Boy Of Moon เด็กชายในดวงจันทร์

บทที่ 1 : ภูติตกสวรรค์
 
Written By : It_Time
 
Novel Soundtalk : Moon Without The Star 
 
...Present...
 
Boy Of Moon เด็กชายบนดวงจันทร์
 
 
   ...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองเมืองหนึ่ง มีการฉลองครั้งยิ่งใหญ่ด้วยตามประเพณีที่มีมาช้า
นาน ... ณ บัดนี้ ทุกคนต่างมองขึ้นไปบนดวงจันทร์ .... มองเด็กชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนนั้น ตาม
ตำนานกล่าวไว้ว่า เด็กชายผู้นี้คือภูติตกสวรรค์นั่นเอง...
 
   การอยู่บนดวงจันทร์นั้นช่างน่าเบื่อซะเหลือเกิน ในความคิดย้อนไปมาระหว่างอดีตที่เคยเผชิญมา
เขาอย่างออกจากที่นี่เต็มทน ดรีม ภูติสวรรค์ที่ถูกคำสาปส่งเเห่งสวรรค์ ณ จุดนี้ถูกเหยียดหยามจาก
เบื้องบนมานานแล้ว ครั้งนี้เขาอยากที่จะหลีกหนีจากคำมากมายนี้นัก...เบื่อใช่มั้ยล่ะ? ดรีม...
 
   "เหอะ ... ข้าเบื่ออยู่เเล้วล่ะ"
 
   งั้นเหรอ ... แต่ผมว่ามันก็น่าอยู่อยู่หรอกนะ ฮ่าฮ่า...
 
   "งั้นลองมาอยู่แทนข้ามั้ยล่ะ ไทม์"
 
   เอิ่ม...ไม่ล่ะครับ ผมคนเขียนนะ มีหน้าที่ดำเนินเรื่องนะ ;]
 
   "น่าเบื่อโว้ย!"
 
  เขากระฟัดกระเฟียดอย่างหัวเสียเต็มที่ จากนี้และต่อจากนี้อีกหลายปีคงต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป
เป็นเเน่ มันเป็นเรื่องที่น่าเบื่ออยู่แล้ว ทั้งนี้ อีกไม่นาน การเฉลิมฉลองของพวกภูติสวรรค์ก็จะมาถึง
และทุกอย่างทั้งหมดก็จะจัดเตรียมขึ้นเหนือหัวของเขาจะมีภูติแห่งสวรรค์โปรยดกไม้ลงมา...
 
  "อะไรกัน...ดอกมงดอกไม้บ้าๆนี่อีกแล้ว ข้าขี้เกลียดทำความสะอาดนะ ... ให้ตายเถอะ"
 
  เขาบ่นอุบอิบ มันน่าขันนักที่เขาใช้ศัพท์ภาษาเด็กวัยรุ่นที่อาศัยอยู่เบื้องล่าง แต่มันแน่อยู่แล้ว
เขาก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อนเหมือนกันนี่นะ ก็เเค่เปลี่ยนไปบางสิ่งเท่านั้น ... ปีกสีเทาด้านหลัง
เเสดงถึงสัญญาลักษณ์ว่าเคยเป็นภูติสวรรค์มาก่อน
 
  "ฮ่าฮ่าฮ่า"
 
  เสียงบุคคลหนึ่งดังขึ้นเขามองขึ้นไปเบื้องบน พลางกำดอกไม้เเน่น
 
  "ท่านหัวเราะเยาะข้าครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ต้องการอะไรกันแน่ ข้าไม่ใช่คนบ้าเต้นเเเร้งเต้นกาอยู่
นะ ข้าเก็บ "เศษขยะ" พวกนี้ที่เหล่าบริวารของท่าน "ทิ้ง" ลงมาน่ะ!"
 
  ชายแก่หยุดหัวเราะ แล้วจ้องเขม็งลงมาแล้วเดินจากไป แล้วกลับมาพร้อมไม้เท้าในมือ
ตู้ม! ชายแก่ยิงเวทย์ลงมาทำให้เขาต้องรีบหลบออกทันทีจนเกือบตกดวงจันทร์
 
  "นี่ท่านทำอะไรน่ะ ข้าเกือบตกแล้วนะ!"
 
  "ก็ใช่ไง เจ้าดันมาพูดอะไรแบบนี้ มันเสียมารยาทนะ ฮ่าฮ่า!"
 
  "ตาแก่เอ้ย..."
 
  เขานั่งลงแล้วสบถออกมาเล็กน้อย...
เเล้วมองผ่านบานกระจกใสเข้าไปที่เเสนไกล หากแต่ดวงจันทร์นั้นมันไกลจากสวรรค์นัก
แต่ความคิดนั้นกลับลดเลือนลงเสียอย่างนั้น...ดรีมหลับตาลงพลางสวดภาวนา ถึงจะเป็นอย่างนี้
เขาก็ยังศัทธาในพระเจ้า ทุกอย่างล้วนเป็นไปในสิ่งที่เลวร้ายในบางครั้ง...
 
   "ข้าเเต่พระเจ้า ข้าหวังเสมอว่าข้าจะได้เป็นอิสระในสักวัน...ขอจงพระเจ้าอวยพร..."
 
   ...นี่คือคำขอที่เเท้จริงของเจ้าสินะ...
 
      ลมพัดปลิวไสวมาประดุจสายฟ้า ที่เร็วดั่งพายุ...มันพัดร่างของเขา ดรีมพยายามจับเสี้ยว
ของดวงจันทร์ไว้ แต่โชคไม่เข้าข้างเขาเสียเลย ...
 
    "อ้ากกกกก"
    ดรีมร้องอย่างสุดเสียง เขากำลังตกลงมาที่พื้น บนโลกมนุษย์ ตุ้บ! ทุกอย่างมึนงงไปหมด
เขาลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ไฟสว่างไสวท่ามกลางค่ำคืนนี้ ช่างดูตระการตามากกว่าบนดวงจันทร์
เสียอีก! แต่หากว่าที่นี่มันดูแปลกๆ บ้านทุกหลังดูเปลี่ยนรูปทรงไป เขาหันไปด้านหลัง ปีกของเขา
ยังอยู่ครบ 34 [นับปีกด้วย ;P] และดูท่าว่าที่นี่จะน่าสนใจกว่าที่คิด และหากมาดูดีๆแล้ว เขา
ได้รับอิสระภาพเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้เสียอีก...
 
 To Be Continure ...