ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

          ในวันพุธที่ 4 ตุลาคม ณ บ้านที่เชียงใหม่ ดราก้อนกับบุคคลทั้ง 3 ตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน จากนั้นก็พากันลงไปเตรียมอาหารเพื่อใส่บาตรและรับประทานในมื้อเช้า พอใส่บาตรเสร็จก็พากันกลับบ้าน ถึงบ้านแล้วจึงอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ลงมารับประทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้าพร้อมตา รับประทานอาหารเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจของแต่ละคน ดราก้อนจึงบอกมิยาชิว่า "ผมอยากเปิดร้านอาหาร คุณกับลูกจะว่าอย่างไร" มิยาชิจึงตอบว่า "ดีค่ะ ฉันว่าอาหารฝีมือคุณก็อร่อยนะ" ยูกิจึงพูดว่า "ดีครับ ผมเห็นด้วยครับ" ด้วยความที่บริเวณบ้านมีพื้นที่กว้าง จึงเปิดร้านอาหารในพื้นที่ตรงนั้นของสวนในบ้าน มารูโกะเข้ามาหาเมี๊ยะพยาแล้วพูดว่า "น้าไปอยู่บ้านที่อังวะกับหนูไหมคะ พอดีว่าวันนี้หนูกับเพื่อนอีก 5 คนจะกลับพม่าแล้วค่ะ" เมี๊ยพยาจึงพูดว่า "ดีเลย ได้ข่าวว่าที่นั่นไม่ค่อยมีคนอยู่ น้ากับสามีและบุตรีจะไปอยู่กับหนูที่อังวะนะ คุณว่าอย่างไรคะ อลองพยาคยี" อลองพนาคยีพูดว่า "ได้ครับ เดี๋ยวผมไปขอพี่สาวก่อนนะ" อลองพยาคยีจึงเดินเข้าที่ห้องของซางหม่องแล้วพูดกับชเวศิยาว่า "พี่ ผมขอไปอยู่อังวะกับเมี๊ยะพยาและลูกสาวนะ พอดีว่าทางนั้นไม่ค่อยมีคนอยู่ครับ" ชเวศิยาจึงพูดว่า "ดีแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ ขอให้เธอและครอบครัวเดินทางโดยสวัสดิภาพนะ" ซางหม่องจึงให้พรน้องเขยว่า "ขอให้เธอเดินทางปลอดภัย ดูแลน้องสาวพี่ดีๆนะ" จากนั้นมารูโกะและครอบครัวของเมี๊ยะพยาและมารูโกพร้อมด้วยเพื่อนสาวอีก 5 คนเดินทางไปยังประเทศพม่า ซางหม่องและครอบครัวก็ไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมตานัง เลนังเพื่ออุทิศส่วนบุญกุศลไปให้พี่สาวและพี่เขยผู้ล่วงลับรวมถึงพระศิวะและพระแม่อุมาเทวี ซึ่งมีพระคุณต่อทุกคนในบ้าน บุตรที่เหลือของจันทราที่เชียงใหม่ก็ใช้ชีวิตตามแต่จะสุดวิสัย