โรงแรมประหลาด

8.3

เขียนโดย pana

วันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.07 น.

  4 chapter
  38 วิจารณ์
  5,809 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 19.51 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) เสียงกรีดร้อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฉันชนอะไรเนี่ย!"ยูมิคิด "อะไรน่ะ"แอปเปิ้ลคิดพร้อมๆกัน อ้าว!พวกเขาชนกันเองนี่นา!!..

"เอ๊ะ! โคโค่ล่ะ?"แอปเปิ้ลถามขึ้น "นี่แอปเปิ้ล เธอคิดว่าพวกเรา2คนชนกันเนี่ย แอปเปิ้ลจะชนด้วยรึ!"ยูมิแกล้งงอน

พวกเขามองหน้ากันพร้อมหันหลัง ตึบ! "กรี๊ดดด!!!!"เสียงกรีดร้องดังขึ้น

ฝ่ายมิ้น,มาย,ดา... พวกเขาได้นั่งเล่นอยู่แถวๆต้นไม้ใหญ่ แต่แล้วเสียงกรี๊ดนั่นก็มาเข้าหูทั้ง3 ทั้ง3รีบวิ่งตามเสียงกรีดร้องนั่นไป ตึก ตึก 

ซึบ! เสียงกรีดร้องนำพาพวกเขาทั้ง3มาที่บ้านร้าง... พวกเขาคุยกัน "ใครจะเข้าไปล่ะ"มายทำเสียงสยองขวัญ

"เธอนั่นแหละ นำมาเอง"ดาชี้ไปที่มาย "มั่วๆๆๆๆ นี่น่ะ ฉันทำหน้าที่นำมาแล้ว เธอไม่เข้ามิ้นก็เข้าเองซี"มายว่า

"นี่พี่มายคะ หนูเด็กสุดนะคะ เฮ้ย..เพื่อความยุติธรรม ไปทั้ง3เลยค่า"มิ้นเสนอ ทั้ง3ตกลงตามนั่น

ฟิ้ว...ลมพัดผ่านหลังทั้ง3 แล้วมีกระดาษแผ่นหนึ่งตกลงมา ดาหยิบขึ้นมาอ่าน...

          //โอ๊ะ โอ๋ เด็กน้อย..อย่าคิดสั้นไปเลยนะ คิดให้รอบคอบก่อนเข้าล่ะกัน

             เข้าไปพวกเธออาจเจอเรื่องร้ายก็ได้นะ คิดจะช่วยเพื่อนเธองั้นรึ!!

             อย่าดีกว่าเด็กน้อย อย่าคิดสั้นไปนะ......

                                                         จาก:ผู้หวังดี//

"อะไรนะเพื่อนพวกเราอยู่ในนี่งั้นหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย"ดาร้องขึ้น "นั่นน่ะสิ เพื่อนพวกเราที่หายไปก็..."มิ้นพูดยังไม่จบ

"ไม่นะ!!"ทั้ง3พูดพร้อมกันพร้อมเดินเข้าไปในกระท่อมอย่างช้าๆ...

ฝ่ายยูมิ เสียงกรีดร้องนั่นก็มาจากยูมิกับแอปเปิ้ลนั่นแหละ พวกเขาได้พบเงาดำๆใหญ่  เสียงดังสะท้อนกล่าวว่า...

"ฮะ ฮา ฮ่า ติดกับข้าแล้วล่ะ ฮะ ฮา ฮ่า"  ยูมิกับแอปเปิ้ลรีบกอดกัน ยูมิพูดอย่างสั่นๆว่า"เอ่อ ปล่อยพ..พวกเรานะ ข..ข้อร..ร้อง..รล่ะค..ค่ะ" เงาดำเริ่มใหญ่ขึ้นพร้อมเสียงสะท้อนอีกที่ว่า...

"ข้าปล่อยเจ้าก็ได้ ฮะ ฮ่า แต่..ข้าไม่ปล่อยโอปอเพื่อนพวกเจ้าหรอกวะ ฮา ฮ่า.."เงาดำพูดจบก็หายไป...

"โอ..อ.ปอคือเจ้าข..ของสี..เสียงกรีดร้องน..นั่นหรอ.."ยูมิพูดอย่างกลัวๆ แอปเปิ้ลพยักหน้า "ล..แล้วโคโค่ล่ะ เด็กผู้หญิงตอนนั่นน่ะ"ยูมิถามต่อ แอปเปิ้ลทำหน้างงๆพร้อมรีพยักหน้า

ฝ่ายมิ้น,มาย,ดา... ตูมๆๆๆ เสียงตีกลองเหมือนจะเริ่มสู้รบดังขึ้น มิ้นเด็กน้อยยังจ้องตาแป๋วต่างจากพี่ทั้ง2

"ท..ทำไมเหมือนอยู่ในบรรยากาศสนามรบเลย"ดากอดอก  "ใช่แล้วๆ ต..ตำ อุ๊บ! ตำนานงาย.."มายรับวิ่งไปกอดมิ้น

ฟิ้ว...เงาดำคล้ายๆที่ยูมิเจอได้มาปรากฏอยู่หน้ามิ้,มาย,ดา ทั้ง3รีบเข้าไปกอดกัน...

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา