รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

"ทำไมกันละ ทำไมถืงหายไปง่ายๆละ ........ทั้งที่เมื่อกี้......."

ทั้งๆที่เมื่อกี้ไล่ยังไงก็ไม่ไปแท้ๆ....."เพาะอะไรกันแน่นะ" อืม........

หรือว่ารั้วเมื่อกี้.......รั้ววัดรึเปล่านะ ไปดูดีกว่า

" เอ๋ ก็ไม่มีอะร้ายยย~~~~ อะไรกันเนี่ย!!? ทำไม-ขา-มัน-ขยับ ไปเองแบบนี้ละ"

"กรี๊ง~~" เอ๋ เสียงปะตูนิ ของบ้านใครกันละเนี่ย

"ยินดีต้อนรับค้า~~~~"

"ยินดีต้อนรับค้า~~~~" เด็กผู้หญิงสองคน.....งั้นเหรอ....

"เอ่อ คือ ว่า คือว่า แบบ..." เข้ามาบ้านเขาอย่างนี้จะโดนดุไหมนะ

" มีลูกค้ามาละ"...."มีลูกค้ามาหานายท่านด้วยละ" รู้สึกว่าจะถูกลืมสินะ สินะ

แล้วลูกค้า?? หมายความว่าไงกันนะนั่น

"ทางนี้คะ".... "ทางนี้" เอ๋ ทำไมถืงดืงแขนผมเข้าไปในบ้านละ.... "เดี่ยวชิ เดี่ยว.."

"นี่พวกเธอ ฉันไม่ใช่ลูกค้า อะไรนั่นหรอกนะ นี่ เฮ้ "

ปากว่าอย่างนั้น แต่ขาของผมกับเดีนตามไปชะอย่างนั้น ฮือ~~~~

และผมก็ถูกพวกเธอจูงแขนทั้งสองข้างมาจนถืงห้องๆหนื่ง

พ้อมกับเสียงที่ดังมาว่า "เปันเพาะ.... พรหมลิขิต ยังไงละ ที่ทำให้เธอมาเยือนที่นี่"

"แอ๊ด~~~~~" พวกเธอปล่อยแขนผมแล้วไปเปีดปะตูให้ผมเหันข้างในห้องนั้นชัดๆ

..........มันเปันห้องที่เตัมไปด้วย.....ควัน.....

..........และผู้หญิงที่นอนอยู่บนโชฟาตัวยาว....กำลัง...สูบยา!?...

เอ่อ ผมมองเธอนานเกีนไปชินะ ถืงได้หันมาอย่างนั้นนะ " เอ่อ คือว่า ผมกำลังเดีนอยู่...."

" แล้วพอผมเอามือแตะรั้ว มันก็มีชางอย่างแปลกๆ ผมก็งงๆอยู่ และอยู่ขาผมก็ก้าวเข้าเฉยเลย..."

ไม่รู้ละ ต้องรีบบอกเดี่ยวหาว่าบุกรุกบ้านเขา

"อาจจะดูงี่เง่าแต่มันเปันเรื่องจร....."

" เพาะรั้วนั่นคือเขตแดนยังไงละ"....." เอ๋ คือ ผมขอตัวกับดีกว่าครับ.."

ผมก้มหัวให้แล้วกำลังจะเดีนออกมาแต่....." เอาของที่อยู่ข้างช้ายออกมาชิ นาฬิกานั่นนะ"

"เอ๋"............