกำลังจะเป็นจุดเริ่มต้นของสายใยความรักต่างชนชั้นระหว่างคนทั้งสอง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา