สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

สรุปแล้วเมื่อวานไปดูคอนโดจริงแต่ผมคิดว่าไม่อยากรบกวนเงินพ่อ..เลยขออยู่หอนักกีฬาแล้วกันผมเริ่มชินแล้วแต่ผมมีข้อสัญญากับพ่อว่าถ้าพ่อว่างเมื่อไหร่ให้มาหาผม

 

" ไอ้เลโอ..มึงมาตาเหมือนหมีแพนด้าเลยนะ"ผมเห็นมันเดินมาหน้าอิดโรยมาก

" อืมม..." ไอ้เลโอมันไม่พูดอะไรมาเดินเอากระเป๋ามาวางไว้ที่โต๊ะโดยที่ไม่พูดไม่จากับใคร 

นั่นไงไอ้ตัวต้นเรื่องก็มาด้วย ผมคิดว่านะไอ้ชินน่าจะมีส่วนทำให้ไอ้เลโอไม่ได้นอน " ไงชิน"

" ไอ้เลโอมาไม่รอนะมึง" ผมเป็นเหมือนอากาศกับไอ้ชินเลย  เท่าที่ผมจำได้ผมพึ่งทักไอ้ชินไป

" ทำไมกูต้องรอ" ไอ้เลโอมันตอบไอ้ชินแล้วมันลุกเอาเก้าอี้มานั่งข้างผมแล้วมาเกาะที่แขนผมเอาหัวมาซบ...ผมว่ามันแปลกนะเนี้ย

" มึงมีไรว๊ะเลโอ" ผมพูดพร้อมกับลูบหัวไอ้เลโอปานเจ้าของลูบสัตว์เลี้ยง

" ไอ้ชิดนี่ย์ เอามือมึงออก"ไอ้ชินเห็นว่าผมลูบหัวไอ้เลโออยู่มันคงเกิดการอิจฉาขึ้นมา

" มึงเป็นบ้าอะไรไอ้ชิน" ไอ้เลโอรำคาญไอ้ชินจนต้องย้ายที่กลับไปนั่งที่เดิม

" ไอ้ชิดนี่ย์" ความวัวยังไม่ทันหายความควายเข้ามาแทง โจทย์ผมมาแล้ว

" อะไรไอ้ภัทร"มันเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ข้างหน้าผมออกนั่ง

" มึงทำไมต้องย้ายออก...มึงไม่ย้ายได้ไหม "

" ทำไมแต่ก่อนมึงก็อยากอยู่คนเดียวนิ"

"นั่นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้กูชินอยู่กับมึง" ผมไม่ย้ายออกหรอกเพราะมันอยู่ฟรีจะได้ช่วยประหยัดเงินด้วย แต่เพราะผมหมั่นไส้มัน

" กูตัดสินใจแล้ว"

" ไอ้ชิดนี่ย์" ผมก็ขำดีที่มันดูอ้อนๆ

" ชิดนี่ย์...ไปกินติมกันไหม" แต่ตอนนี้ที่น่าสงสารไม่ใช่ไอ้ภัทรแต่เป็นไอ้เลโอ

" อืม"

เมื่อพวกผมตกลงกันแล้วกับไอ้เลโอว่าเรียนเสร็จจะไปกินหนมหวนนกัน..รู่สึกเพลียๆเลยจะไปเติมของหวานสักหน่อย

ผมกับไอ้เลโอมาถึงร้านบิงซูที่ผมอยากกินในตอนนี้ พี่สาวคนสวยยื่นเมนูให้ผมและพร้อมที่จะมารับออเดอร์

" เลโอมึงเอาไร"ในฐานะที่มันเศร้าๆเหงาหงอยผมเลยให้มันเลือก

" มึงเลือกเลย  มึงเอาอะไรก็เอายกเว้นชาเขียว"

" งั้นผมเอา บิงซูนมสดครับและน้ำโกโก้"

" ค่ะ"

" พี่ครับๆไม่เอาโกโก้เปลี่ยนเอาอิตาเลี่ยนโซดาแล้วกันเอาลิ้นจี่นะครับ"

" ค่ะ..แค่นี้ใช่ไหมค่ะ "

" ครับ"

 

พี่สาวคนสวยรับออเดอร์เสร็จแล้วที่จริงผมมีไปอีกนะเลยสั่งนิดเดียว...จริงๆบิงซูสายไหมก็อยากกิน

" โทษทีนะเลโอที่กูเปลี่ยนจากโกโก้เป็นอิตาเลี่ยนโซดา"

" อืม"

" มันจะได้ไม่ต้องเลี่ยนเกินไป"

" ตามนั้น"

" วันนี้มึงมีอะไรจะพูดกับกูป๊ะ..วันนี้มึงดูซึมๆนะ"

" ไม่มี "

" บิงซูได้แล้วค่ะ"

" โอเครๆ...ไม่มีก็ไม่มี " ผมคิดว่าเมื่อไหร่ที่ไอ้เลโอมันพร้อมที่จะพูดเดี๋ยวมันคงพูดมาเองแหละ

" พวกมึงกูนั่งด้วย" พวกมันมาตอนไหนว๊ะทไมผมไม่รู้ แถมยังถือของกินมาที่โต๊ะพวกผม

" ถ้าพวกกูไม่ให้นั่งก็คงไม่ได้พวกมึงนั่งแล้ว" ไอ้ภัทรมันนั่งเก้าอี้ข้างๆผมส่วนไอ้ที่ติดสอยห้อยตามกันมาคือไอ้ชินนั่งข้างไอ้เลโอ

"อ๊ะนี่มึงกินกับไอ้เลโอ"ไอ้ภัทรมันเลื่อนบิงซูผมกับน้ำไปให้ไอ้ชินกับไอ้เลโอซึ่งพอไอ้ชินมา   ไอ้เลโอก็หงอยเหมือนเดิม

" อะไรของมึงไอ้ภัทร"

" ก็มึงกินกับกูไง "มันผลักบิงซูสตรอเบอร์รี่มาให้ผม

" ไม่ถามกูซักคำ"

" กินๆ"

ผมเริ่มลงมือตักกินเลยแล้วกัน เพราะช่วงนี้ผมกระหายของหวานมาก แต่ผมก็ไม่วายที่จะมองคนที่นั่งฝั่งตรงข้างผม

" เลโอมึงไม่สบายป๊ะ" ผมเห็นไอ้ชินเอามือไปแตะหน้า แตะหน้าผากไอ้เลโอ

" สบายดี"ไอ้เลโอตอบเสียงนิ่งๆและยังดันมือไอ้ชินออก

อยู่ๆไอ้เลโอก็ลุกพรวดขึ้น " กูกลับละ"

" โอเครกูกลับด้วย" ผมกะจะลุกตามเลโอแต่ไอ้ภัทรดึงแขนผมไว้

" มึงให้ไอ้ชินตามไป..มึงอยู่กับกู"ผมจำต้องนั่งกินต่อ

ผมนั่งลงตามเดิมเพราะผมเองก็รู้ว่าชินเป็นต้นเหตุให้เลโอเป็นแบบนี้

" ไอ้ภัทรทำไมมึงกินแบบนั้นว๊ะ"

" ทำไมกูชอบกินจากข้างล่าง "มันตักบิงซูจากด้านล่างมันบ้าหรือเปล่า

" มึงกินแบบนี้ข้างบนด็พังลงมาสิ"

" แบบนี้ปะ"มันเอาช้อนมันพังบิงซูผมลงมา

" ไอ้ภัทร"ผมพูดอะไรไม่ออก

" กูหิวน้ำ"ผมยังไม่ทันหยิบน้ำที่อยู่ข้างผมให้มันแต่มันเอื้อมมือมันมาหยิบทำให้หน้าผมกับหน้ามันใกล้กัน

"มึงบอกกูก็ได้" ผมรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวยิ่งหน้ายิ่งไม่ต้องพูดถึง

" ชิดนี่ย์..มึงดูใกล้ๆน่ารักมากเลยมึงรู้ตัวป๊ะ"ผมบอกเลยว่าใจผมเต้นแรง ผมได้แต่ก้มหน้าตักบิงซูเข้าปาก ก็ผมเขินจริงๆนิ

" ชิดนี่ย์" ไอ้ภัทรมันจับมือผมที่กำลังจะตักบิงซูเข้าปากมัน มืออันไม่รักดีก็ดันไม่ปฏิเสธ

" เป็นบ้าอะไร...กูจะกิน"

"เลอะหมดแล้ว" ไอ้ภัทรไม่เพียงแต่พูดแต่มันเอาทิชชู่มาเช็ดปากผม

....... ผมอึ้งเลย

" ไม่ใช่เด็กๆแล้วมึง"

ผมเอามือหยิบทิชชู่จากไอ้ภัทร " กูเช็ดเอง "

เมื่อผมก็หยิบแก้วน้ำเพื่อจะมาดูด

 " กูดูดหลอดนั้นแล้วนะมึง  มึงจะจูบกูทางอ้อมเหรอ"

" บ้าละ"ผมเปิดฝาแก้วแล้วกระดกกิน

" ทำไมมึงกินแบบนั้นว๊ะ"

" กูชอบกินน้ำแข็ง"ผมก็หยิบน้ำมากินอีกรอบและเคี้ยวน้ำแข็งให้มันดู

" กูยอมๆ..แล้วกลับบ้านเลยป๊ะ"

" อืม"

...........

ชินพูด

ผม งง กับไอ้เลโอทั้งวันผมไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้มันโกรธ

 

ตึ๊ง

โทระ : ไอ้ชิน..ทำไมมึงปล่อยไอ้เลโอมากินเหล้าคนเดียวว๊ะ

ชิน:มันไปคนเดียวเหรอ

โทระ : มากับสาวสวยสองคน

ผมคิดว่าน่าจะเป็นอินแล้วผู้หญิงอีกคนละคือใคร ไม่ได้การแล้วผมจะต้องไปขัดขวาง ผมจะไปคนเดียวก็ไม่ได้   จำต้องชวนไอ้ภัทรกับชิดนี่ย์ด้วย

ผมใช้เวลาประมาณ30นาทีก็ถึงร้านเหล้าแหละที่ไอ้โทระมันรู้เพราะร้านนี้เป็นร้านของพี่ชายมันถ้าเป็นร้านอื่นเหรอเขาไม่ให้เข้าหรอก

" อ้าว..ชิน..ทางนี้ " ผมนึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นอิน   อินยกมือเรียกผมอีกคนชื่อแจงแต่เขาดูลเลโอดีมากเลย

" มาไม่ชวนกูเลยนะ" ไอ้เลโอมันก็เงียบไม่พูดไม่จามีแต่กินท่าเดียว

" ขอโทษนะพอดีเรากับแจงชวนมาเองแหละ "อ๋อ...ผู้หญิงอีกคนชื่อแจงนี้เองสวยพอๆกับอินเลย

" หวัดดีแจง"ผมทักทายผู้หญิงอีกคน  อยากบอกว่าเขายิ้มน่ารักมาก

" หวัดดี  เออ..อินพาไปเข้าห้องน้ำหน่อย"

ผมเห็นสองคนนั้นไปเข้าห้องน้ำผมก็เปลี่ยนที่นั่งไปนั่งข้างๆเลโอ

"เลโอ..กูบอกมึงแล้วนิ.. "

" กูก็ไม่ได้ยุ่งกับอินนิ..กูเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"ผมพูดยังไม่ทันจบไอ้เลโอก็สวนมาก่อน

" ไม่ใช่เรื่องนั้น"

" มึงไม่ต้องเป็นห่วงที่อินจะมายุ่งกับกูหรือชอบกูเพราะอินไม่มีทางทำร้ายเพื่อน"มันท่าทางน่าจะเริ่มมึนๆแล้ว

......

" เพราะแจงกำลังจีบกู " ผู้หญิงอะไรแรงส์เบอร์นี้

" ห๊ะ"

" มึงสบายใจได้" ไอ้เลโอตบไหล่ผม..มันบอกให้ผมสบายใจยิ่งหนักใจกว่าเดิมอีก

" อ้าว..ชิดนี่ย์เพื่อนรัก"

" พอดีเราเห็นภัทรกับชิดนี่ย์ เราเลยชวนมานั่งด้วย"

การกินเหล้าครั้งนี้สนุกสนานเพลิดเพลินกันผมเองก็แปลกดีที่ผมรู้ว่าแจงชอบเลโอ ผมก็คอยขัดขวาง พวกเรากินเหล้าจนจวนเวลาได้กลับแล้วสรุปคนที่เมาคือชิดนี่ย์กับเลโอ

ไอ้ชิดนี่ย์ก็แสดงความรักกับเพื่อนมากเกินไปหน่อยเดี๋ยวชนเดี๋ยวชน

" พอแล้วชิดนี่ย์ "ผมเห็นไอ้ภัทรมันยังคอยห้ามไอ้ชิดนี่ย์  ไอ้ชิดนี่ย์ยังฟังแต่ไอ้เลโอนิสิไม่ฟังผมเลย

" งั้นเรากลับกันเลยนะ"

ทุกคนต่างทยอยกลับตอนแรกแจงจะไปส่งเลโอเพราะแจงให้คนขับรถมาส่ง แต่ผมบอกเดี๋ยวให้มันส่างเมาก่อนจะพากลับเอง ทำให้อินกับแจงกลับพร้อมกัน

ผมกับไอ้เลโอมารอรถแท๊กซี่อยู่ตรงป้ายรถเมล์สภาพไอ้เลโอเมาหนักมากมันถึงขั้นซบไหล่ผม

แต่แล้วความเมามันของมันบวกกับความง่วงจัดมั้งเพราะนั่นมันก็ดึกแล้วทำให้มันเปลี่ยนท่าจากซบไหล่มาหนุนตักผม

" เลโอทำไมมึงทำแบบนี้ว๊ะ กูเป็นห่วงมึงมากรู้ป๊ะ"ผมก้มลงกระซิบที่ข้างหูมันเบาๆ

สงสัยมันคงเมามากจริงๆผมปล่อยให้มันหลับ รถแท๊กซี่ผ่านไปหลายคันแล้วผมไม่กล้าปลุกมัน

ผมเห็นมันนอนแบบนี้น่ารักดี ผมสังเกตุดูว่ามันปลอดคนผมค่อยๆก้มลงเพื่อที่จะจูบปากมัน หน้าผมกับหน้ามันตอนนี้ใกล้กันมาก ใจผมเต้นแรง ปากผมจะถึงปากมันอยู่แล้วแต่พี่รถยนต์เจ้าปัญหาก็บีบแตรเสียงดังเชียว

" มึงทำไรอะ" ทำให้ให้เลโอตกใจสะดุ้งตื่นแต่ยังดีที่ผมเอาหน้าออกจากมันแล้ว

" เปล่า...เดี๋ยวรถก็มา  กลับกันเถอะ" ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ก็พูดได้แค่นี้แหละ

ผมกับไอ้เลโอนั่งรถกลับแต่ไอ้เลโอก็ไม่วายหลับซบไหล่ผมอีก แต่จะว่าไปผมเกลียดเจ้าของรถคันที่บีบแตรฉิบหายเลย ผมเริ่มค้นพบแล้วว่าผมชอบไอ้เลโอไม่อยากให้มันไปยุ่งกับใครแม้แต่ได้ชิดนี่ย์