เธอ เขา และรักเรา

หลังจากที่ผมแยกย้ายจากกันต์ เพื่อนใหม่จากความบังเอิญนั้น ผมก็มายังห้องสมุดต่อ ผมคุ้นๆ นะ คุ้นหน้ามาก แต่นึกไม่ออก ว่าเคยเห็นกันต์ มาจากไหน ผมหามุมสงบ และนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ จนผมเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

"ผมเดินไปยังทางเดิน ผมกำลังมองว่า สถานที่นี้คือที่ไหน แล้วผมกำลังจะไปไหน ผมเดินมาเรื่อยๆ แล้วก็ได้ยินเหมือนเสียงคนกำลังพูดอะไรสักอย่างผมเดินเข้าไปใกล้ๆ...
> ลูกขออธิษฐานต่อสิ่งศักด์สิทธ์ หากชาติหน้ามีจริง ตัวลูกนี้ขอเกิดเป็นชาย เพื่อจะได้ไม่ต้องถูกกดขี่ ข่มเหง รังแกจากใครอีก
> วาด (ผมหันไปตามเสียงเรียก มีผู้ชายคนนึงกำลังเดินเข้ามา เมื่อผมเพ่งมองดีๆ ไอ้กันต์ ผมอุทานออกมาเบาๆ หน้าตาของผู้ชายคนนั้น เหมือนกับไอ้กันต์ เพื่อนใหม่ที่ผมเจอวันนี้เลย)
> พี่เปรม มาได้ยังไงอะ
> พี่มานานแล้วละ ทำไมวาดอธิษฐานแบบนั้นละ (นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินคำอธิษฐานนั้น)
> ก็.... / คนชื่อเปรม ลงนั่งคุกเข่าข้าง ผู้หญิงคนนั้น แล้วก็พูดขึ้นว่า
> หากสิ่งที่วาดอธิษฐาน เป็นความต้องการของวาด พี่ก็ไม่ขัด แต่พี่จะขออธิษฐานเหมือนกันว่า ไม่ว่าวาด จะเป็นหญิงหรือชาย พี่ก็ขอให้เราได้กลับมาเจอกันและก็รักกันเหมือนเดิมตลอดไป
(โคตรซึ้งอะ ผมคิดในใจ เอามาทำพล็อตเรื่องหนังหรือนิยายได้เลยนะเนี่ย แต่มันจั๊กกะจี้ ก็ตรงนี้ เหมือนผมกำลังมองตัวเอง ซึ่งก็คือวาด กอดกับ กันต์ ซึ่งก็คือเปรม นั่นเอง)
"น้องคะๆ ห้องสมุดจะปิดแล้วคะ"
ผมสะดุ้งตื่น นี่ผมยังอยู่ห้องสมุดของ มหา'ลัย หรือเนี่ย "ขอโทษครับ" ผมรีบเก็บของ และเดินออกมา
-- โอ้ยยย ไอ้ฟลุ๊คเอ้ย เลอะเทอะใหญ่แล้วเนี่ย ฝันอะไรวะ เห้ออ ผมคิดในใจ --
ตริ้ง~ตริ้ง เสียงข้อความไลน์ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ระหว่างที่กำลังเดินกลับบ้าน
"ใครวะ แอดไลน์มา"
Gun >> หวัดดี เรากันต์นะ จำได้ป่ะ
Fluke >> อ่อ จำได้ ว่าไง มีไรเหรอ
Gun >> ที่เราจะปรึกษานายเรื่องงานอะ สะดวกคุยไหมอะ?
Fluke >> _อืม_ (ผมตอบอย่าง งง)
~~~ ตริ้ง ~~~ เสียงโทรศัพท์ไนล์
Gun >> หวัดดี ที่เราว่าจะขอคำปรึกษาเรื่องวานนะ รบกวนไหม
Fluke >> อ่ออ ได้ดิ อยากรู้ตรงไหนเหรอ (ผมเพิ่งนึกออกว่า กันต์ขอไลน์ไปเพื่อปรึกษางาน)
Gun >> เอางี้ เสาร์นี้นายว่างไหมอะ เด่วเราเอางานไปให้นายดู
Fluke >> ได้ดิ ที่ไหน อะว่ามา
Gun >> เจอกันใต้ตึก วันนี้ที่เราชนกันไหม 10โมง
Fluke >> ได้ดิ เจอกัน
"บาย/บาย"

สำเร็จ ไอ้กันต์เอ้ย คราวนี้อาจจะรู้อะไรมากขึ้นเกี่ยวกับฝันนั้น

นอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้เจอฟลุ๊คแล้ว (ว่าแต่ผมจะดีใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย)