Another Life ชาตินี้ ชาติไหน รักนายคนเดียว

8.0

เขียนโดย lightknight

วันที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 08.13 น.

  1 chapter
  1 วิจารณ์
  2,824 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 08.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) The story has just begun

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Another life

ชาตินี้ ชาติไหน รักนายคนเดียว

 

“Happy Birthday to you… ” หลายเสียงร้องประสานก่อนเงียบลง เปลวไฟจากเทียนที่ปักอยู่บนเค้กก้อนโตถูกเป่าดับลงจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนที่แสงจากหลอดไฟจะสว่างขึ้น ร่างสูงโปร่งยิ้มกว้างให้กับเพื่อนๆที่มาแสดงความยินดีในวันคล้ายวันเกิดครบรอบอายุ 18 ปีของตน

 

          หลังจากที่เลี้ยงฉลองจนเสร็จสิ้น รามิเรซ คีธ ได้เก็บกวาดทำความสะอาดบ้านก่อนที่จะเตรียมตัวไปอาบน้ำพักผ่อน หลังจากร่างสูงโปร่งอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็ได้เดินลงไปนั่งบนเตียงที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ซึ่งมองพระจันทร์สีนวลดวงกลมโต

 

          รามิเรซฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีก่อนเจ้าตัวจะลุกพรวดขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงบางอย่างหล่นกระทบลงพื้น ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ทันทีที่เหลือบไปเห็นไม้เบสบอลก็คว้ามาถือไว้มือในแน่น  ร่างสูงเดินลงฝีเท้าอย่างแผ่วเบาไปยังต้นเสียง ใจเต้นระทึกยิ่งขึ้นทุกย่างก้าวที่เข้าใกล้ มือเรียวจับลูกบิดประตูห้องหนังสือก่อนจะนับเลขในใจและเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

 

          แสงจันทร์สีเงินที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องหนังสือกระทบลงบนวัตถุบางอย่างที่อยู่บนพื้น ทันทีที่เอื้อมมือไปเปิดไฟและเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็พบว่าวัตถุนั้นคือแหวนโบราณ ลักษณะคล้ายกับแหวนของนักรบโรมัน หัวแหวนประดับพลอยสีน้ำเงินซึ่งแม้จะดูเป็นของโบราณแต่ก็ยังคงความงามไว้

 

          ดวงตาสีน้ำตาลคู่โตจ้องมองแหวนโบราณพลางพลิกดูตัวเรือนก็เห็นภาษาโบราณอย่างสลักอยู่ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ในขณะเดียวกันสายลมได้พัดผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้ หอบเอากลิ่นต้นสนและไอเย็นคลอเคลียเส้นผมสีน้ำตาลเข้มราวกับมือของคนรักที่ลูบไล้อย่างแผ่วเบา รามิเรซหลับตาลงรอยยิ้มแต่งแต้มริมฝีปากก่อนที่ภาพของนัยน์ตาสีฟ้าเข้มราวกับมหาสมุทรลึกจะปรากฏขึ้นในความคิด

 

          นัยน์ตาคู่สวยที่มองมาอย่างอบอุ่นให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ราวกับว่าเคยมีความรู้สึกดีๆให้แก่กัน ราวกับว่าครั้งหนึ่งเคยผูกพันรักมั่น รามิเรซพยามนึกว่าเจ้าของนัยน์ตาคู่นั้นเป็นใคร ยิ่งนึกก็ยิ่งพบแต่ความว่างเปล่า เจ้าตัวส่ายหัวให้กับความคิดฟุ้งซ่านของตนเองก่อนจะหยิบแหวนโบราณวงนั้นมาไว้ในกำมือและเดินออกจากห้องหนังสือเพื่อมายังห้องนอน ก่อนเอนตัวลงนอนได้วางแหวนวงดังกล่าวไว้บนโต๊ะตัวเล็กข้างเตียง มือเรียวเอื้อมปิดโคมไฟพร้อมกับหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรา

 

          แม้ในยามที่หลับตาลงดวงตาคู่นั้นก็ยังฉายชัดในความฝัน ชัดเจนราวกับว่าภาพที่เห็นนั้นเคยเกิดขึ้นในอดีตชาติ ที่จะเชื่อมโยงทำให้คนสองคนในปัจจุบันกลับมาพบกัน...        

 

To Be Continue…

(ขอฝากตัวและฝากนิยายใหม่ด้วยนะคะ เพิ่งลองเขียนที่นี่เป็นครั้งแรก ติชมได้เลยนะคะ แล้วจะรีบมาต่อตอนต่อไปให้ค่ะ)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา