ฮันเตอร์xฮันเตอร์ กาลเวลาและสายสำพันธ์

                        เหลือเวลาอีก3วัน

ท่างกลางในห้องที่มีคนอยู่ กอร์น คิรัวร์ คุราปีก้า เลโอลีโอ บิสเก็ต มอญ คิริน เรปีก้า เมลีก้า

คุราปีก้า"วันนี้มากันพร้อมหน้าเลยสินะ แสดงว่าพร้อมแล้วที่จะเผยหลักฐานให้พวกเราดูสินะ"

เสียงคนแรกที่เป็นคนเปิดบทสนทนาคือชายหนุ่มผมทองนามว่าคุราปีก้า

เรปีก้า"ใช้แล้วคะคุณพ่อ"

คุราปีก้า".........."

เมลีก้า"ฉันว่ามันเงียบแปลกๆนะ"ถูกแล้วละเพราะว่าทุกครั้งที่เรปีก้าเรียกคุราปีก้าว่าพ่อเขามักจะแย้งด้วยการ'ฉันไม่ใช้พ่อของเธอ'หรือ'เลิกเรียกฉันอย่างนั้นชะที'แต่ว่าวันนี้เจ้าตัวกลับไม่พูดหรือแย้งอะไรตามนิสัยของตัวเองเลย

บิสเก็ต"ถ้าอย่างงั้นเริ่มที่ มอญ นะ"

มอญ"คะ "หลังจากนั้นเด็กสาวก็ลุกขึ้นและพูดบางอย่างที่ทำให้ทุกคนตกใจไม่น้อย

มอญ" น้ามิโตะ จิน คุณย่า แค่นี้ก็ได้แล้วใช่ไหมคะ"

เจ้าตัวพูดออกมาชึ่งทุกคนรู้ดีว่าไม่มีใครบอกข้อมูลพวกนี้แน่ส่วนกอร์นนั้นก็ได้แต่อมยิ้มไปเพราะคิดอยู่แล้วว่าเด็กคนนี้คือลูกของเขาที่มาจากอนาคตจริงๆ

บิสเก็ต"เธอยอมรับหรือป่าว กอร์น"บิสเก็ตถามเจ้าตัว

กอร์น"ผมยอมรับครับ"

เรปีก้า'คิริน'เมลีก้า'"เย้"ทั้งสามคนตะโกนออกมาเบาๆ

เลโอลีโอ"นี้เด็กๆอย่าพึ่งดีใจไปพวกเธอก็ยังไม่ได้รับการตอบรับชะหน่อย"

คิรัวร์"คนต่อไปก็เธอสินะ"พูดพรางชี้ไปที่เจ้าตัว

คิริน"หนูจะทำให้คุณพ่อหน้าเหวอจนกระทั้งหนูเกิดเลยคะเจ้าตัวพูดเสร็จพร้อมกับชูมือขวาออกมาและเกร็งให้มันแหลมขึ้นชึ่งคิรัวร์ก็เห็นแต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไรเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่จะมีเด็กผู้หญิงที่ไม่ใช่คนในตระกูลโชลดิกส์ทำแบบนั้นได้เพราะในตระกูลก็มีแค่เขากับพ่อของเขาเท่านั้นที่ืำได้แถมเจ้าตัวยังแอบยิ้มออกมาอีกด้วย

คิริน("ไม่คิดจะแปลกใจหน่อยเรอะ?")

บิสเก็ต"เอาละ คิรัวร์นายยอมรับรึป่าว" หลังจากที่ทั้งสองคนเงียบไปอยู่นานบิสเก็ตก็เลยถามคิรัวร์ชึ่งตอนนี้เงียบและไม่พูดอะไร

คิรัวร์"ยอบรับครับ..."

เมลีก้า'มอญ'เรปีก้า"ไชโย"และเป็นอีกครั้งที่เหล่าเด็กสาวต่างต้องตะโกนร้องออกมาอย่างดีอกดีใจ

เรปีก้า"คราวนี้ถึงตาคุณพ่อกับหนูแล้วนะคะ"

คุราปีก้า"............"ไม่พูดอะไรได้แต่มองตาของอีกฝ่าย

เรปีก้า"(ไม่แย้งจริงๆด้วยแหะตอนพูดว่าคุณพ่อ)"หลังจากนั้นเด็กสาวก็หยิบยื่นรูปถ่ายและชุดที่เป็นสัญลักษณ์ของเผ่าคูลให้กับคุราปีก้า

คุราปีก้า"อึก......"เจ้าตัวเหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูดอะไร

เลโอลีโอ"เห้~คุราปีก้า นายยอมรับรึป่าว"พูดพร้อมกับเอามือไปสกิดเพื่อนตัวเองเบาๆเหมือนเป็นการเยาะเย้ย

คุราปีก้า"กวนจริงๆนะนายนะ"พูดพร้อมกับหันไปมองหน้าเจ้าตัว

บิสเก็ต"แล้วตกลงนายยอมรับรึป่าว"คุราปีก้าไม่พูดอะไรจึงทำให้ภายในห้องเงียบสงัด

คุราปีก้า"ย ยอม ร รับ"เจ้าตัวค่อยๆพูดออกมาพร้อมกับมีใบหน้าเขิลอาย

เรปีก้า"จริงหรอคะ !!!จริงนะคะคุณพ่อ "ไม่พูดเปล่าวแต่เจ้าตัวก็กระโดดโพลงเข้าไปกอดด้วย

คุราปีก้า"นี่!!!!"

เรปีก้า"หิ หิ"ตอนนี้ใบหน้าของเด็กสาวได้ประดับไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับแก้มสีอมชมพูเมื่อคุราปีก้าเห็นก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรแถมยังแอบดีใจด้วยอีกต่างหาก

กอร์น"เอาละ ตอนนี้ยอมรับกันแล้วที่นี่ก็เหลือแค่เลโอลีโอแล้วสินะ"พูดพร้อมกับแปะมือกับมอญ

มอญ"ใช่แล้วคะ คุณพ่อ"พูกพร้อมกับแปะมือคนที่เป็นพ่อของตัวเอง

บิสเก็ต"เอาละเมลีก้า เธอเป็นคนสุดถ้ายแล้ว"

เมลีก้า"คะ คือว่าหนู"ไม่ทันที่เจ้าตัวจะพูดจบก็ถูกแทรกไปชะก่อน

เลโอลีโอ"ยอมรับครับ"

ทุกคน"หะ"

เลโอลีโอ"ผมนะไม่ต้องดูหลักฐานหรอกครับเพราะว่าผมเชื่อว่ายังไงเลลีก้าก็เป็นลูกสาวของฉันอยู่แล้วละ"

บิสเก็ต"ถ้าอย่างงั้น ก็ยอมรับนะ"

                                 เดี่ยวก่อน!!!!

เรปีก้า"มันแปลกๆ ทำไมพวกคุณถึงยอมรับกันง่ายๆแบบนั้นละ"

คุราปีก้า"ก็เพราะว่า~…"