ซากุระฤดูร้อน 18+

เม็ดบัวป้านแดงตั้งสู้มือเมื่อเขากดร่างบางให้แนบชิดกับกระจก โนมเนื้อสองข้างจึงลู่ติดกับความเย็นของกระจกใส ความเย็นและความแข็งของกระจกยิ่งทำให้หญิงสาวรวดร้าวไปทั่วบริเวณป้านชมพูสองข้าง สองมือถูกจับไพร่หลังเอาไว้ และขาที่ใช้ทรงตัวเพียงหนึ่งข้างแทบจะรับแรงกระแทกเอาไว้ไม่อยู่จนหญิงสาวต้องค่อยโน้มตัวให้ติดกับกระจก ไม่งั้นก็ล้มทั้งอย่างนี้

 

   แต่พอลืมตาตั้งสติได้ก็ถึงกับช็อคตาตั้ง เมื่อเธอกำลังถูกคนข้างหลังทิ่มแทงกลางกายอยู่ต่อหน้าพนักงานบริษัทสามสิบกว่าคน และที่นั่งหันหน้ามองมาทางนี้ก็คือว่าที่คู่หมั้น!

 

    "แน่นสุดๆ ฮารุจัง ทำไมแน่นอย่างนี้ โอ้ว.." 

 

   คงไม่มีใครสังเกตุความเคลื่อนไหวแปลกๆหลังกระจกนี่หรอกนะ หากนี่เป็นกระจกใสทั้งสองด้าน ฉันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไม่งั้นก็คงจะเอาปีปคลุมหัวเดินกลับไป แต่ใครว่าไม่อาย ในเมื่อฉันกำลังมีอะไรกับเขาต่อหน้าคนมากมายที่กำลังนั่งประชุมกันอยู่ พวกเขาไม่เห็นเรา แต่ฉันกลับเห็นทุกคนเต็มตา โดยเฉพาะ ฮิซูกิ!

 

    "ผัวใหม่คงเล็กมากสินะ ถึงไม่มีอะไรเสียหายเลย" 

 

   ชินอิจิยังคงครางอยู่หลังใบหูฉัน และพูดจาหยาบคายออกมา เขาคงรู้แล้วสินะว่าฉันโกหกเขาเรื่องนั้น แต่สุดท้าย เขาก็ยังย่ำยีศักดิ์ศรีของฉันอยู่ดี น้ำตาที่จะไหลก็ถูกฉันข่มเอาไว้ ฉันสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะเป็นคนที่เข้มแข็ง ต้องยืดหยัดด้วยขาตัวเองได้บ้าง ช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัว หากฉันสามารถทำได้ พ่อจะไม่ต้องทำงานหนัก และแม่คงใส่ใจฉันมากขึ้น

 

     "พอใจหรือยัง ถ้าพอใจก็ปล่อยฉันได้แล้วและมาคุยกันดีๆ" 

 

     ถึงแม้จะสะท้านอายกับเรื่องราวตอนนี้แค่ไหน ก็ต้องทำใจเข้มแข็งเอาไว้ การมีสติจะทำให้เราเอาตัวรอด ฮิซูกิสอนฉัน

 

    เอวสอบที่ยังคงกระแทกกระทั้นความต้องการใส่บั้นท้ายกลมกลึงที่มีขนาดใหญ่ขึ้น หญิงสาวกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ยอมเป็นรองเขา

 

    "โอว ... ปล่อยเสียงเธอออกมา อย่ากลั้น เดี๋ยวบ้าตาย" 

 

    เต้าทรวงที่นาบแนบกับกระจกเย็นก็สร้างความแปลกใหม่ไม่น้อย แถมจุดสอดประสานก็ยังเต้นตุบๆ หากแต่คนที่ตั้งมั่นไว้แล้วกลับเม้มปากเอาไว้แน่นไม่ยอมส่งเสียง

 

 

   "ก็ตามใจ อาาห์ ...จะเสร็จแล้วฮารุจัง" ความเร็วของสะโพกสอบถูกกดเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่พอใกล้ถึงจังหวะส่งความอบอุ่นเข้ากายสาว ชินอิจิกอดรัดร่างหญิงสาวแน่น รวบจนขาไม่ถึงพื้น พาเดินไปยังชุดโซฟาที่จากมา พอนั่งได้ที่คนตัวเล็กที่ทับอยู่ด้านบนพยายามจะดิ้นออก แต่ก็ไม่พ้นมือหน้าที่จับเอวบางเอาไว้กระแทกลงมาอย่างเร็วจนเสียงร้องไม่ทันถูกกักเก็บ

 

   "อื้ออ..." 

 

   ความเร็วถี่ไม่ยั้ง ส่งผลให้กายแกร่งด้านล่างแช่ความแข็งแรงเอาไว้ฉีดพ่นความร้อนเต็มโพรงรักที่สอดประสานกัน

 

 

   "สุดยอด ฉันรู้สึกเหมือนเจ้าหนูกำลังทักทายมดลูกเธออยู่เลย" ชินอิจิพูดชิดริมใบหูและกำลังบีบเล่นที่เม็ดป้านยอดอกที่มีขนาดใหญ่กว่าคราแรกเป็นเท่าตัว

 

   "แล้วเธอก็จะท้องกับฉัน ทีนี้จะทำยังไง" 

 

   "อาทิตย์หน้าฉันก็หมั้นกับฮิซูกิแล้ว ต่อให้ตอนนี้ฉันท้อง ยังไงทุกคนก็เข้าใจว่าเป็นลูกของฮิซูกิ เขาจะมีพ่อที่ดีพร้อมกว่าเป็นคุณแน่นอน"

 

    "เดี๋ยวนี้ไม่เรียกพี่เรียวแล้วสิ" 

 

 เมื่อหญิงสาวไม่มีอารมณ์ร่วม จากมือที่คอยบีบปลุกปั่นก็คอยจัดชุดงามให้เข้าที่ เขาเพิ่งสังเกตว่า หน้าอกของหญิงสาว สู้มือเขาเยอะเลย

 

    "เขาตายไปนานแล้ว ตอนนี้มีแต่คุณ ไอ้โจรบ้ากาม"

 

   ชินอิจิหัวเราะร่วนไม่ใส่ใจคำด่า 

 

   "เรามาคุยกัน ...ฉันกำลังจะแต่งงานและคุณควรหยุดเรื่องนี้ ถ้าไม่อยากให้มันบานปลาย"

 

  ฉันตั้งประเด็นเมื่อดึงกระโปรงลงเรียบร้อยและเรานั่งคุยกันดีๆ แม้ตอนนี้เขาจะยังกอดรัดฉันเอาไว้บนตักก็เถอะ

 

   "แต่ฉันอยากให้มันบานปลาย ทำไงดี" เขาพูดแถมหัวเราะหึหึชิดใบหูและยังเม้มมันเอาไว้แน่น 

 

   "ถึงเธอจะแต่งงานไปแล้ว ฉันก็จะแอบไปเอาตอนผัวเธอหลับ ถึงเธอจะมีลูกอีกสิบคน ฉันก็จะแอบไปเอา เอาจนกว่าฉันจะพุงแตกตาย" เสียงหัวเราะดังระงมอยู่ด้านหลังสร้างความไม่พอใจให้หญิงสาวจนเจ้าตัวถึงกับกรีดร้องดิ้นเร่าๆอยู่บนตัก

 

   "ไม่ได้ จะให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้ ฉันไม่ยอม คุณใจร้ายเกินไปแล้ว ฉันจะหาสาวสดๆมาให้ จะเอาเท่าไหร่ก็ได้ แค่ปล่อยให้ฉันไปมีชีวิตที่ดีเสียที!"

 

   "เธอกล้าทำหรือฮารุจัง แล้วแน่ใจหรือว่าชีวิตฝากไว้กับมันจะมีความสุข" 

 

   "ฉันถูกมองข้ามมาตลอดชีวิต และเขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้" ถึงแม้จะเป็นเวลาสั้นๆก็ตามแต่

 

   "แล้วฉันล่ะ" ชินอิจิถามเสียงจริงจัง

 

   "คุณทำร้ายฉันนับครั้งไม่ถ้วน"

 

   "ทำร้ายอะไร ที่เราทำกันน่ะหรือทำร้าย ใช่ทีแรกมันอาจดูฝืนใจ แต่หลังจากนั้นเธอก็มีความสุขทุกครั้ง"

 

   "ฉันถึงขอบคุณที่สอนให้ฉันรู้อะไรมากมาย และถ้าเป็นไปได้ ก็ควรหยุดแค่นี้ ฉันมีคนที่จะสอนฉันต่อแล้ว คุณก็ไปหาคนของคุณเถอะ"

 

    หากหญิงสาวไม่ได้เห็นใบหน้าผิดหวังของคนด้านหลัง ไม่เช่นนั้นจะไม่พูดทำร้ายจิตใจเขาเด็ดขาด แต่คนมีฟอร์มก็ไม่ได้คิดจะแสดงมุมน้อยใจออกไป

 

   "ตามใจเธอ"

 

  คำพูดแค่นั้นก่อนที่เขาจะเดินออกไปหน้าประตูอย่างกับไม่เกรงกลัวใคร ทิ้งให้คนด้านหลังนั่งสูดน้ำมูกฟืดฟาดพยายามห้ามไม่ให้น้ำตามันไหลลงมา

 

 

     ชินอิจิเดินออกไปจากชีวิตฉันแล้ว และฉันหวังว่าต่อจากนี้คงมีอะไรดีขึ้น ทุกๆอย่างกำลังเริ่มต้นขึ้นใหม่ ชีวิตฉันกำลังอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิสินะ