[Rapisnow]แร็พเปอร์หน้าเยี้ย กับสาวน้อยหน้าหวาน
เขียนโดย 
ปากกาสีทอง
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 21.18 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 21.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ประเด็นเกิด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปึ๊ง!!!!
“เอ๋?” ลืมตาขึ้นเพื่อมองไปตรงประตู เมื้อกี้ฉันนอนข้างๆเตียง แต่ตอนนี่นางเก่งยังนอนอยู่ รอดตัวไป
“เป็นไงบ้างมึงๆ"
“ตกใจเลยอีหลิวว!!” หลิวเดินเข้ามาพร้อมข้าวของ (ของกินทั้งนั้นและ)
“ฮ่าๆ วันนี้ฉันมานอนเป็นเพื่อนนะ”
อ้อออ ลืมบอกนะ ห้องผู้ป่วยแบบวีไอพี มันจะมีลักษณะ เหมือนโรงแรม 3 ห้องหลักๆ ห้องผู้ป่วยด้านใน ด้านนอกเป็นห้องรับแขก อีห้องก็ห้องน้ำแจ้
“อ้อๆ มึงเอาของมากินดิหิว" ฉันหาของกิน หลิวยิบถุงพลาสติก เสียงของถุงมันทำให้เก่งตื่นพอดี
“เสียงอะไรอ่ะ?!”
“ตื่นแล้วเหรอ?” หลิวทัก
“อือ ได้ยินเสียงขนมก็ตื่นเลย" เขาเปิดทีวีดู แล้วรูบหัวฉันเล่นไปด้วย
“ฉันไม่ใชหมานะ -.-”
“ไม่ใช่หมาแต่เป็นแฟนฉันใช่ไหมละ^^” เขาเลิกจับเลยมาแก้มฉัน
“แฟนเฟริน อะไรย้ะดูทีวีไปเลย"ฉันไล่เชาให้ดูทีวี เขาเอาขนมไปห่อหนึ่งแล้วนั่งกิน ยิ้มไปด้วย “ห่อเดียวนะเก่ง เดียว...”
“เดียวอะไรครับคุณแฟนนน"
“หน้ามึงดิ กินไป!” เขาทำหน้าปกติแล้วนั่งดูทีวี ฉันเห็นหลิวเปิดยูทูปดูอะไรสักอย่าง
“หลิวดูอะไรอ่ะ?”
“พี่แชมป์ไง แข่งกับ รีเพลส"
“จริงอ่ะ เอามาดูดิๆ" นางเก่งเอาโทรศัพท์หลิวไป แล้วเปิดโยงกับทีวี หน้าของพี่หลุยส์เต็มหน้าจอ ตกใจกันยกใหญ่
“ฮ่าๆ หน้าพี่หลุยส์อย่างฮ่าา” หลิวขำ พร้อมแกะขนมกินไปด้วย
“ยินดีตอนรับเข้าสู่ Rap is Now The war is on seson 2!!”
“วันนี้มาแปลกนะหลุยส์" พี่แว่นทักพี่หลุยส์ พี่หลุยส์จับเสี้อตัวเอง
“คนมันหล่ออะนะ ช่วยไม่ได้//โอ๊วววววววว"
“หมั่นหน้าว่ะ ฮ่าๆ วันนี้คู่ไหนเนื้ยๆ"
“เนื้อคู่ เนื้อคู่ เนื้อคู่ ฉัยอยู่ที่ไหนนน....” พี่หลุยส์เต้น “ถุ๊ยยย!!”
“อะไรเนื้ยย?? ความว่าไงมึง"
“คนนี่!! เป็นที่หมายตาจากใครหลายๆคน ต้องการที่อยากสามี!!”
“เยสสสสสส!!!” ที่คุยพูดพร้อมกัน “มโนป่ะ?!”
“มโน? พูดได้ไงว่ามโน พูดจริงงง!!” พี่หลุยส์มองไปรอบๆเวที “งั้นเอาน้องคนนี้ๆ"
“คนไหนๆ" พี่แว่นมองหา พี่หลุยส์เชิญผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าคุ้นๆนะ หลิวทำหน้าเสียแล้วมองฉัน
“ชื่อไรครับ?”
“ชื่อ นุชค่ะ^^” ห๊าาาาาาา นางแต่งตัวแรงมากก!!
“มางานนี้มีจุดประสงค์อะไรครับ มาเชียร์ใครเอ๋ยย"
“มาเชียร์ไมยราบค่ะ เพื่อนแฟน" แฟน???? คนอ้ะ
“อู๊ยยยย ใครหว่าา" พี่แว่นมองหน้าแล้วยิ้ม “ขอชื่อย่อๆ"
“นอหนูค่ะ โอเคนะค่ะ" หนู? เกี่ยว!! =[]=! อี!!!
“นิล?”
“พี่หลุยส์เก่งจังเลยค่ะ" นางปรมมือได้ตอแ_ลมากกก เก่งทำหน้าวออ แล้วจับมือฉันแน่น สายตาเขาเครียดแค้น
“เอ้าาา แต่นิลเขามีแฟนแล้วนิ" พี่แว่นพูด
“ช่างมันเถอะ! งั้นผมอยากให้คุณเรียก แร็พเปอร์ของเรา" นุชจับไมค์
“รามเกียรติ์ต้องสยบ เมื่อมาพบกับตัวอสูร
เจ็บช้ำน้ำใจก็พอสู้ จะมาสู้กับยักษ์ไมยราบยังไง?”
“ขอเสียงให้กับไมยราบบบ!!!!” นุชเดินลงเวที
โย่วๆ กูมันไมยราบยังชนะรามเกียรติ์!! เสียงคำพูดดังทั่วสนามแข่ง ทุกคนมักรอไมยราบกันหมด ความหล่อของเขาทำให้หลิว ละลายไปตามๆด้วย
“เอ้าาาว่าไงง~” พี่หลุยส์ทักทายด้วยท่าน่ารักๆ
“ตอแ_ลจังงง"พี่แว้นทักพร้อมสบัดมือทักทาย
“แม้ เธอก็ไม่น้อยหรอก" พี่หลุยส์ยิ้มแล้วทำท่าปกติ “ฮ่าๆ มา! นักสู้ของเราเขาคือใครครับ?”
“ใครเหรอ? คนนี้เขาอาจแก่ แต่สกิลแร็บเขาไม่พลาด!”
“ขนาดนั้นเลย?! งั้นขอคำใบ้ๆ"
“รียูลล"
“อ้ออออ งั้นเรียกเขามาเลย!! รีเพสสสสส!!!!”
รีเพสส! รีเพส! เสียงชื่อของเขาดังมาก มาในรูปแบบเข็ม อย่างกับชงกาแฟ
“งั้นเริ่มกันเลย เสียเวลามาเยอะ เป่ายิงชุบ"
พี่แชมป์ออก กระดาษ ส่วนพี่รีเพส ออกค้อน
“หัวก้อย?”
“หัวครับ" ตาลุงรีเพสบอก พี่หลุยส์ก็ทำตามสเต็ป
“ก้อย..ก้อยใคร?” พี่แชมป์ยกมือ “ใครเริ่ม" พี่แชมป์ชี้ลุงรีเพส
“งั้นขอเสียงให้กับ รีเพสหน่อยเร็ววว!!!”
เสียงทุกคยโฮ้วน้องลั้นเหมือนเดิม ฉันจึงลดเสียงลงเพื่อรับกวนใคร
(เราจัะ แข่งแค่ราวเดียว เพราะขี้เกียจเขียน)
Repaez: ‘โย่ง โย่ง โย่ว
กูบอกตรงนะว่ามึงเป็นคนเหี้ย ไม่ก็ไปทำหน้าศัยกรรมก่อนเหอะ //โอ้วว
หน้าตาของมึงคงดูดีมากหรอ กูเห็นน้ำหน้ามึง หน้าเหมือนหมาข้างบ้านว่ะ
สกิลมึงได้แค่นี้? ไปคุยกับขี้ดีไหมว่ะ //ฮ่าาาา' บีสเริ่มกระตุ๊ก ‘กูอยากบอกมึงไว้นะความสามารถของมึงจะมาเทียบอะไรกับกู? นอกจากมึงเแาหมอนมานอนต่อ ชนะในฝันเมื่อไรก็ค่อยมาบอกกู!!’
“แน้ววววววว~” พี่หลุยส์แซวพี่แว่น
“เดียวกูก็ตอบปากฉีก!”
“สัสสส งั้นฝังกูเลยดีกว่า!”พี่หลุยส์หายใจเข้าลึกๆ
“เป็นไรๆ หายใจซะดังเชี่ยว"
“ตื่นเต้นๆ.....ขอเสียงให้ไมยราบหน่อยยย!!!”
ไมยราบ: ‘โอ้ว โอ้ว โอ้ว
กูถามมึงหย่อยว่ะปากมึงไปทำอะไรมาว่ะ มึงคงอยากทำประกันเกี่ยวกับปากซินะ //โอ้ววววว
มึงพูดอย่างกับมึงจะเป็นแจ็คผู้ฆ่ายักษ์ กูเห็นมึงตะโกนอย่างกับพ่อค้าขายผัก!//โฮ้ววว
มึงคงจะชอบกินปาปีก้า ที่เอาไว้ฆ่าแมลงเพราะมึงเป็นยาฆ่าหญ้า!
กูไม่อยากจะฆ่ามึงหรอก กูเห็นมึงแล้วกูสงสารลุงง่ะ’ บีสกระตุ๊ก ‘กูยอมรับเว้ยวาแร็บไม่ดี แต่ถ้ามึงยังไม่หุบปากระวังจะเจอตีน!!’
“อีนุชไปได้ไง!!” หลิวหน้าเสียพร้อมกำโทรศัพท์
“ใจเย็นๆ" ฉันจับแขนหลิว
“กูสงสารมึงว่ะ อีนุชมันมาจสกไหนมโนว่ะ"
“เห้ยๆ แต่ยังไงพี่เขาต้องมาถามกูสิ" เก่งชี้ตัวเองแล้วทำหน้ากวนตีน
“อ้อใช่หลิว ใจเย็นๆนะเว้ย เดียวกูตอบคำถามเอง" ฉันขอเพื่อน หลิวถอดหหลิวถอดหายใจใหญ่ๆออกจากอก
“ก็ได้ แตาถามมันทำอี ได้ตายกองตีนกูแน่!”
ปึ๊ง!!! พี่...
“ว่าไงง มาทันใช่ไหม?”
“พี่แชมป์ อีนุชไปได้ไง?!” หลิวบ่นกับพี่แชมป์
“พี่จะไปรู้กับเขาได้ไง?!”
“เอ้าาาา พี่นี่ละก็" พี่แชมป์ลูบหัวหลิว อย่างกับแมวน้อย
“หลิว แต่พี่เห็นคนมาหาตรงห้องเราเต็มไปหมดเลย"
“เอ้าาา!!” หลิวเดินไปหน้าห้อง “จริงๆด้วย ทิพย์แกต้องคงพูดเรื่องนี้แล้วละ"
“ฉันหรอ?”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
