สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

     ผมเดินเข้าห้องเพื่อเรียนแล้วไปนั่งที่ประจำริมหน้าต่างเหมือนเช่นทุกเคยแต่รอบนี้มันไม่เหมือนเคยตรงที่มีผู้หญิงคนนึงเดินมาหาผมพร้อมกับถือของขวัญมาด้วยทำให้ผมรู้สึกตกใจเพราะเขาถึงของขวัญมาที่โต๊ะผม

 

" นี่นาย  เราฝากขนมให้ภัทร  คนที่นั่งอยู่ด้านหลังนายหน่อย"ผู้หญิงคนนึงส่งขนมที่ห่อมาให้กับผม

 

" ครับ " ผมพยักหน้าตอบรับแล้วหยิบขนมจากผู้หญิงคนนั้นแล้ววางไว้ที่โต๊ะหลังจากรับของเสร็จก็เห็นไอ้ภัทรกับไอ้ชินเดินเข้ามาในห้อง  แต่ผู้หญิงที่เอาของมาให้ได้แต่หลบตาไอ้ภัทรแล้ววิ่งออกห้องไป

 

" อ๊ะนี่นายผู้หญิงคนเมื่อกี้ฝากไว้ให้ " ผมยื่นของในมือผมให้ไอ้ภัทร มันรับแล้วส่งไปให้เพื่อนร่วมห้องที่นั่งข้างๆมันมันมองหน้าผมแล้วเอามือมาวางบนหน้าผากผม ผมอยากบอกมันว่ามึงเกรงใจเพื่อนๆบ้างเห้อ  ผมเอามือปัดมือมันออกเพราะอายคนในห้อง

 

" ทำไมกูแค่อยากจับดูว่ามึงอ่ะอาการดีขึ้นยัง  แต่กูไม่ได้เป็นห่วงน่ะ  กูกลัวมึงตายคาดบ้านกู

 

" โหว...กูกำลังซึ้งเลย " มึงไม่ต้องห่วงหรอก  กูจะรีบออกจากบ้านมึงให้เร็วที่สุด "เมื่อผมพูดจบผมก็หันหน้าไปเรียน โดยที่ไม่สนใจคนข้างหลังผม

 

 

.............................

ผมเรียนเสร็จก็กลับบ้านทำการบ้านแล้วอยู่ในห้องฟังเพลงตามประสาคนไม่มีอะไรทำนอกจากการบ้าน

 

" พี่ชิดนี่ย์ เมกาเบื่ออ่ะ  เมกาจะกลับบ้านแล้วน่ะ" น้องสาวสุดสวยของผมหน้างอ คิ้วขมวด เดินไปนั่งบนที่นอนผมลุกออกจากเก้าอี้ แล้วไปโอบไหล่เมกาพร้อมบอกนอนสาวสุดสวย

 

" เมกาอยู่ที่ไหนแล้วมีความสุขเมกาก็อยู่ไป "  ผมปลอบน้องสาวผมทั้งๆที่ผมเองก็อึดอัดใจที่อยู่ที่นี่

 

" พี่อยู่ที่นี่มีความสุขไหม"ถามตรงจุดเลย

 

" บางทีก็ดีน่ะ แต่บางทีก็อึดอัด  มันบอกไม่ถูก  แต่ครอบครัวนี้ก็ดีกับพี่ยกเว้นไอ้ภัทร" 

 

"  เมกาก็เห็นว่าพี่ภัทรดีนิค่ะ " ผมบอกลูบหัวน้องสาวผมพร้อมบอกว่าที่มันดีด้วยคือต่อหน้าคนอื่น

 

" ป่ะพี่ไปกินข้าวกันถึงเวลาแล้ว"    ผมกับเมกาเดินลงมาด้านล่างแล้วเลื่อนเก้าอี้ออกนั่งหลังจากทานข้าวเสร็จแม่ของภัทรเห็นว่าเมกาดูเบื่อๆก็เลยจังะพากันไปเที่ยว เพราะเมกามาไทยหลายวันแล้วไม่ได้ไปไหนเลย

 

" ลูกๆจ๊ะ  พรุ่งนี้ว่างกันไหมจ๊ะ  แม่จะพาเมกาและทุกคนไปเที่ยวน้ำตกกัน" ในตอนนั้นผมกำลังก้มหน้ากินข้าวอยู่ก็ชะงักและมองหน้าแม่ของภัทร เพราะเหมือนรู้เลยว่าเมกาเหนื่อย

 

" ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาเมกาไปเองครับ"

 

" ผมไม่ว่างครับ  มีซ้อมบาส " โหว.... ไอ้ภัทรปฏิเสธ ที่ผมปฏิเสธเพราะไม่อยากไปกับไอ้ภัทร

 

" พี่ชิดนี่ย์  เมกาอยากไปเล่นน้ำ " เมกาเขย่าแขยผมเหมือนเป็นการอ้อนให้ตกลงไปน้ำตกผมนั่งคิดสักพักก็ตอบตกลงไป  เพราะใจจริงอยากไปนานแล้วแต่คิดว่าถ้ามีไอ้ภัทรไปก็ไม่อยากไป

 

" งั้นผมไปเป็นเพื่อนน้องก็ได้ครับ  " อยู่ๆขาไอ้ภัทรก็มาถีบขาผมเพราะมันนั่งตรงกันข้ามผมหลังจากตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็แยกย้ายเข้านอนผมก็ต้องไปห้องไอ้ภัทรเพราะมันกลายเป็นความเคยชินแล้วที่ต้องมานอนห้องมัน

 

"ไอ้เตี้ย....ไหนมึงบอกไม่ว่างว๊ะ" ไอภัทรมันสกิดหลังผม    

 

"เมกาอยากไป  กูเลยไป" ผมโกหกมันทั้งๆที่ผมอยากไปเอง 

 

" การบ้านมึงเสร็จยัง .... กูลอกหน่อยดิ"

 

" ระดับมึงเนี้ยน่ะลอกกู  ไม่จริงมั้ง "

 

" เออน๊า   กูลอกหน่อย " ผมชี้นิ้วบอกมันว่าการบ้านอยู่บนโต๊ะที่ห้อง  แล้วมันบอกผมว่ามันจะไปเอาที่ห้อง  ผมเลยต้องรีบลุกไปเอาให้มันเพราะเมกานอนในห้องนั้นผมไปเอาการบ้านมาให้ไอ้ภัทร  แล้วกลับมานอนต่อผมเตรียมตัวออกเดินทางเพื่อไปเที่ยวน้ำตกไปนอนค้างคืนนึงเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์

 

............................

 

ทุกคนทานข้าวเช้าพร้อมกับจะออกเดินทาง  วันนี้ผมอารมณ์ดีเพราะไม่ได้เห็นหน้าไอ้ภัทรตั้งสองวัน

 

" อ้าวสวัสดีจ๊ะ  โทระ  มารับ ภัทรเหรอลูก " ผมได้ยินแม่ภัทรทักทายกับโทระเป็นจังหวะที่ผมเดินออกมาพอดี

 

" เปล่าครับ  ผมจะไปน้ำตกด้วย "

 

 " หวัดดีโทระ " ผมเดินมาพร้มกระเป๋าของผมกับ

 

" สวัสดีค่ะ  พี่โทระ"  เมกาเอามือออกจากแขนผมแล้วยกมือไหว้โทระ

 

" สวัสดีครับ " โทระมองน้องผมซะตาเยิ้มเลย

 

" โทระ มาเร็วน่ะมึง " ไอ้ภัทรที่บอกว่าจะไม่ไปตั้งแต่แรก ไหงมาไปว่ะเนี้ยเมื่อทุกคนครบแล้วเราก็เริ่มเดินทางกัน  เอารถไปสองคัน  ส่วนคันของผมเหรอมีพี่แพรเป็นคนขับเมกานั่งหน้า  ส่วนพวกผมนั่งเบียดกันอยู่ด้านหลังผมดันมานั่งตรงกลางอีกเราเริ่มออกเดินทางมาได้สักพัก  เมื่อเจอแอร์ในรถก็ทำให้ผมเริ่มง่วงโยกตัว หัว ไปมา  มันทรมานมากกับการนั่งตรงกลาง

 

 

" แพรๆ " ผมกำลังเคลิ้มอยู่ๆก็สะดุดตื่นเพราะเสียงของไอ้ภัทรเรียกพี่แพร

 

" แพรจอดรถแป๊บนึง " พี่แพรจอดรถตามคำสั่งของไอ้ภัทร  แล้วไอ้ภัทรก็เปิดประตูออกไป 

 

" เตี้ย... มึงออกมาดิ " มันเรียกผมออกไปหรือว่ามันจะทิ้งผมไว้ที่นี่  ผมก็ออกไปตามที่มันบอกหลังจากนั้นมันก็กลับเข้าไปในรถ  ผมนี้ยื่นอึ้งเลย มันคงทิ้งผมแน่ๆ

 

" เตี้ย...มึงยืนทำไมเข้ามาดิ  มึงยืนอาบแดดเหรอ"ผมก้าวขึ้นรถ  แล้วพี่แพรก็ขับรถต่อมันเหมือนเช่นเคยที่ผมเมื่อเจอแอร์ก็หลับ  แต่ผมหลับไปทางประตูรถ

 

 

หัวผมโขลกตลอดทางแต่ตอนนั้นผมรู้สึกเคลิ้มๆ แต่รู้ว่าไอ้ภัทรมันเอามือมันจับหัวผมให้มาหนุนไหล่มันทำให้ผมหลับสบายเลยรถแล่นมาถึงที่พักก่อน ที่พักก็ไม่ใช่ของใครที่ไหนมันเป็นของโทระ  ผมกับภัทรนอนห้องเดียวกัน  หลังจากนั้นเราก็ไปเริ่มท่น้ำตกก่อนเลย

 

 

 

 

" เด็กๆจ๊ะหนูชอบเล่นน้ำแบบไหนกัน  น้ำนิ่ง ใส  หรือ แบบแรงๆ "

 

"  แบบแรงๆ มันจะได้สนุกครับ  "ไอ้ภัทรผู้ชอบความรุนแรงพวกผมก็พากันเตรียมของแล้วไปที่น้ำตกตามที่ตกลงกันไว้มาถึงที่น้ำตกพวกผมก็ตั้งวงสังสรรค์กันปูเสื้อข้างริมน้ำ  บรรยากาศดีเลย  และเริ่มไปเช่าห่วงยางมาเล่น

 

" เด็กๆไปเล่นก่อนเลยเดี๋ยวแม่ย่างของไว้รอ"แม่ภัทรบอกพวกผมไปเล่นน้ำเพราะแม่ภัทรจะย่างกุ้ง  ปลาหมึกและปลาไว้รอพวกผมพากันไปโดยแบกห่วงยางสี่อันไปข้างบนเพื่อไหลลงมาพวกเรานั่งแล้วเอาขาหนีบกันมาเป็นยาวๆเพื่อไม่ให้หลุดออกจากกันมันไหลมาด้วยความเร็วมากระกับหินแต่ไม่เจ็บเพราะห่วงยางกันไว้  พวกผมเล่นกันจนเหนื่อยรอบสุดท้ายที่พวกผมเล่น ทำให้โทระตกจากห่วงยาง แล้วมานั่งกินกันหลังจากกินเสร็จแล้วเราก็เริ่มไปเล่นใหม่แต่รอบนี้ป้าแม่บ้านและคนขับรถอยากลองเล่นดูทำให้ห่วงยางแต่รอบนี้โทระไม่เล่นและไอ้ภัทรก็บอกไม่เล่น  มันเลยพอดี

 

"ลุงเชิด ป้าแหว๋ว  เดี๋ยวผมถือห่วงยางไปส่ง" ไอ้ภัทรมันแสดงความเป็นเด็กดี เดินไปส่งห่วงยางเมื่อถึงจุดมายแล้วพวกผมก็เริ่มเรียงกันเมกา  กับพี่แพร  ลุงเชิด ป้าแหว๋ว  แล้วปิดท้ายที่ผมพวกผมเริ่มลงนั่ง

 

" เตี้ย..อย่าเพิ่งไป"ไอ้ภัทรมันก้าวขึ้นมานั่งกับผม

 

" อ้าวไหนมึงบอกว่ามาส่งไง"

 

"ตอนแรกก็คิดอย่างงั้นแหละแต่กูเหนื่อยเดินกลับ" แต่แล้วผมก็ได้นั่งกับไอ้ภัทร  แรงน้ำส่งให้พวกผมไปเร็วมาก  จนมาถึงก้อนหินซึ่งผมเสียจังหวะหลุดออกจากกลุ่มทำให้ผมกำลังจะประจันหน้ากับหินแต่แล้วไอ้ภัทรมันเหวี่ยงตัวมันเจอหินก่อนผม  แล้วมันกอดผมไว้แน่นเพื่อให้พ้นจากหิน  แต่แล้วเราก็หลุดจากห่วงยาง

 

" มึงเป็นไงบ้าง" ไอ้ภัทรถามผมเมื่อผมลุกขึ้นยื่นได้

"เออ...ไม่เป็นไร  มึงล่ะ "

 

"เจ็บนิดหน่อยไม่มีไรมากเราหาทางขึ้นไปดีกว่า"ผมกับไอ้ภัทรเกาะแขนกันเพื่อให้ไปถึงฝั่งแต่ผมเดินตามหลังมันไม่ทนกับคลื่นผมเลยล้ม

 

" มึงระวังดิ... ม๊ะเราต้องอยู่ใกล้ๆกันมันถึงทนแรงน้ำได้" ผมกับไอ้ภัทรใกล้กันมากต้องกอดเอวกันไป  จนถึงฝั่ง

 

"เป็นไงล่ะไอ้ตัวแสบ  บอกไปส่งๆแต่กลับทำให้พากันเจ็บเลย"แม่ภัทรผู้คอยทับถมลูก  แต่พูดแบบยิ้มๆน่ะ

 

" มึงอิจฉากูเหรอว๊ะ  ไอ้ภัทร " โทระตบไหล่ไอ้ภัทร

 

"โอ๊ย....เหี้ยกูเจ็บ"ไอ้โทระคงตบไปโดนไหล่ที่กระแทรกหินเมื้อกี้ล่ะมั้ง

 

" ไหนมึงกูดูสิ " ไอ้โทระเปิดดูไหล่ไอ้ภัทรมันเป็นรอยแดงๆแต่คาดว่าน่าจะช้ำ

 

" ไอ้ลูกชายรีบทายาเลยลูก" ผู้เป็นพ่อหากล่องยาแล้วหยิบยามาให้ไอ้ภัทร  ไอ้ภัทรมันรับยาจากพ่อพร้อมบอกขอบคุณ

 

" ม๊ะกูทาให้  มึงคงทาไม่ถนัด" ไอ้โทระมันจะหยิบหลอดยาจากไอ้ภัทรแต่ไอ้ภัทรไม่ให้

 

" อ๊ะ...มึงทาให้กูเลยไอ้เตี้ย  ถ้ากูไม่ช่วยมึงกูคงไม่เจ็บหรอก" แล้วใครบอกให้ช่วยกูล่ะ  แต่ผมก็ทำตามมันสั่งอยู่ดีผมค่อยๆทาไหล่ให้มันเบาๆแต่ใจผมเต้นแรงมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร

 

" มึงคิดอะไรกับกูป่ะเนี้ย" ไอ้ภัทรมันหันหน้ามาทางผมแล้วถาม

 

" บ้ามึง  ปากดีนักทาเองเลยมึง"ผมเผลอผลักมันอย่างแรง "โอ๊ย..."

"  กูขอโทษ   เจ็บป๊ะมึง" ผมเผลอเอามือไปลูบตรงบริเวณที่มันปวดแต่แล้วกิจกรรมเล่นน้ำก็จบลงด้วยแผลคนละแผลสองแผลแถมปวดก้นอีกต่างหากพวกผมเดินทางมาถึงที่พักแล้วรีบไปอาบน้ำ

 

" มึงอาบก่อนกูเลย " ผมบอกให้ไอ้ภัทรมันอาบน้ำก่อนผมเพราะผมคุยกับพ่อก่อนไอ้ภัทรมันอาบน้ำก่อนผม  แต่มันอาบนานฉิบหายเลย  ไม่ใช่ตายคาห้องน้ำแล้วเหรอผมได้แต่เปลี่ยนผ้า มานุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว

 

" เตี้ย.... ช่วยกูหน่อย" ผมวิ่งไปเปิดผระตูห้องน้ำว่ามัน

มีอะไรให้ช่วย

 

"มีอะไร  " ผมเปิดประตูไปเจอ ไอ้ภัทรมันนุ่งกางเกงในอาบน้ำตัวเดียว

 

"ช่วยสระผมกูหน่อย  กูปวดแขนยกไม่ขึ้น"

 

"สระเองดิ  มาใช้กูทำไม"

 

"มึงอย่าลืมดิว่ากูปวดเพราะปกป้องมึงนะ"มันเริ่มทวงบุญคุณอีกแล้วคร๊าบ

" เออ ... ก็ได้ว๊ะ"ผมจำต้องสระผมให้มัน  ถูหลังให้มัน 

 

 

 

สรุปผมอาบน้ำกับมันเมื่ออาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวเพื่อเตรียมไปงานเลี้ยงบาบีคิว ที่ทางครอบครัวโทระจัดไว้ให้งานเลี้ยงยามค่ำคืน  ที่เป็นปาร์ตี้เล็กๆของสองครอบครัว อยู่ริมสระน้ำปาร์ตี้คืนนี้มันเป็นอภินันทนาการจากครอบครัวโทระ  ทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากัน

 

 

" คุณหนูๆ  บาร์บีคิวค่ะ และหมูย่างค่ะ " เมื่อป้าแหว๋วเอาบาร์บีคิวพร้อมหมูย่างบวกน้ำพริกไทยดำมาให้เราพร้อมที่จะกินเลย เพราะอะไรมันจะเข้ากันขนาดนั้นผมนั่งกินแต่หมูย่างเพราะผมไม่กิบาร์บีคิวเพราะมันมีพริกหยกกันมะเขือเทศ

 

" ชิดนี่ย์ลองกินนี้ดูสิ  อร่อยน่ะ" พี่แพรหยิบบาร์บีคิวมาให้ผมสองไม้ผมคงไม่ปฏิเสธกลั้นใจกินลองดูผมกินเข้าไปแล้วมันก็อร่อยเหมือนหมูทั่วไป

 

" มิน่าล่ะถึงเตี้ย.... เพราะเลือกกินนี้เอง"ไอ้ภัทรมันแดกดันผมอยู่ได้ที่มันเห็นผมเขี่ยมะเขือเทศและพริกหยวก

" แล้วไงมึงกูกินไม่กินเรื่องของกู "