Call us The L.o.u.d.
เขียนโดย 
พาวจาพัจส์
วันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 16.44 น.
แก้ไขเมื่อ 23 มกราคม พ.ศ. 2562 22.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) I ALWAY PAIN
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ LIMBO กับ maria ทั้งสองยืนอยู่หน้าประตู Limbo ทำสีหน้าเบื่อหน่าย
เขาได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นมาจากข้างๆ เขาหันไปมอง เขาเห็นมาเรียกำลังร้องไห้
" ทำไมอาจารย์ไม่เข้าใจฉัน... " เธอหันมามองที่ limbo
" มองอะไรของแก! " limbo ถ้อนหายใจแล้วหันหน้าหนี มาเรีย เช็ดน้ำตาของ
เธอแล้วถ้อนหายใจเบาๆ พร้อมกับหลับตาลง
' มาเรียๆ แค่ทำงานนี้ให้เสร็จไว้ๆ ' เธอพึมพำในหัวตัวเอง
' ก็แค่พาไปดูห้องพัก กับห้องเรียนก็พอ ' เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วลืมตาขึ้น
" เอ๋....!? หายไปไหนแล้ว " Limbo เดินนำหน้าไปไกล แบบไม่สนใจอะไร
" นี่แกจะไปไหนน่ะ! "
" เจ้าควรเรียกข้าว่านายท่าน แทนที่จะเรียกห้วนๆเช่นนั้น มันไม่เหมาะสม " สีหน้าของเขาจริงจัง
" ทำไมฉันจะต้องเรียกแกแบบนั้นด้วยล่ะ " Limbo เริ่มหัวเราะ
" หรืออยากจะให้ข้ารายงานความผิดพลาดของเจ้าในวันนี้ แล้วรวมถึงเื่องที่เจ้า
ขัดคำสั่งของข้า" Limbo ยื่นหูเข้ามาใกล้ๆ มาเรีย
" เร็วเข้า! ข้ารอฟังอยู่นะ มาเรีย... "
" ........นายท่าน... " มาเรียพูดออกมาแต่ช่างแผวเบาเหลือเกิน limbo หัวเราะ
ดังในขณะที่มาเรียบ่นพึมพำด้วยสีหน้าเจ็บใจ
" นำทางข้าไปเลย " ทั้งสองออกเดินไปพร้อมกัน แต่ มาเรีย ทิ้งระยะห่างพอควร
ในโถ่งทางเดินนี้มีเพียงพวกเขาสองคน
" พวกมนุษย์กับปีศาจหายไปไหนหมด "
" ... " มาเรียไม่อยากจะตอบคำถามนั้นแต่ "ช่วงเวลานี้ทุกคนกำลังเรียนอยู่ค่ะ"
" แล้วเจ้าไม่เข้าเรียนเรอะ รึว่าเจ้าไม่ชอบการเรียน? " มาเรียทำหน้าไม่พอใจ
" ตอนนี้ฉันต้องพาคุณไปที่ห้องพักแล้วห้องเรียนก่อนค่ะ! "
" โอะ ข้าลืมไปได้ยังไงล่ะเนี่ย "
' เจ้านี่มัน! ' หลังจากนั้น ทั้งคู่ไม่ได้คุยกันเลยอาจเป็นเพราะ ความไม่ถูกซะตา
ของ limbo ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆ จนถึง อาหารหอพัก 'พิเศษ' เดินมาไกลพอควรจนถึงห้องพักของ
Limbo เขาอยู่ที่ชั้น 2 ในชั้น 2 มี 3 ห้อง สามห้องใหญ่ๆ หนึ่งในนั้นคือห้องของเขา พวกเขามา
ยื่นห้องตรงกลางระหว่าง 2 ห้อง มาเรียยื่นบางอย่างมาให้ Limbo
" นี่ คีย์การ์ด กับกุญแจสำรอง "
" คีย์การ์ด มันคืออะไร " มาเรีย ถ้อนหายใจหนัก
" มันคือบัตรผ่านเพื่อเข้าห้องแกไง! "
" แล้วข้าต้องทำยังไงเพื่อจะใช้มัน " มาเรียแสดงวิธีให้เขาดู
" สอดบัตรไปที่ ประตูรอจนไฟเขียวแสดงขึ้นมา ก็สามารถเข้าไปได้แล้ว "
" แล้วท่าทำแบบนั้นได้แล้ว ทำไมข้ายังต้องมีกุญแจด้วยล่ะ "
" โดยปกติทุกคนจะมีกุญแจสำรองทั้งนั้นเหละ! แต่บุคคลปกติจะไม่ได้รับกุญแจ
สำรองติดตัวไว้หรอกนะ กุญแจสำรองมันมีไว้สำหรับ 'บุคคลพิเศษ' หรือกรณีพิเศษของแต่ละ
บุคคล ที่นี้เข้าใจรึยัง! " limbo ทำหน้าเหม่อมองหันเหความสนใจไปทางอื่น " ! "
" เป็นเช่นนั้นเอง " เขาทำท่าทางเข้าใจ เขาหยิบคีย์การ์ด กับกุญแจมา
" แต่ทั้งสองอย่างนี้คงไม่จำเป็นสำหรับข้า เพราะข้าทำแบบนี้ได้ " มาเรีย สงสัย
ในที่เขากำลังจะทำ limbo ชูมือขึ้นไปที่ประตู ประตูห้องสั่นพร้อมส่งเสียงดังแล้วไฟสีเขียวแสดง
ขึ้น " แบบนี้ข้าทำได้ใช่ไหม " เขาทำท่าทางอวดเก่งแล้วหัวเราะ ทุกครั้งที่เขาหัวเราะมันทำให้
มาเรียหัวเสีย
" การทำลายระบบรักษาความปลอดภัยแบบนั้น มันผิดกฎ หากทำแบบนั้นอีกจะ
ถูกนำไปสอบสวนรอการลงทัณสถานเดียวค่ะ " ขณะที่เธอพูด เธอสังเกตเห็น เส้นผมของ limbo
กำลังร่วง ขณะที่เขาหัวเราะ
" เราจะไปกันได้รึยัง "
" ค่ะ " ทั้งสองออกเดินทางไปที่ห้องเรียน พวกเขาออกมา หอพักส่วนตัวกำลัง
เดินอยู่ที่ทางเดินไปสู่อาคารเรียน มาเรียได้อธิบายถึงการแยกฝั่งระหว่าง ปีศาจกับมนุษย์ ภายใน
ตึกที่เขาได้เจอ กับพวกมาเรียที่พยายามจะลงทัณเขาเมื่อเช้าของวันนี้ ว่างในอาคารแยกเป็นสอง
ฝั่ง ฝั่งซ้ายมนุษย์ ฝั่งขวาปีศาจ เธอบอกเขาให้ใช่ทางเดินปีศาจ ขณะที่รูปลักษณ์ของเขา ณ ตอน
นี้ไม่ต่างอะไรจากมนุษย์คนหนึ่ง เธอเตือนเขาว่าหากเจอเขาในฝั่งอาคารของมนุษย์เธอจะลงทัณ
เขาทันทีที่เห็นเขา ความรู้สึกของ Limbo บอกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับการแบ่งฝั่งของ
มนุษย์กับปีศาจมันอาจเป็นแค่ความสงสัย แต่มาเรียไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมหลังจากนั้น แต่ดู
เหมือน limbo จะไม่สนใจการแบ่งฝั่งพวกนั้น แต่ตอนนี้เขามองไปที่อาคารหลัก (อีเกิล)
" ข้ามีอะไรจะถามเจ้าหน่อย " เขาเปิดสมุดที่เขาได้มาจาก Diara
" ในสมุดนี้มันมีแผนที่ไว้ด้วย อาคาร1 อีเกิล อาคาร2 อาคารเรียน แล้ว
อาคาร 3 คืออะไร? "
" อาคาร3 เป็นอาคารที่มีไว้สำหรับนักเรียนกับอาจารย์ไว้ค้นคว้างานวิจัยต่างๆ "
" ฟังดูแล้วเหมือนห้องสมุดเลยนะ "
" ที่นั้นไม่ใช่ห้องสมุด " ระหว่างที่พวกเขาสนทนากันอยู่ มีเสียงฝีเท้าตรงมาที่
เขา เสียงฝีเท้าหนักแน่นหยุดลงที่ limbo อย่างรวดเร็วแล้วคว้าเสื้อคลุมเขาไว้
" นั้นเหละค่ะ อาจารย์ปีศาจเมื่อตอนเช้า "
" แกสินะ ไอ้ปีศาจที่ทำร้าย ยูมะ จนสลบ! "
" อ่ะ...อืม....... " สัมผัสของเขาน้อยลงทำให้เขาไม่ทันตั้งตัว เผลอบอกใช่ไป
" เอะ! เดี๋ยวค่ะ เขาดูเหมือนแต่ไม่ใช่ค่ะ "
" หา? เชอะ!งั้นเหรอ " เขามือจาก limbo
" ผ้าคลุมเลนเซอร์เรอะ หึพวกคุณหนูอีกแล้วสินะ หน้าตาแกเห็นแล้วไม่สบ
อารมณ์เลย "
" สวัดีครับ ผมชื่อ limbo " เขาตอบแล้วยิ้มอย่างสุภาพ
" เชอะ ขอโทษด้วยล่ะกัน ฉันอาจารย์ คาเอะ แล้วเจอกันในคาบเรียนแล้วกัน "
ดวงตาของอาจารย์ คาเอะ ข้างซ้ายดำสนิท แล้วพวกเขาก็เดินจากไปด้วยท่าทางร้อนร้น
" ที่แท้อาจารย์ คาเอะ ก็เป็นคนเดินเรื่องที่แกทำไว้นี่เอง "
" ทำได้ดดีมาก "
" เอะ? "
" ที่ไม่ยอมเปิดเผยตัวจริงของข้า ข้านึกว่าเจ้าจะทำให้อาจารย์ที่แสนสวยของเจ้า
ผิดหวังแล้วซะอีก " limbo หัวเราะ
" สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ ที่เป็นมนุษย์หมาป่าฮาๆ ช่างสื่อสัตว์จริงๆ "
มาเรีย หมดความอดทน เธอแบมือตบไปที่หน้าของ limbo อย่างแรงจนเขาล่มไปที่พื้น
" อย่างแบบนั้นกับอาจารย์ของฉันนะ ไอปีศาจน่ารังเกียจ " เธอพูดประโยคสุด
ท้ายอย่างแน่นๆ เธอหันหลังแล้วเดินหนีจากเขา
" Class A ห้อง 9 เดินตรงไป ขึ้นไปชั้น 3 "
" หึ " limbo หัวเราะ และหัวเราะเรื่อยๆ มันทำให้มาเรียหงุดหงิดสุดๆ สีหน้า
ของเธอไปด้วยความเกียจชัง
" ฉันจะจำกัดปีศาจอย่างแกไปจากโรงเรียน " ตอนนี้ มาเรียเลือดร้อนสุดๆ เธอ
หันไปมองที่ limbo ด้วยแววตาอันเคียจแค้น
แต่เขาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ตรงนั้นมีเพียงรอยเลือดที่หยดเป็นทาง
ณ ชั้น 3 ของอาคาร 2
" ตามที่บอกอยู่ที่ชั้น 2 สินะ " เขาขึ้นมาถึงชั้น 2
" ช่างกว้างจริงๆ " เขาพูดขึ้น ขณะที่มองผ่านทางกระจก เขาเห็นเสาแท่นศิลาอยู่
ตรงกลางลานกว้างและ อาคาร 3 ที่อยู่อีกฟากหนึ่ง จู่ๆเสียงระฆังดังขึ้น limbo มองไปรอบๆ ประตู
ของแต่ละห้องกำลังเปิดออก มีเหล่านักเรียนเดินออกมาจากห้องมากมาย
" มนุษย์เรอะ? " limbo ยื่นท่ามกลางดหล่าพวกมนุษย์ที่เดินผ่านตัวเขาไปโดย
ที่ไม่มีใครสังเกตหรือเห็นเขาเลย มันอาจเป็นเพราะผ้าคลุมที่ diara ให้มา limbo นึกถึง
เหตุการณืการต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขา ความรู้สึกของการหักหลัง ความเจ็บปวดที่อยู่ในหัว เรื่องทั้ง
หมดที่เกิดกับเขามันทำให้เขาแตกต่างจากมนุษย์พวกนี้ เขาเลิกคิดพร้อมทำสีหน้าถอดใจแล้ว
ต่อไปเดิน ' กึก ' เขาเดินต่อไปไม่ได้
" นี่เธอ " มีใครบางกำลังดึงเสื้อเขาอยู่
" มีเลือดติดอยู่ที่หน้าของเธอ เป็นอะไรรึเปล่า " limbo หันมามอง
เธอเป็นผู้หญิงที่ใส่แว่นกลมดูตลก มีหมวกปลาหมึกบนหัว limbo เคยเห็นเธอมาก่อน แต่ความรู้
สึกบางอย่างมันเปลื่ยนไป limbo มองไปที่ตัวเธอ แล้วหันมามองที่ตัวเอง
" ฮ่าๆ " เขาหัวเราะออกมาเสียงดังออกมาไม่หยุด
" อ่า!! หัวเราะอะไรของเธอน่ะ เดียวคนอื่นก็ได้ยินหรอก! " เธอกระซิบดังๆบอก
" ขออภัยด้วย แต่ไม่ทราบว่า Class A ห้อง 9 อยู่ไหนเหรอ "
" เอะนั้นห้องของฉัน หรือว่าคุณคือคนที่ย้ายมา "
" เอะ! \(> 0 <)/ หัวเราะอะไรอีกล่ะ "
" ดีจริงๆ ที่ได้เจอคนที่เหมือนกัน "
" เหมือนกัน? "
" ที่เหมือนกันหมายถึงส่วนสูงล่ะนะ " เขาก็หัวเราะตามเคย
" เอ๋! (..>0<..)!! " เขาอุทานออกมากดังพอๆ กับเสียงหัวเราะของเขาแต่ฟัง
ดูน่ารักกับแก้มแดงๆ เพราะความเขินของเธอ ' (โมเอะ!?) ' limbo ครุ่นคิด
" มีเลือดติดอยู่ที่แก้มน่ะ! ไม่เป็นไรแน่นะ? " เธอยื่นมือที่ถือผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด
เลือดบนแก้มทั้งสองข้างของ limbo พร้อมกับทำหน้าหงอนน่ารักๆ limbo จับมือเธอ
" ขอบคุณ... เจ้าชื่ออะไร "
" ทาโกะ... เซเน ทาโกะ อิกเซีย ค่ะ "
' ฮ่าๆ เป็นชื่อแปลกๆ อีกแล้วสินะ ' limbo พึมพำ
" ข้าชื่อ limbo "
มุมนักเขียน
อ่า... มาถึง chapter ที่ 5 จนได้ 5 ตอนที่เขียนไป เป็นจุดเริ่ม
(= w =) ถ้าใครติดตามอยู่ก็ขอบคุณน่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
