รักที่ไม่อาจเอื้อม

ณ สนามฟุตบอล
     "เอาหละครับตอนนี้การแข่งขันฟุตบอลประจำปีได้เริ่มขึ้นแล้วนะ การแข่งขันดำเนินได้อย่างเมามันส์ในขณะนี้ทีมฝั่ง โรงเรียนชิเททันนำโรงเรียนทางเหนือไปแล้ว 1-0 นะครับท่านผู้ชม"
 เสียงของผู้ประกาศดังไปทั่วทั้งสนามแข่งฟุตบอลที่ได้เริ่มขึ้ดด้วยทีมของคารินขึ้นนำโรงเรียนทางเหนือ
     "คารินจัง!! ชนะให้ได้นะ!!"
     "นี้ฮินาโมรินั่งลงเถอะเดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก"
 เสียงโทชิโร่พูดกับฮินาโมริที่กำลังยืนอยู่บนที่นั่เพื่อที่จะได้มองเห็นการแข่งขันฟุตบอลที่เพื่อนรักของเธอเป็นกัปตันทีม
     "แต่ไม่หน้าเชื่อเลยนะว่าผู้หญิงอย่างยัยนั่นจะเล่นฟุตบอลเก่งขนาดนี้" โทชิโร่พูดขึ้นพร้อมมองไปที่สนาม
     "ยัยทอมอะมันเล่นบอลตั้งแต่อยู่ประถมแล้วหละนะฮิซึกายะคุง" คิระพูดขึ้นให้โทชิโร่เข้าใจในสิ่งที่กำลังส่งสัย
     "ฮึ เก่งเหมือนตอนนั้นเลยเสียแต่ตอนนั้นเป็นแต่กวัดแกว่งดาบ"
     "อะไรนะ เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ"
     "อ่อ ป...."
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดด
 โทชิโร่พูดยังไม่ทันขาดคำเสียงนกหวีดก็ดังขึ้นเพราะมีเหตุการณ์กลางสนามเกิดขึ้น
     "มีอะไรหรอโมโมะจัง"
     "คารินจังโดนทีมตรงข้ามชนจนหดสติไปหนะจ่ะ"
 สิ้นสุดคำพูดของฮินาโมริทำให้โทชิโร่ต้องรีบวิ่งไปที่สนามเพื่อไปดูอาการของคารินโดยไม่ฟังเสียงใดๆทั้งสิ้น
    "เธออย่าเป็นอะไรไปนะ ฉันไม่อยากเห็นเธอบาดเจ็บอีกแล้ว ไม่เอาแล้วนะ..."
 เมื่อไปถึงขอบสนามโทชิโร่รีบตรงเข้าไปหาแล้วอุ้มคารินอย่างรวดเร็วโดยไม่ฟังเสียงพูดของกรรมการสนามเลยสักคำ
   "นายกำลังจะทำอะไรหนะ" เสียงของพยาบาลสนามพูดขึ้น
   "ฉันจะพาคนของฉันกลับไปพวกนายอย่ามายุ่ง!" โทชิโร่พูดขึ้นทำให้เหล่าพยาบาลสนามอึ่งไปตามๆกัน
  "คาริน! คาริน!"
 "ใครหนะใครเรียกฉันอยู่" 
 คารินค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วพบกับู้ชายคนหนึ่งมีผมสีเงิน ตาสีฟ้าน้ำทะเล ท่าทางดูเย็นชา ใส่ชุดตระกูลขุ่นนางชั้นสูง นั้นคือท่าทางที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ใช่เขาผู้นั้นคือ ฮิซึกายะ ดทชิโร่ หัวหน้าตระกูลฮิสึกายะ นั้นเอง....